Η Προστακτική είναι η Εγκλιση που συμβάλλει στη διαμόρφωση συνείδησης στο νέο, που θα υπακούει, θα υποτάσσεται και θα πειθαρχεί και, αντί για όνειρα, θα έχει αυταπάτες. Τη χρησιμοποιούμε, όταν θέλουμε να δώσουμε μια προσταγή. Οταν δίνουμε εντολές και καθαρές διαταγές. Προσαρμόσου στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας, υποτάξου σε αυτόν που έχει τη δύναμη, συμβιβάσου με ό,τι σου προσφέρουν, αδιαφόρησε για ό,τι συμβαίνει δίπλα σου, πειθάρχησε στις εντολές, παραιτήσου από τα δικαιώματά σου. Στους χρόνους που έχει, διαθέτει μόνο δύο πρόσωπα, υποτάξου - υποταχτείτε.

Είναι η Εγκλιση, που θα βοηθήσει το νέο να επιβιώσει ικετεύοντας και ζητιανεύοντας για λίγα ψίχουλα ζωής, αντί να απαιτεί και να διεκδικεί το μέλλον του. «Βοήθησέ με σε παρακαλώ να βρω μια δουλιά», «συχώρεσέ με σε παρακαλώ για το λάθος που έκανα, να συμμετάσχω στην απεργία», «δάνεισέ μου μερικά ευρώ, γιατί δεν μπορώ να καλύψω τις ανάγκες μου».

Αυτή η Παιδεία έχει ως βάση της τον Μέλλοντα. Θα εμπνεύσει το νέο να πει «θα αγωνιστώ, θα διεκδικήσω, θα απαιτήσω, θα συγκρουστώ, θα θυσιάσω, θα προσφέρω». Αυτό απαιτεί αλλού είδους παραστάσεις και γνώσεις. Σαν την ιστορία του 14χρονου ΕΠΟΝίτη μικρού ήρωα της Εθνικής Αντίστασης. Που μια μέρα του Σεπτέμβρη του 1944 βρήκαν στους δρόμους της Αθήνας το σημείωμά του: «Μπαμπά! Με πάνε για εκτέλεση στην Καισαριανή, μαζί με άλλους εφτά κρατούμενους (τα ονόματα γράφονταν). Ειδοποίησε σε παρακαλώ πολύ τα σπίτια τους! Μη λυπάσαι. Πεθαίνω για τη λευτεριά και την πατρίδα. Αντρέας». Πόσο διαφέρει αυτή η Προστακτική «ειδοποίησε»! Η προσταγή μετατρέπεται σε κάλεσμα αλληλεγγύης και αγώνα, με τη σιγουριά πως και ο ίδιος έκανε το καθήκον. Γίνεται υποθήκη για το μέλλον. Κληρονομιά για όλους τους νέους. Γίνεται προτροπή: Διεκδίκησε, αγωνίσου, απαίτησε, δημιούργησε, πίστεψε.