Η σημερινή επίσκεψή μας αφορά την αγροτιά. Ιδιαίτερα η προσοχή μας στρέφεται στους νέους αγρότες, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν στην ύπαιθρο και επειδή δεν τα καταφέρνουν, αναγκάζονται να κάνουν και κάποια μεροκάματα στην πόλη. Και δε θα συμφωνήσουμε μ' εκείνους που λένε «αυτοί δεν είναι αγρότες».

Τα παραπάνω τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην Καρδίτσα και συνέχισε:

Κάθε αγρότης θα ήθελε να ασχολείται μόνο με την αγροτική δουλιά και να εξασφαλίζει εισόδημα. Κανένας δε θέλει να έχει δυο και τρεις δουλιές. Οι βιομήχανοι είναι αυτοί που επενδύουν σε δυο και τρεις κλάδους και ασχολούνται σε πολλούς τομείς. Ο απλός εργαζόμενος θέλει μια δουλιά, ελεύθερο χρόνο και ένα καλό εισόδημα για να ζήσει όπως πρέπει σήμερα.

Το λέω αυτό γιατί μ' αυτή την ιστορία του Μητρώου Αγροτών γίνεται προσπάθεια να μειώσουν, και μ' αυτό τον τρόπο, τον αγροτικό πληθυσμό.

Το Μητρώο είναι «πονηρό εργαλείο». Διότι θα καταγράψει αυτό που και η σημερινή κυβέρνηση θέλει και η προηγούμενη ήθελε και η ΕΕ. Δηλαδή, να έχουμε ένα Μητρώο όπου θα καταγράφονται εκείνοι οι ιδιοκτήτες που έχουν πολλά στρέμματα, βγάζουν μπόλικο παραδάκι από την αγροτική παραγωγή.

Η αγροτική παραγωγή δε θα σταματήσει εντελώς ακόμα και όταν μειωθεί δραστικά λόγω της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης. Θα συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια. Θα την έχουν αγροτοβιομήχανοι και διάφοροι άλλοι, οι οποίοι θα συσσωρεύουν χρήμα στον ένα κλάδο και θα το τοποθετούν στον άλλο.

Βεβαίως, η παρουσία μας εδώ δεν είναι συμβολική. Η αγροτιά της Καρδίτσας κι όλης της Θεσσαλίας ξέρει καλά ότι το ΚΚΕ συμμετέχει, ενεργητικά, στους αγώνες. Οχι για να κάνει επίδειξη φιλοαγροτικής πολιτικής, αλλά γιατί πιστεύουμε βαθιά στα δικαιώματα της μικρομεσαίας αγροτιάς και στο ρόλο που μπορεί να παίξει η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας για μια ανάπτυξη που θα βελτιώσει τη ζωή του λαού.

Επιτρέψτε μου να απευθύνω ένα ρητορικό ερώτημα προς την αγροτιά που υποφέρει, όχι προς τους μεγαλοϊδιοκτήτες, που θα επιβιώσουν σε βάρος των μικρομεσαίων: Ως πότε θα γίνονται αντικείμενο εμπαιγμού και κοροϊδίας από την εκάστοτε κυβέρνηση; Σήμερα από τη ΝΔ, χτες από το ΠΑΣΟΚ. Τώρα πια έχουν περάσει πολλά χρόνια και μπορούν να καταλάβουν τι εννοούσε η ΝΔ προεκλογικά, όταν έλεγε «εγώ θα διαπραγματευτώ σωστά με την καλή ΕΕ». Και το ΠΑΣΟΚ τα ίδια έλεγε: «Εγώ θα κάνω διαπραγμάτευση προς όφελος των αγροτών». Πίσω από τον όρο «εγώ είμαι σκληρός διαπραγματευτής» έκρυβαν από τους αγρότες ότι υπήρχε μια προκαθορισμένη πολιτική που λέει το εξής: Και θα μειωθεί η παραγωγή στη γεωργία και στην κτηνοτροφία και αυτή που θα μείνει θα συγκεντρωθεί στα χέρια λίγων κι όλοι οι άλλοι «κόψτε το λαιμό σας».

Το θέμα αφορά και τους αγρότες μεγάλης ηλικίας - γιατί με τις συντάξεις πείνας δεν μπορούν να πουν «αποσύρομαι από την παραγωγή και ζω με τους καρπούς της δουλιάς μου» - και, ιδιαίτερα, τους νεότερους αγρότες. Εμείς θέλουμε να υπάρχει αγροτική παραγωγή και νέοι άνθρωποι να δουλεύουν σ' αυτή, ακριβώς για να υπάρχει μέλλον και προοπτική.

Πρέπει να σκεφτούν όλοι εκείνοι οι αγρότες, οι οποίοι, ενώ είχαν σχηματίσει γνώμη για το τι σημαίνει ΝΔ, τι σήμαινε ΠΑΣΟΚ όταν ήταν 20 χρόνια στη διακυβέρνηση, τελικά κάτι γίνεται και τους τουμπάρουν, την τελευταία στιγμή. Κι αναφερόμαστε και στην ψήφο, αλλά και στη συνολική στάση.

Βεβαίως, παρά το γεγονός ότι, κατά διαστήματα, σπέρνανε αυταπάτες στην αγροτιά, και τη φοβίζουν με διάφορους τρόπους, αυτή δεν το βάζει κάτω και αντιστέκεται. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Πρέπει να πούμε προκαταβολικά ότι οι αγώνες που γίνονται τώρα κι αυτοί που θα συνεχιστούν αύριο και μεθαύριο χρειάζεται να οπλίσουν τη φτωχή αγροτιά με αποφασιστικότητα, με θάρρος, αλλά και με υπομονή, διότι απέναντί μας υπάρχει μια σκληρή πολιτική, διαμορφωμένη, η οποία μπορεί να υποχωρήσει μόνο όταν συναντήσει μπροστά της όχι απλώς ένα ισχυρό αγροτικό κίνημα, αλλά ένα αγροτικό κίνημα της ρήξης και της ανατροπής. Διότι δεν τους φοβίζει να είσαι στους δρόμους - σου λέει «θα κουραστούνε, αφού τους έχω στο χέρι», έτσι αισθάνονται.

Το ΚΚΕ θεωρεί την αγροτική οικονομία, επομένως και την αγροτιά, στρατηγικής σημασίας. Εχουμε την ευτυχία να ζούμε σε μια χώρα στην οποία μπορούμε να έχουμε λυμένο το πρόβλημα της διατροφής, όποια κι αν είναι η διεθνής κατάσταση, όποιος κι αν είναι ο περίγυρός μας. Δηλαδή, μπορούμε να έχουμε υγιεινά και φτηνά προϊόντα διατροφής. Αυτά είναι ένα μεγάλο ατού και πλεονέκτημα, που δεν το έχουν πολλές χώρες. Εχουμε «χρυσάφι» στα χέρια μας.

Κι όμως, με την ΚΑΠ και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με τη μείωση των δασμών και των εξαγωγικών επιδοτήσεων και τους άλλους περιορισμούς και με το «επίδομα» για να μην καλλιεργούν οι αγρότες, έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχει «ποτάμι» εισαγωγών στην Ελλάδα, μείωση της αγροτικής παραγωγής και τελικά η επιλογή τους είναι η εξής: Να κάνουν την αγροτική παραγωγή ασύμφορη, καθώς οι τιμές είναι εξευτελιστικές για τους παραγωγούς και, ταυτόχρονα, ν' ανεβαίνουν οι τιμές για τους καταναλωτές. Κι όχι στον «πάγκο της λαϊκής» αλλά, κυρίως, στα μεγάλα σούπερ μάρκετ.

Επομένως, θεωρούμε ότι ο αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς πρέπει να έχει στο στόχαστρό του την ΚΑΠ και να έχει «διμέτωπο» κατά της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Διότι αν δε θωρακιστείς και από τους δύο, πότε θα πέφτεις στον ένα και πότε στον άλλον και θα χάνεις χρόνο.

Το ΚΚΕ μελετάει τις προτάσεις που προβάλλονται και μέσα από το αγροτικό κίνημα. Φυσικά έχουμε και τις δικές μας θέσεις, αλλά παρακολουθούμε ποια είναι τα αιτήματα που συμφέρουν, σήμερα, την αγροτιά - γιατί υπάρχουν και αιτήματα που δεν τη συμφέρουν -, τα υιοθετούμε και τα στηρίζουμε και, ταυτόχρονα, έχουμε και συνολικό πρόγραμμα, ριζοσπαστικό, ρήξης και ανατροπής κι αυτό, επίσης, πρέπει να ενδιαφέρει την αγροτιά.

Εμείς, σε γενικές γραμμές, υιοθετούμε τα αιτήματα που συσπειρώνουν, σήμερα, την αγροτιά στους δρόμους του αγώνα, και χωρίς να μας ενδιαφέρει τι «λέει» η ΚΑΠ ζητάμε:

• Ελάχιστες εγγυημένες τιμές σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, που διευκολύνουν τον μικροϊδιοκτήτη να παράγει και να ζει με βάση τις σημερινές ανάγκες
• Μείωση του κόστους παραγωγής, με την εγγύηση της κρατικής πολιτικής για την κατασκευή των έργων υποδομής, για τα αγροτικά μέσα και εφόδια κλπ. Διότι όταν είσαι στα χέρια των πολυεθνικών, τέλειωσε, η κερδοφορία καθορίζει κι όχι η στήριξη της αγροτιάς. Κι αυτά που λέμε ωφελούν και τους κατοίκους των πόλεων, ως καταναλωτές αγροτικών προϊόντων
• Ρύθμιση των χρεών και καταβολή όλων των επιδοτήσεων στους αγρότες
• Πλήρη ασφάλιση στην αγροτική παραγωγή και στο αγροτικό κεφάλαιο. Η κυβέρνηση επαίρεται ότι συντόμευσε τις διαδικασίες καταβολής των αποζημιώσεων. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται φιλοαγροτική πολιτική το να πάρεις την αποζημίωση λίγο πιο σύντομα. Μα η γραφειοκρατία και τα «συμπαρομαρτούντα» έπρεπε να έχουν καταργηθεί πριν από 50 χρόνια
• Αμεσα διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων
• Δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες - Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία - για την αγροτιά. Διότι, πέρα από τις επιπτώσεις της αντιαγροτικής πολιτικής, ο αγροτικός κόσμος θα δεχτεί όλες τις τραγικές συνέπειες από τις αλλαγές που γίνονται στην Παιδεία και στην Υγεία.

Εμείς προβάλλουμε αυτές τις διεκδικήσεις και ταυτόχρονα λέμε ότι το αγροτικό κίνημα πρέπει να διατυπώσει μια συνολική, εναλλακτική πολιτική, εντελώς διαφορετική από την κυρίαρχη.

Πρώτα πρώτα πρέπει να υπάρχει στην Ελλάδα ένας δημόσιος τομέας, λαϊκός, που θα συγκεντρώνει στα χέρια του όλους εκείνους τους κλάδους που έχουν στρατηγική σημασία για τη χώρα μας, που έχουν σχέση με την παραγωγή στους βασικούς κλάδους. Οταν, π.χ., η γαλακτοβιομηχανία είναι στα χέρια των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων ο κτηνοτρόφος θα πέσει στα χέρια τους. Αρα, αν θέλεις μια πολιτική υπέρ του μικρομεσαίου κτηνοτρόφου - να 'χει καλές τιμές κλπ. - σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεται κρατική συγκέντρωση και κατανομή σ' όλη την Ελλάδα, χωρίς όλους αυτούς τους ενδιάμεσους και χωρίς το μονοπωλιακό κέρδος. Και θα ελέγχεις τις εισαγωγές.

Αν δεν έχεις έναν τέτοιο δημόσιο, λαϊκό τομέα, ούτε ο παραγωγικός συνεταιρισμός μπορεί να σταθεί στην ύπαιθρο, ευρισκόμενος ανάμεσα σ' αυτά τα μεγαθήρια.

Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει μια διαφορετική, γενική πολιτική που θα αφορά όλους τους εργαζόμενους και εξειδικευμένη στην αγροτιά.

Να το πούμε καθαρά: Τα δύο κόμματα, ανεξάρτητα πόσο κυβέρνησαν και πόσο θα κυβερνήσουν, έχουν ισοπαλία στην αντιλαϊκή πολιτική. Και πρέπει να βγουν συμπεράσματα. Υπήρχαν αυταπάτες στην αγροτιά για τη ΝΔ. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στήριξαν την αντιαγροτική πολιτική.