Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, βρίσκονται μέχρι σήμερα στην προσπάθεια καταγραφής των ζημιών αλλά κανένας δεν είναι σε θέση να απαντήσει στον αγρότη που κάηκαν οι ελιές του και στον κτηνοτρόφο που δεν έχει πια βοσκότοπους να θρέψει τα κοπάδια του, ποιο θα είναι - πέραν των 200.000 δραχμών, το ακριβές ύψος των αποζημιώσεων και πότε ακριβώς θα του δοθεί.

«Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει γραπτό απολύτως τίποτα» τονίζει στο «Ρ» ο Π. Μαλαγάρης, γεωπόνος. «Τα ανώτερα κλιμάκια μάς έχουν δώσει εντολή απλώς να καταγράψουμε τις ζημιές, από εκεί και πέρα όταν μας ρωτούν οι πληγέντες τι ακριβώς θα γίνει, τούς λέμε αυτά που είπαν οι υπουργοί προφορικά και αυτές τις εξαγγελίες που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο», συνεχίζει. «Μόνο προφορικές υποσχέσεις υπάρχουν».

«Σύμφωνα με αυτά λοιπόν, και τη σχετική εγκύκλιο της περσινής χρονιάς, θα αποζημιωθούν οι κτηνοτρόφοι εκείνοι που έχουν πάνω από 10 αιγοπρόβατα με 70 δραχμές την ημέρα (6.300 το τρίμηνο) για ζωοτροφές. Η ελιά, αν έχει καεί ολόκληρη επιδοτείται με 4.500 το δέντρο, 1.800 δραχμές αν έχουν καεί οι πρωτεύοντες βραχίονες και 1.200 οι δευτερεύοντες, μιλάμε δηλαδή περίπου για το 50% του πραγματικού κόστους».

«Τώρα σε αυτές τις εξαγγελίες υπάρχουν οι εξής ασάφειες: Πρώτον κανείς δεν πρόκειται να πάρει άμεσα τα χρήματα. Πρέπει ο παραγωγός να αποκαταστήσει τη ζημιά και μετά αφού προσκομίσει τα ανάλογα δικαιολογητικά θα πάρει αυτά τα χρήματα και σίγουρα πάντως όχι νωρίτερα από ένα χρόνο. Από την άλλη γνωρίζουμε ότι μόνο όσοι είναι κατά κύριο επάγγελμα αγροτοκτηνοτρόφοι θα αποζημιωθούν, αλλά και πάλι δεν έχει έρθει συγκεκριμένη εγκύκλιος».

Ο Π. Μαλαγάρης συνεχίζει: «Ωστόσο τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Στις εκτάσεις που κάηκαν βοσκούσαν πάνω από τα μισά ζώα του νησιού. Από τη στιγμή που κάηκαν, απαγορεύεται πλέον η βοσκή. Τι θα γίνει λοιπόν, αφού ούτε το κράτος θα μπορεί να επιδοτεί συνέχεια τις ζωοτροφές ούτε θα υπάρχουν και βοσκότοποι; Θα αποχαρακτηριστούν κάποιες από τις καμένες εκτάσεις ως μη δασικές; `Η δε θα αποχαρακτηρίσει καθόλου περιοχές με πρόσχημα την προστασία του δάσους και έπειτα παράνομα μεν αλλά αναγκαστικά θα γίνει στην πράξη οι κτηνοτρόφοι να πηγαίνουν οπουδήποτε τα κοπάδια τους για βοσκή οπότε και τότε θα υπάρξει πραγματικά συνολική καταστροφή;».

Και ο Π. Μαλαγάρης κατέληξε: «Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η πυρκαγιά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τη συνέπεια μιας καθαρά αντιαγροτικής πολιτικής που ακολουθείται συνολικά στη χώρα μας. Ακόμα και αυτά τα προγράμματα που επιδοτούνται για την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής ξεκινούν "στραβά", με αποτέλεσμα να αποτελούν ευκαιρία για "αρπαχτές" κάποιων επιτήδειων. Γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει καμιά οργανωμένη σχεδιασμένη πολιτική στήριξης του αγροτοκτηνοτροφικού πληθυσμού της χώρας και της παραγωγής μας. Η φωτιά ήρθε απλά να ολοκληρώσει το ξεκλήρισμα της παραγωγής, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το... "κερασάκι στην τούρτα". Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει όλον τον ελληνικό λαό, ανεξάρτητα αν είναι ή όχι αγρότης είναι το εξής: Τι θα γίνει όταν όλος αυτός ο πληθυσμός θα συσσωρευτεί στις πόλεις;».