Με αφορμή το σκάνδαλο στο ΤΕΑΔΥ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξανάρχισαν να ξαναμασουλάνε την καραμέλα της διαφάνειας, των ελέγχων, των ευθυνών. Κατηγορίες εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν. Μάλιστα, όσο ανεβαίνουν οι τόνοι του δικομματικού καυγά, τόσο συσκοτίζεται η ουσία του σκανδάλου. Γιατί, βέβαια, τα σκάνδαλα υπάρχουν. Και όχι μόνο αυτά που σκάνε στη δημοσιότητα. Αλλά το μεγάλο Σκάνδαλο, (το σκάνδαλο με κεφαλαίο το «Σ») δεν είναι οι κάθε είδους λοβιτούρες, οι προμήθειες και οι υπερπρομήθειες χρηματιστηριακών εταιρειών και τραπεζών σε βάρος των Ταμείων, αλλά η ίδια η εκμετάλλευση των αποθεματικών από το μεγάλο κεφάλαιο. Και γι' αυτό το σκάνδαλο δε μιλάνε ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ. Και δε μιλάνε γιατί και οι δύο συμφωνούν στο κύριο: Στο τζογάρισμα των αποθεματικών στις χρηματιστηριακές αγορές. Στην αξιοποίηση των αποθεματικών όχι για λογαριασμό των ασφαλισμένων, αλλά για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Το μέγα, διαρκές και δικομματικό Σκάνδαλο, είναι το γεγονός, ότι από το 1950 και μετά οι εισφορές των εργαζομένων αντί να περιφρουρηθούν έγιναν φτερό στον άνεμο. Δόθηκαν σε επιχειρηματίες, μεγαλέμπορους και εφοπλιστές για να στήσουν τις επιχειρήσεις τους. Δανεικά και αγύριστα με τα λεφτά των Ταμείων, αυτή ήταν η «αναπτυξιακή» πολιτική προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου που έκαναν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Οταν ο κύκλος αυτός έκλεισε, όταν, παρά τη λεηλασία, δημιουργήθηκαν κάποια αποθεματικά και μπήκαμε στον αστερισμό των χρηματιστηρίων, τότε το ζεστό χρήμα οδηγήθηκε στο ναό του τζόγου.

Με τις κατάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις, ξεκινώντας από τις αρχές του 1990 και μέχρι σήμερα τεράστια κεφάλαια, το αίμα και ο ιδρώτας των εργαζομένων, παραδόθηκαν στο χρηματιστήριο. Παραδόθηκαν στους επιχειρηματίες, έναντι της προσδοκίας ότι έτσι οι αποδόσεις μπορεί να είναι και μεγαλύτερες. Εφτασε, όμως, μόλις μια τριετία (2000 - 2002) για να χαθούν στο χρηματιστηριακό Πίθο των Δαναΐδων τα 2/3 της αξίας των μετοχών που στην αρχική φάση ξεπερνούσαν τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αντίστοιχα ποσά βρίσκονται σήμερα στο χρηματιστήριο, και είναι τουλάχιστον αβέβαιο ποια θα είναι η τύχη τους. Και ενώ δισεκατομμύρια σκορπίζονται δεξιά και αριστερά, και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ καταλήγουν σε μίζες, μεσιτικά και προμήθειες, «νόμιμες» και παράνομες, οι κυβερνώντες τολμούν να μιλάνε για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και να απειλούν με νέες ανατροπές σε βάρος των ασφαλισμένων.

Μπροστά σε αυτή την ξεδιάντροπη κλοπή των αποθεματικών, μπροστά στη δικομματική κοροϊδία περί ευθυνών και «διαφάνειας» που έχουν στήσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μία πρέπει να είναι η απαίτηση. Να επιστραφούν πίσω όλα τα κλεμμένα. Να πληρώσουν αυτοί που ωφελήθηκαν από την καταλήστευση των αποθεματικών. Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Να σταματήσει, εδώ και τώρα, η διασπάθιση των εισφορών στο χρηματιστήριο. Να σταματήσει η αιμορραγία των Ταμείων.