Το παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ δεν είναι το μοναδικό, αλλά το πιο ολοκληρωμένο. Εκεί υπήρξε μια έντονη συνδικαλιστική και πολιτική παρουσία της ΚΟ Φθιώτιδας. Συνεχής παρουσία στην πύλη του εργοστασίου, ομιλίες συντρόφων από το Εργατικό Κέντρο και την Ομοσπονδία Μετάλλου, συχνές ανακοινώσεις και άλλο έντυπο υλικό. Εγγραφές και συμμετοχή στο κλαδικό σωματείο Μετάλλου. Συχνές επισκέψεις κλιμακίου του «Ρ» και του «902», ερωτήσεις στη Βουλή και επισκέψεις βουλευτών, επίσκεψη της ίδιας της ΓΓ της ΚΕ. Η κατάσταση θορύβησε εργοδοσία, τοπικούς και κυβερνητικούς παράγοντες. Αρχισαν οι υποσχέσεις με στόχο τη διάσπαση των εργατών, η τρομοκρατία, οι απολύσεις. Στην υπηρεσία αυτών των δυνάμεων μπήκε και το επιχειρηματικό εργοδοτικό σωματείο της ΛΑΡΚΟ. Η επιχείρηση τρομοκράτησης και διάσπασης απέτυχε.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία έγιναν στρατολογίες, ανανεώθηκε και πήρε άλλον αέρα η ΚΟΒ. Για πρώτη φορά ξεπεράστηκαν τοπικιστικές αντιλήψεις, συγκροτήθηκε δημοτικός συνδυασμός με πολύ καλά αποτελέσματα, όπως επίσης και για τις νομαρχιακές εκλογές. Συγκροτήθηκε γυναικεία ομάδα της ΟΓΕ που στηρίζει με τη δουλιά της τον αγώνα των εργατών και την προσπάθεια του Κόμματος.

***

Θετικό παράδειγμα δουλιάς αποτελεί και ο τρόπος που αντιμετώπισε η ΚΟ το πρόβλημα στη «ΣΟΥΛΙΣ». Σε ένα εργοστάσιο που έκλεινε και οι δυνάμεις δέχονταν ισχυρές πιέσεις για άμεσες «ρεαλιστικές» λύσεις και απαντήσεις, που πάνω στους υπό απόλυση εργάτες είχαν πέσει βουλευτές, δήμαρχοι και νομάρχης, με «προγράμματα», με «λύσεις» και «λογικές» υποσχέσεις, η ΚΟ δεν υποχώρησε. Αποκάλυψε τις ευθύνες, πρόβαλε τις θέσεις του Κόμματος, έπεισε τους περισσότερους εργάτες για τη θέση μας, απέκρουσε τις μανούβρες του Εργατικού Κέντρου.

Ομως δεν κατόρθωσε να το κάνει ζήτημα για όλη την ευρύτερη περιοχή, δεν απευθύνθηκε και στις οικογένειες των εργατών, στις γυναίκες τους, δε βοήθησε την ΚΝΕ να πιάσει επαφή με τα παιδιά των απολυμένων.

***

Με το πρόβλημα των τεύτλων, η ΚΟΒ το είδε έγκαιρα, αλλά περιορίστηκε μόνο στον εντοπισμό του και σε ανακοινώσεις. Δεν ανέπτυξε δράση για αγώνες γιατί υπήρχε η λαθεμένη εκτίμηση ότι το πρόβλημα αφορά τους μεγαλοαγρότες. Οι άλλοι βρήκαν έδαφος και μπήκαν μπροστά, οργανώνοντας κινητοποιήσεις με λαθεμένο προσανατολισμό και αιτήματα.