Αν τώρα επιχειρήσει κανείς να δει επί της ουσίας τα μέτρα που πολυδιαφημίζονται ως φορολογικές ελαφρύνσεις για μισθοσυντήρητους και συνταξιούχους, αντιλαμβάνεται το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας και των διαφόρων φερεφώνων της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής.

Στην πρώτη θέση των επικείμενων μέτρων είναι η -γνωστή από πέρσι- αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 2 εκατομμύρια δραχμές. Δηλαδή, ο φορομπηχτικός χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος εξακολουθεί να είναι τόσο επαχθής που δε θεωρεί αφορολόγητο όριο ακόμα κι αυτό το σύγχρονο όριο φτώχειας. Αντίθετα, όποιοι έχουν μηνιαίο εισόδημα πάνω από 140.000 δραχμές πρέπει να πληρώνουν φόρο.

Σε ό,τι αφορά την περιβόητη μείωση των φορολογικών συντελεστών για την οποία γίνεται λόγος, καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μειώσεις που αφορούν όσους έχουν υψηλά εισοδήματα, αφού ο δικός τους συντελεστής φορολόγησης μειώνεται από 45 σε 40%.

Τα άλλα, τα υπόλοιπα μέτρα (κατάργηση ΕΦΤΕ, φοροαπαλλαγή για όσους αγοράζουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές κλπ.) είναι φανερό πως είτε ευνοούν κάποιες ειδικές κατηγορίες «εχόντων και κατεχόντων (τράπεζες, μεγάλες εταιρίες υψηλής τεχνολογίας κ.ο.κ.), είτε είναι μέτρα που απευθύνονται σε όσους έχουν μεγάλα βαλάντια...