Εξι οινοχόες που προέρχονται από την Αρχαία Αγορά Αθηνών και επαναπατρίστηκαν από τη Βρετανία, όπως όριζε η διαθήκη του Βρετανού καθηγητή Μάρτιν Ρόμπερτσον - στον οποίο ανήκαν υπό «αδιευκρίνιστες» συνθήκες - παρουσίασαν χτες ο υπουργός Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκης, η μορφωτική ακόλουθος της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο Β. Σολωμονίδου και ο γιος του Βρετανού «συλλέκτη».

Καθώς οι Βρετανοί ουδέποτε ανέσκαψαν την Αρχαία Αγορά, γεννάται το ερώτημα, που δεν ξεκαθαρίστηκε: πού βρέθηκαν οι έξι οινοχόες και πώς έφτασαν στα χέρια του καθηγητή; Αγνωστο, επίσης, είναι το γιατί δεν τις επέστρεψε όσο ζούσε, αν και, όπως είπε η Β. Σολωμονίδου, σε συζητήσεις μαζί του από τη δεκαετία του '80 της ανέφερε «ότι είχε και εκείνος μια μικρή συλλογή»! Το 1991 της είπε ότι οι αρχαιολογικές συλλογές «αποτελούν» αντικείμενο μελέτης από τους πανεπιστημιακούς και πρέπει να υπάρχουν και ιδιωτικές!!!

Ο Ρόμπερτσον ήρθε στην Ελλάδα το 1930 ως μέλος της ανασκαφής που διενεργούσε η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή στην Περαχώρα Κορινθίας. Επιστρέφοντας στο Λονδίνο (1936), διορίστηκε βοηθός έφορος Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων στο Βρετανικό Μουσείο, όπου υπηρετούσε μέχρι το 1938, οπότε αποκαλύφθηκε ο καταστροφικός τρόπος «καθαρισμού» των γλυπτών του Παρθενώνα. «Αν και άσχετος με την υπόθεση», υποστήριξε η ομιλήτρια, «γιατί είχε άλλα καθήκοντα τότε, του καταλογίστηκε πειθαρχικό παράπτωμα και έφυγε από το Μουσείο».

Ο καθηγητής πέθανε το 2004, αλλά μόλις πριν δύο μήνες ο γιος του, με e-mail που έστειλε στη μορφωτική ακόλουθο, ανακοίνωσε ότι στη διαθήκη του πατέρα υπήρχε μνεία περί επιστροφής των οινοχοών στο Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς.

Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση... εξωράισε το «προφίλ» του καθηγητή. Ο υπουργός επισήμανε πως «το γεγονός ότι ο καθηγητής Ρόμπερτσον διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο στο Βρετανικό Μουσείο, υποδηλώνει περισσότερο το πόσο σημαντική είναι αυτή η κίνηση που γίνεται σήμερα στο χώρο αυτό». Η Β. Σολωμονίδου είπε ότι ο Μ. Ρόμπερτσον «ήταν ο σημαντικότερος ιστορικός της αρχαίας ελληνικής τέχνης της γενιάς του (...) Το δίτομο έργο του "A History of Greek Art" (1975), θεωρείται από τους ειδικούς ως η καλύτερη και πιο σημαντική έκδοση για την αρχαία ελληνική τέχνη, σε οποιαδήποτε γλώσσα».