Η αντίστροφη μέτρηση για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών έχει ήδη ξεκινήσει. Ακόμα κι αν οι εκλογές διεξαχθούν στο τέλος της τετραετίας, όπως συνεχίζει να ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός και χτες επανέλαβε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (αλλά, όμως, που όλο και λιγότερο μοιάζει πιθανό το τελευταίο διάστημα), σίγουρα έχουμε εισέλθει σε προεκλογική περίοδο και το μόνο που μένει να διευκρινιστεί είναι πόσο παρατεταμένο θα αποδεχτεί αυτό το άτυπο προεκλογικό σκηνικό.

Από την πλευρά της κυβέρνησης πληθαίνουν εκείνα τα κυβερνητικά στελέχη, από την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Γιώργο Αλογοσκούφη, μέχρι επικοινωνιολόγους - συνεργάτες του Κ. Καραμανλή, που τάσσονται σχεδόν ευθέως υπέρ μιας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι όσο το θέμα των ομολόγων βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, τόσο ευνοϊκότερη θα ήταν για τον Γ. Παπανδρέου η συγκυρία των εκλογών, εφόσον διεξαχθούν μέσα στο κλίμα της σκανδαλολογίας. Μια τέτοια ατμόσφαιρα ακυρώνει και σε μεγάλο βαθμό συσκοτίζει, όπως θέλουν να πιστεύουν, τα δικά τους πεπραγμένα.

*

Την περίοδο που ανοίγεται είναι περίπου βέβαιο ότι σαν κύριο πολιτικό ζήτημα από τα ΜΜΕ θα αναδειχτεί ακριβώς αυτό, το δευτερεύον και εν πολλοίς τεχνικό θέμα: Το «πότε», δηλαδή, των εκλογών. Το σημαντικό, όμως, της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης δεν είναι το «πότε». Το σημαντικό είναι το «πώς» θα διεξαχθούν οι εκλογές και εντέλει το «τι» θα κριθεί από αυτές, με την έννοια αν θα τεθούν τα πραγματικά ερωτήματα και αν θα αναδειχτούν τα πραγματικά και όχι τα κατασκευασμένα διλήμματα στα οποία θα κληθεί να δώσει απάντηση ο ψηφοφόρος.

*

Οσον αφορά το «πώς» αυτών των εκλογών, τα σημάδια δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Η πόλωση, η σκανδαλολογία, οι προσωπικού χαρακτήρα επιθέσεις, το κλίμα της τεχνητής έντασης δείχνουν ότι θα κυριαρχήσουν. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε από την τελευταία συζήτηση στη Βουλή κι από το σχετικό θέαμα που προσέφεραν οι κ.κ. Καραμανλής και Παπανδρέου. Τα κηρύγματα περί «πολιτισμού» και περί «διαλόγου» είναι προφανές ότι πάνε περίπατο μπροστά στην άσβεστη δίψα των δικομματικών εταίρων να αποσπάσουν ο καθένας για τον εαυτό του τα νήματα διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας. Σε αυτή την «αντιπαράθεση» τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους - ελλείψει πολιτικών διαφορών - είναι η διαμόρφωση ενός πεδίου τεχνητής έντασης και οξείας λεκτικής αντιπαράθεσης.

*

Ακριβώς το «πώς» θα μας πάνε στις εκλογές έχει άμεση σχέση με το «τι» των εκλογών. Με το «τι» δηλαδή διακυβεύεται στην κάλπη μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και γιατί επιλέγουν αυτό τον τρόπο, της έντασης και της σκανδαλοθηρίας για να το επιτύχουν.

Ολα τα σημάδια δείχνουν ότι θα προσπαθήσουν να προσδώσουν στις εκλογές χαρακτήρα ποδοσφαιρικής αναμέτρησης επιπέδου «παράγκας». Θα επιδιώξουν να αφιονίσουν τα ακροατήριά τους. Θα επιχειρήσουν να καταδείξουν σαν ζητούμενο των εκλογών την ανάδειξη κυβέρνησης με κριτήριο το ποιος είναι «ο λιγότερο χειρότερος», που σημαίνει ότι κατευθύνουν το εκλογικό ακροατήριο σε μια χυδαία αντίληψη περί πολιτικής, όπου η επιλογή (πρέπει να) γίνεται μεταξύ του «λιγότερο κλέφτη» και του «λιγότερο ψεύτη»!

*

Σε μια τέτοια πολιτική ατμόσφαιρα δεν υπάρχει χώρος για διαπάλη ιδεών και προγραμμάτων. Δεν πρόκειται για «παράπλευρη απώλεια», αλλά για σκόπιμη επιλογή. Τέτοια πολιτική αντιπαράθεση ούτε τη θέλουν, ούτε τη χρειάζονται, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση δε θα είχαν να πουν τίποτα, παρά μόνο να απαριθμούν όλα τα βασικά ζητήματα, στα οποία συμφωνούν, συμπορεύονται και συναινούν.

Ο μονόδρομος της ταξικής τους ομοιομορφίας οδηγεί σε έναν προεκλογικό «μονόδρομο», όπου η διαφθορά, η διαπλοκή, οι ατασθαλίες, οι μίζες και οι κομπίνες θα αποτελέσουν το φόντο μιας δικομματικής αναμέτρησης με λάφυρο τους κυβερνητικούς θώκους.

*

Πρόκειται για «έργο» γνωστό στον ελληνικό λαό. Επαναλαμβανόμενο ανά τριετία ή τετραετία. Και είναι πράγματι υπόθεση του ελληνικού λαού κάποια στιγμή να αρνηθεί να μετράει τις τετραετίες της ζωής του χωρίζοντάς τις στις τετραετίες των «πράσινων σκανδάλων» και στις τετραετίες των «γαλάζιων σκανδάλων».

Πρόκειται για μια παράσταση που δεκαετίες τώρα καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: Να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, με μια αδιατάρακτη συνέπεια, είτε στο τιμόνι της λιτότητας βρίσκονται οι πράσινοι, είτε στο τιμόνι του ξεπουλήματος βρίσκονται οι γαλάζιοι.

*

Επομένως, το «τι» αυτών των εκλογών δεν είναι αν τα ομόλογα του Αλογοσκούφη μυρίζουν χειρότερα απ' ό,τι μυρίζουν οι χρηματιστηριακές φούσκες του Παπαντωνίου, ούτε αν οι κουμπάροι του ενός είναι περισσότερο λαμόγια από τους νταβατζήδες των άλλων.

Αυτές οι εκλογές, λόγω και της μακράς εμπειρίας που έχει συσσωρεύσει ο ελληνικός λαός, υπάρχει περιθώριο να γίνουν αφορμή, αφετηρία και έναυσμα για τον απεγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων από δυο πολιτικές δυνάμεις, από δυο πολιτικές δυναστείες, ουσιαστικά, με ίδια προγράμματα, ίδια ιδεολογία, ίδιους προστάτες και την ίδια σκανδαλώδη πολιτική πρακτική.