«Ενα λάπτοπ για κάθε μαθητή. Αυτό είναι το "κλειδί" της επιτυχίας για τα σχολεία του εικοστού αιώνα. `Η, τουλάχιστον, αυτό μας έλεγαν οι ειδικοί. Οι μαθητές του Λυκείου του Λίβερπουλ, όμως, στη Νέα Υόρκη χρησιμοποιούσαν το κομπιούτερ που τους είχε δώσει το σχολείο, για να κλέβουν λύσεις στα προβλήματα και να κατεβάζουν πορνογραφία. Ετσι η διεύθυνση του σχολείου θα καταργήσει από φέτος το φθινόπωρο το πρόγραμμα (...) το ίδιο θα κάνουν και άλλα αμερικάνικα σχολεία (...) ύστερα από επτά χρόνια δεν υπήρξε κανένα στοιχείο που να δείχνει κάποια βελτίωση στις επιδόσεις των μαθητών (...) έρευνα του αμερικανικού υπουργείου Παιδείας διαπίστωνε πως ανάμεσα στους μαθητές που χρησιμοποιούσαν κομπιούτερ και τους άλλους που δε χρησιμοποιούσαν δεν υπήρχε καμία διαφορά στις επιδόσεις τους στα Μαθηματικά και τα Αγγλικά» (το θέμα στα «ΝΕΑ»).

«Επειδή και στη χώρα μας πλησιάζουν οι εκλογές και η αγωνία των πολιτικών χώρων είναι να εξασφαλίσουν γυναικείες υποψηφιότητες που θα τους προσδώσουν έναν αέρα "προοδευτικότητας" είναι καιρός να συζητηθεί με ωριμότητα ότι ακριβώς αυτή η στάση είναι που αποδεικνύει ότι η συγκεκριμένη αντίληψη για τη γυναικεία υποψηφιότητα κάθε άλλο παρά την τιμά. Το θέμα δεν είναι να στριμωχτούν γυναικεία ονόματα σε ψηφοδέλτια, ούτε να προωθούν γυναίκες για να συμπληρωθεί στο "μάτι" η εικόνα της ισότητας, αλλά να αναδειχτεί εκείνη η γυναικεία συμμετοχή που θα συμπληρώσει ουσιαστικά την πολιτική σκέψη και τον λόγο» (η Πόπη Διαμαντάκου στα «ΝΕΑ»).