Αποσάθρωση όλων των ανθρώπινων σχέσεων. Οικογενειακών, συζυγικών, ερωτικών, επαγγελματικών, κοινωνικών. Ο λόγος για το μονόπρακτο του Νιλ Λαμπιούτ «Εξιλέωση», που διαδραματίζεται στις ΗΠΑ, αμέσως μετά το - περίεργο και ίσως ανεξήγητο για πάντα - χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης. Από την ώρα του χτυπήματος και επί μέρες έξω επικρατεί τρόμος και χάος. Μέσα, όμως, στο σαλόνι ενός διαμερίσματος απέναντι από τους γκρεμισμένους δίδυμους πύργους, δυο εραστές, αδιάφοροι για το θάνατο, τον τρόμο και τις συνέπειες που επέφερε το χτύπημα, κατατρύχονται με τον δικό τους «πόλεμο», με το ποιος και πώς θα βγει νικητής από αυτό τον «πόλεμο». Ο άντρας είναι παντρεμένος, με παιδί και επί χρόνια ερωμένος της προϊσταμένης του σε μια μεγάλη εταιρεία. Η γυναίκα, αξιοποιώντας την εργασιακή εξάρτηση του εραστή της από αυτήν, τον διεκδικεί απόλυτα. Του ζητά να χωρίσει, να ζήσει μαζί της, παρά την ολοφάνερη φθορά της αδιέξοδης σχέσης τους. Εκείνος, ανίκανος για οποιαδήποτε μάχη - με τη γυναίκα ή την ερωμένη του - σκέφτεται την πιο δειλή λύση. Τη φυγή. Να εξαφανιστεί ως «αγνοούμενος» από το χτύπημα των δίδυμων πύργων, σε άλλη χώρα, εγκαταλείποντας παιδί, σύζυγο και ερωμένη. Τίποτα ουσιαστικά δεν αγαπά, τίποτα δεν πιστεύει, τίποτα δεν ελπίζει. Ολα είναι συντρίμμια γύρω του και μέσα του, όπως και για την ερωμένη του, κατ' επέκταση και για την οικογένειά του, είτε μείνει είτε εξαφανιστεί. Η απλή γραφή του έργου ευδοκίμησε με την απλής, άμεσης γλώσσας μετάφραση (Εύα Γεωργουσοπούλου), την απέριττη σκηνογραφική επιμέλεια και τη λιτά ρεαλιστική, λεπτοδουλεμένη σκηνοθετική καθοδήγηση του Νίκου Διαμαντή, με αποτέλεσμα τη λεπτών αποχρώσεων, ψυχογραφική αλήθεια στην ερμηνεία της Ιωάννας Μακρή. Συμπαθής ήταν η υποκριτική προσπάθεια του Αυγουστίνου Ρεμούνδου.