Αρθρογράφος της «Ημερησίας» επιχειρεί τάχα να κατασκευάσει θεωρία των δύο άκρων. Ούτε λίγο ούτε πολύ άτεχνα και με κυνισμό (πράγμα που αποκαλύπτει και τη σκοπιμότητα) παραλληλίζει το ΚΚΕ με το ΛΑ.Ο.Σ. και με εξυπναδούλες του τύπου «η κοινή γνώμη λίγες διαφορές αντιλαμβάνεται στο δημόσιο λόγο της κ. Κανέλλη, του κ. Καρατζαφέρη ή του κ. Χριστόδουλου...» επιχειρεί να διαμορφώσει πραγματικότητα εκεί που δεν υπάρχει. Αφού όμως το έγραψε, πιστεύει πως τη διαμόρφωσε κιόλας και πλέον ακάθεκτος ορμάει και προτρέπει: «Η ηγεσία του ΚΚΕ θα μπορούσε να προβληματίζεται για το πώς θα υπερ-προβάλλει τις διαφορές του με το ΛΑ.Ο.Σ.»... Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν αυτόματα: Πώς γίνεται και πύκνωσαν τέτοια και παραπλήσια δημοσιεύματα, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες; Το «ίδιο όνειρο» είχαν όλοι; Δεύτερο, πώς γίνεται επίσης και όλοι αυτοί, που χρόνια τώρα δίνουν βήμα στον Καρατζαφέρη για κάθε επιστητό να κόπτονται για το δήθεν συντηρητισμό του ΚΚΕ; Η αλήθεια είναι ότι κόπτονται κυριολεκτικά που το Κόμμα αρνείται πεισματικά να στηρίξει το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής. Που αρνείται να παραδώσει τα χαρακτηριστικά του και να πάψει να αγωνίζεται με συνέπεια και αταλάντευτα για τα λαϊκά συμφέροντα. Να μεταλλαχτεί στην τόσο αρεστή στα αφεντικά τους «σύγχρονη και προοδευτική αριστερά». Αυτό το χατίρι δεν πρόκειται να τους γίνει, γιατί το ΚΚΕ έχει διαλέξει να μην είναι αρεστό στα αφεντικά, για να αρέσει μόνο στους εργαζόμενους!