«Η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα Υγείας, εμπόδιο στην ανάπτυξη ενός σύγχρονου ΕΣΥ», είναι ο τίτλος άρθρου του Γιάννη Τόλιου, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ, υπεύθυνου σε θέματα πολιτικής Υγείας - Πρόνοιας, στην «Αυγή» (17.6.2007). Μεταξύ των άλλων, σημειώνει: «Οι μεγάλες ιδιωτικές μονάδες Υγείας και μαιευτήρια, πρέπει να τεθούν υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και σε βάθος χρόνου οι υπόλοιπες μονάδες. Η αποδυνάμωση του ιδιωτικού και η αναβάθμιση του δημόσιου αποτελεί βασική προϋπόθεση λειτουργίας ενός σύγχρονου καθολικού και δωρεάν, εθνικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για όλους».

Τώρα πώς γίνεται να τεθούν ιδιωτικές επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο, αυτό μόνο όσοι σπέρνουν αυταπάτες μπορούν να το εξηγήσουν. `Η όσοι θέλουν να τα 'χουν καλά και με το λαό και με τους επιχειρηματίες. Γιατί η επιχειρηματική δραστηριότητα έχει ως βασικό κίνητρο το κέρδος, που δεν μπαίνει σε δημόσιο έλεγχο. Και είναι ασύμβατο με το κοινωνικό αγαθό της υγείας. Δηλαδή, πολύ απλά δεν μπορεί κάποιος να κερδίζει απ' τον πόνο του ανθρώπου στην ώρα της ανάγκης. Επομένως και ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν και καθολική κάλυψη του πληθυσμού δεν μπορεί να συνυπάρχει με την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Αλλιώς τα ευχολόγια περί ελέγχων ή αποδυνάμωσης του ιδιωτικού τομέα δε συνιστούν σε καμιά περίπτωση πρόταση - και μάλιστα διεκδικητική - «ενός σύγχρονου καθολικού και δωρεάν, εθνικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για όλους». Απλώς χρησιμεύουν και ως «αριστερό» άλλοθι για την ενίσχυση της δράσης του κεφαλαίου σε ένα χώρο που έχει μετατραπεί σε χρυσωρυχείο, καθώς τα περιθώρια του κέρδους στην Υγεία είναι τετραπλάσια απ' τη μέση απόδοση της Ελληνικής Οικονομίας.