Ενα χρόνο πριν, τον Αύγουστο του 2006, η χώρα είχε «καρδιοχτυπήσει» γιατί το μπλακάουτ αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Εάν το σύστημα δεν κατάφερνε να παραγάγει ή να μεταφέρει τα 9.900 MW της αιχμής, θα είχε καταρρεύσει. Το γεγονός αυτό κατέδειξε τις αδυναμίες του συστήματος, κυρίως όσον αφορά στην παρατεταμένη μη παραγωγική του ανάπτυξη, καθώς τα τελευταία 10 χρόνια ελάχιστες μονάδες έχουν προστεθεί και ειδικά το νότιο σύστημα πάσχει ουσιαστικά. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αρχικά και στη συνέχεια η σημερινή της ΝΔ είχαν κάνει το «θαύμα» τους. Εφάρμοσαν πολιτική υπονόμευσης της ΔΕΗ στα πλαίσια της «απελευθέρωσης της ενέργειας», για να στρωθεί το έδαφος στους ιδιώτες, να είναι ή να φαντάζει αναγκαία η είσοδός τους στην ηλεκτροπαραγωγή και στην εμπορία. Καλλιέργησαν τις συνθήκες για την πολιτική της «απελευθέρωσης» της αγοράς, την ιδιωτικοποίηση του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας, με βάση τη γενική συμφωνία τους στις κατευθύνσεις της ΕΕ και ενώ δεν υπήρχε καμία απολύτως ανάγκη να συμβεί κάτι τέτοιο.

Ιδιωτικοποίησαν στην ουσία και τη ΔΕΗ, για να λειτουργεί με όρους «ανταγωνιστικούς». Δηλαδή, να επιδιώκει το συμφέρον των μετόχων της, επιβάλλοντας συνεχείς ανατιμήσεις στα τιμολόγιά της, περιορίζοντας το αναγκαίο προσωπικό της, κάνοντας σκόντο στις επενδύσεις και στη συντήρηση του δικτύου της. Η ΔΕΗ, που στήθηκε με το αίμα και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, αντί να υπηρετεί το λαό απαιτεί «υγιή» ανταγωνισμό, «ίση» μεταχείριση με άλλες επιχειρήσεις, μεγάλα κέρδη.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η προαναγγελία του καύσωνα έθεσε το ερώτημα αν η αναμενόμενη εκτίναξη της ζήτησης θα καλυφθεί ή θα γίνει μπλακάουτ. Γενική διακοπή μπορεί να μην είχαμε, έγιναν όμως όλα τα άλλα. Αναδείχθηκαν τα μεγάλα προβλήματα στο δίκτυο διανομής χαμηλής και μέσης τάσης, που δοκιμάστηκε από τη θερμοκρασία, αλλά και από την υπερφόρτιση. Πολύωρες ήταν οι διακοπές σε πολλές περιοχές της Αττικής και μικρότερες σε όλες τις γειτονιές της. Στα νησιά, με το σοβαρότερο πρόβλημα στην Κρήτη, έγιναν προγραμματισμένες διακοπές για την αποφυγή μπλακάουτ, στη Θεσσαλονίκη το αποκορύφωμα ήταν η έκρηξη στο ΚΥΤ Ωραιοκάστρου.

Αυτό δεν είναι επιτυχία. Είναι ένα ακόμη γεγονός που αποκαλύπτει τα τεράστια προβλήματα για τα λαϊκά νοικοκυριά από παρόμοιες καταστάσεις, το οποίο επιβεβαιώνει την κριτική για την εφαρμοζόμενη πολιτική και δικαιώνει το ΚΚΕ και όσους συμμερίζονται τις απόψεις του, που επιμένει σε ενιαίο, δημόσιο φορέα ενέργειας, στην υπηρεσία του λαού. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν με μεγάλες εισαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος από Ιταλία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, με διακοπή ηλεκτροδότησης στα ορυχεία και στα αρδευτικά συστήματα, με περικοπές στα νησιά, με εθελοντικό περιορισμό κατανάλωσης, με πολλά σημεία της Αττικής στο σκοτάδι ή στη ζέστη. Η ΔΕΗ δηλώνει τώρα ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις διακοπές ρεύματος σε περιόδους «κρίσης». Υποστηρίζει ότι είναι φυσιολογικό να «γονατίζει» το δίκτυο. Γιατί; Επειδή λόγω κόστους προτιμά να επιδιορθώνει αντί να κάνει ουσιαστική προληπτική συντήρηση. Επειδή είναι φτηνότερη η «εργολαβοποίηση» από την πρόσληψη τεχνικών. Επειδή μείωσε τα αποθέματα υλικών για να περιορίσει τις δαπάνες, ενώ μόνο το 25-30% των επενδύσεων για το δίκτυο διανομής κατευθύνεται σε συντήρηση-ενίσχυση. Βλάβες θα υπήρχαν και με άλλες συνθήκες, αλλά όχι τόσες και τέτοιες...