Η αποτυχία της Εθνικής ομάδας χάντμπολ στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα νέων για πολλούς ήταν μια έκπληξη, όμως για όσους γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα, όχι. Μπορεί πριν από τους αγώνες η νέα διοίκηση της ΟΧΕ να διατυμπάνιζε ότι αυτή η ομάδα είναι ικανή ακόμη και για μετάλλιο όμως τ' αποτελέσματα άλλα έδειξαν.

Από πού και ως πού αυτή η ομάδα να έφτανε τόσο ψηλά; Υπάρχει καμιά σχολή χάντμπολ στην Ελλάδα και δεν το ξέρουμε; Είναι θεμιτό να τοποθετείς ψηλά τον πήχη όταν έχεις όρεξη για δουλιά, όμως αν δεν είσαι ο Σοτομαγιόρ ή ο Μπούμπκα πώς θέλεις να κάνεις αμέσως παγκόσμιο ρεκόρ;

Οι ευθύνες είναι άμεσες. Επένδυσαν σε μια ομάδα που είναι νεανική. Και ως γνωστόν οι νέοι εύκολα ενθουσιάζονται αλλά και απογοητεύονται. Τους φόρτωσαν με του κόσμου το άγχος και αντί να πετύχουν, απέτυχαν οικτρά.

Πρέπει οι άνθρωποι της ΟΧΕ να καταλάβουν ότι πρέπει να απλώνουν το χέρι τους μέχρι εκεί που φτάνει. Οχι να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος. Σιγά σιγά το χάντμπολ θα φτάσει εκεί που ΜΠΟΡΕΙ να φτάσει. Υπομονή λοιπόν και λιγότερα παχιά λόγια.