• Τα πάνω από 4,5 δισ. ευρώ που πληρώνουν οι οικογένειες από τον πενιχρό προϋπολογισμό τους - και κάθε χρόνο αυξάνουν - όπου τη μερίδα του λέοντος κατέχει το κόστος προετοιμασίας για την εισαγωγή στα ΑΕΙ - ΤΕΙ.
• Ο αυτονόητος αποκλεισμός από το δικαίωμα στην πρόσβαση των παιδιών των οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν το κόστος προετοιμασίας και εγκαταλείπουν το σχολείο ή «εκτρέπονται» στα ΤΕΕ - ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ.
• Τα δισ. ευρώ που πληρώνουν οι γονείς για φροντιστήρια στα ειδικά μαθήματα, που άλλα δε διδάσκονται καθόλου στο σχολείο και άλλα πολύ κάτω από τις εξεταστικές απαιτήσεις.
• Ο αποκλεισμός, των πιο φτωχών από τους υποψηφίους, από τις χιλιάδες θέσεις στις σχολές που απαιτούνται τα πανάκριβα ειδικά ιδιωτικά μαθήματα.
• Η «αξιολόγηση των μαθητών» που είναι ένας πλειστηριασμός όπου όποιος πληρώνει τα περισσότερα, για περισσότερα χρόνια, παίρνει, κατά κανόνα, θέση στην καλύτερη σχολή.

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος...

Οι ίδιοι που δήθεν κλαίνε για την υποταγή του Λυκείου στις εξετάσεις και θρηνούν για τη χαμένη τιμή της πρόσβασης, προτείνουν ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση του σχολείου, όλων των τάξεων του Λυκείου, με πιο αναξιόπιστο και υποκειμενικό σύστημα, για να αποδεσμευτεί τάχα το σχολείο από τις πανελλαδικές.

Αυτοί που θρηνούσαν για τη διαφθορά των πανεπιστημίων, τώρα προτείνουν να κανονίζουν τα πανεπιστήμια πόσοι θα μπαίνουν και με ποια κριτήρια.

Αυτοί που θρηνούν για τα παιδιά που βασανίζονται στα φροντιστήρια και εργάζονται σκληρά και για τα έξοδα των οικογενειών, θέλουν να περιορίσουν τις δυνατότητες επιλογής των υποψηφίων σε μια σχολή μόνο, για να πετυχαίνουν τάχα στη σχολή που θέλουν! Κι αν αποτύχουν; Πουθενά!

Οι σημερινές πανελλαδικές εξετάσεις, κορύφωση ενός μηχανισμού κοινωνικής επιλογής και πρόωρης εξειδίκευσης των μαθητών, μέσα σε ένα άδικο κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα, διασώζονται όχι γιατί είναι αποστειρωμένες από τη διαφθορά, αλλά γιατί εφαρμόζονται κάποια ενιαία κριτήρια, απρόσωπη - τυπικά αντικειμενική διαδικασία, με δυνατότητες επιλογής περισσότερων τμημάτων (που όμως είναι στόχος συνεχούς περιορισμού).

Για να μη «μεταφραστούν» για πολλοστή φορά οι ανάγκες και η απαίτησή μας από αυτόκλητους μεταρρυθμιστές - σωτήρες στη γλώσσα των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων, με κατηγορηματικό τρόπο διατυπώνουμε τη θέση μας:

• Να αποδεσμευτεί το σχολείο από τη διαδικασία της κοινωνικής επιλογής και της πρόωρης εξειδίκευσης, για να κατακτούν όλα τα παιδιά, δημόσια και δωρεάν, τη βασική γενική μόρφωση, σε συνθήκες κατάλληλες για την ηλικία και τη διαπαιδαγώγησή τους.
• Το κράτος να εξασφαλίσει στους νέους μετά τα 18 χρόνια το δικαίωμα επαγγελματικής επιλογής, για σπουδές αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν:
• Σε κρατικές Επαγγελματικές σχολές ή
• Σε Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, με ισότιμα τμήματα και σχολές.
• Να μην υπάρχει στο σχολείο κανένας διαχωρισμός, ούτε δέσμες ή κατευθύνσεις.
• Να καταργηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις στη Γ΄ Λυκείου. Η διαδικασία της πρόσβασης να ακολουθεί μετά την απόκτηση απολυτηρίου.
• Να μην προσμετράται ο προφορικός βαθμός του σχολείου, ούτε να εξαρτάται από τις εξετάσεις εισαγωγής ο βαθμός απολυτηρίου.
• Να μην εξετάζεται κανείς σε μαθήματα που δε διδάχτηκε επαρκώς στο δημόσιο σχολείο.
• Οι εξετάσεις να περιορίζονται σε λίγα μαθήματα, που είναι προαπαιτούμενα των σπουδών, με απεριόριστες ευκαιρίες και επιλογές και να προηγούνται χρονικά της εισόδου στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
• Είναι υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίσει για όλους τους νέους μόρφωση, για εργασία και ζωή με δικαιώματα.

Οποιαδήποτε μεταφορά της διαδικασίας εισαγωγής σε αθέατους μηχανισμούς αξιολόγησης και διαδικασίες άγονης κινητικότητας και περιήγησης των παιδιών σε προπαρασκευαστικά τμήματα, κατάργηση των εξετάσεων σε τμήματα χαμηλής ζήτησης και «καταδίκη» των φτωχότερων παιδιών να φυλακίζουν σ' αυτά τα όνειρά τους, για ν' αφήνουν τα «ευγενή τμήματα» στους άρχοντες που θα καλοπληρώνουν, θα είναι πιο μεγάλο σκάνδαλο.