Αν τους αφήσουμε θα τα κάψουν όλα! Είναι αποφασισμένοι -και το δείχνουν- να μην αφήσουν «ίχνη» από δάση στη χώρα μας.

Το «κλάμα» τους στα αποκαΐδια είναι σκέτη υποκρισία και πρόκληση. Οι φτηνές δικαιολογίες τους επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι είναι αμετανόητοι και γι' αυτό επικίνδυνοι. Επιμένουν ακόμα στα γελοία περί «πρωτόγνωρων καιρικών φαινομένων». Προτιμούν να «καθαρίζουν» με εκ των υστέρων εξοργιστικές διαβεβαιώσεις ότι «θα ξαναγίνει δάσος».

Εχουν παντελώς εγκαταλείψει τη δασοπροστασία. Δεν υπάρχουν χρήματα για την προστασία των δασών. Το «αφοπλιστικό» δίλημμα το είχε θέσει ευθύς εξαρχής ο Β. Πολύδωρας: «Μπορούν τα οικονομικά της χώρας να αντέξουν το κόστος της προληπτικής προστασίας των δασών;». Η απάντηση έχει δοθεί από τις αποφάσεις των γαλαζοπράσινων διαχειριστών... Είναι η κυρίαρχη λογική του «κράτους - επιχειρηματία». Δε «συμφέρει» να δίνει για την πρόληψη της προστασίας των δασών.

Προτιμούν τις «γενναιόδωρες» εξαγγελίες πάνω στις στάχτες για αναδάσωση, που καταλήγουν στους γνωστούς αποχαρακτηρισμούς και την παράδοση των δασών στους καταπατητές και τους οικοπεδοφάγους. Το «πακέτο Σουφλιά» για την Πάρνηθα έριξε απλά στάχτη στα μάτια του κόσμου. Αντίθετα, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αναθέσει την αναδάσωση σε επιχειρηματικούς ομίλους, φυσικά με το αζημίωτο.

Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η ουσία της πολιτικής τους: Ιδιωτικοποίηση των δασών. Δεν επιτρέπεται τα δάση να μπαίνουν εμπόδιο στην «ανάπτυξη». Εκχωρούνται με πολλούς τρόπους στους κερδοσκόπους της γης. «Εγγύηση» η δικομματική αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Οι εφιαλτικές συνέπειες βιώνονται ήδη. Ο καθαρός αέρας είναι πλέον εμπόρευμα και το απολαμβάνουν όποιοι μπορούν να πληρώσουν. Ο λαός είναι αυτός που είναι καταδικασμένος να μένει στις πόλεις «δίχως πνευμόνια». Μόνο αυτός λοιπόν μπορεί να δώσει τη λύση, μετατρέποντας την αγανάκτηση σε συνειδητή δράση...