Σημαντικός αριθμός πολιτικών προσφύγων του Εμφυλίου και απογόνων τους εξακολουθούν να ταλανίζονται, στην καθημερινότητά τους, από τις συνέπειες του Εμφυλίου. Τόσο οι χρονικοί περιορισμοί των σχετικών νόμων όσο και διακρίσεις με βάση το «γένος» καταγωγής τους, αποκλείουν όλες τις οικογένειες σλαβόφωνων αγωνιστών, που συνέβαλαν ουσιαστικά σε όλους τους λαϊκούς αγώνες της περιόδου, και εμποδίζουν πολλές οικογένειες πολιτικών προσφύγων να αποκτήσουν πρόσβαση ακόμα και στα περιορισμένα δικαιώματα που προέβλεπαν οι σχετικοί νόμοι.

Το ζήτημα αυτό ανέδειξε η ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Διαμάντω Μανωλάκου, με Ερώτησή της προς το Συμβούλιο της ΕΕ. Συγκεκριμένα, η ευρωβουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε τα εξής:

«Χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου για την άρση των συνεπειών του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα, τα προβλήματα των πολιτικών προσφύγων και των απογόνων τους δεν έχουν λυθεί. Ο επαναπατρισμός τους δεν έχει ολοκληρωθεί και πολλοί πολιτικοί πρόσφυγες και απόγονοί τους ίσως να μην ξαναδούν την πατρίδα τους. Οσοι για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να επαναπατριστούν μέσα στα ασφυκτικά χρονικά όρια (5 χρόνια) που καθόριζαν οι σχετικοί νόμοι και υπουργικές αποφάσεις θεωρήθηκαν εκπρόθεσμοι και έχασαν τα δικαιώματά τους, προπαντός τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά, καθώς και το δικαίωμα να διεκδικήσουν τις δημευμένες περιουσίες τους. Επίσης ο νόμος για τον επαναπατρισμό όριζε ότι μπορούν να επαναπατριστούν όσοι είναι "Ελληνες το γένος", απαγορεύοντας τον επαναπατρισμό Ελλήνων πολιτών, κυρίως σλαβόφωνων, που συμμετείχαν με τους υπόλοιπους Ελληνες προπολεμικά σ' όλες τις δραστηριότητες της ζωής στη χώρα μας, πολέμησαν στο Αλβανικό Μέτωπο το 1940, πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και βρέθηκαν πάλι μαζί με τους Ελληνες στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά.

Ποια είναι η θέση του Συμβουλίου για τους απαράδεκτους περιορισμούς που τίθενται για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων και για τη διάκριση που προκύπτει από τους ελληνικούς νόμους ενάντια στους σλαβόφωνους Ελληνες πολίτες;».