Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα από τις 11 έως τις 17 Ιούλη η εργατική τάξη της χώρας μας μέτρησε επτά νεκρούς. Τρεις νεκροί πυροσβέστες στην Κρήτη, δύο μεταλλεργάτες στο Πέραμα, ένας οδηγός φορτηγού στο νέο λιμάνι της Καβάλας και τελευταίος στη λίστα του θανάτου ένας 21χρονος φοιτητής που εργαζόταν εποχικά σε επιχείρηση της Τρίπολης. Οι χώροι εργασίας διαφορετικοί, όπως και οι ειδικότητες. Μα πάντα παντού οι ίδιες αιτίες. Η παντελής έλλειψη μέτρων προστασίας για την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων. Να πώς φτάνουμε να μετράμε στη χώρα μας, κάθε τρεις ημέρες ένα νεκρό και κάθε 14 λεπτά ένα εργατικό ατύχημα. Και δε μετράμε μόνο νεκρούς. Μετράμε και σακατεμένους εργάτες. Σχεδόν 6.000 εργαζόμενοι κάθε χρόνο μένουν ανάπηροι. Οι μισές δηλαδή αναπηρικές συντάξεις (από τις 12.000) που αποδίδει το ΙΚΑ, οφείλονται σε εργατικό ατύχημα. Πίσω όμως από τις αιτίες ο ίδιος πάντα λόγος. Το κέρδος των επιχειρήσεων. Βλέπετε, για τον καπιταλισμό και την καπιταλιστική ανάπτυξη, που ευαγγελίζονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι εργάτες είναι κόστος. Ακόμα και η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι κόστος. Να γιατί ο νόμος του κέρδους που καθορίζει τα πάντα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η σύγχρονη πανούκλα.