Σύντροφοι, θα ήθελα να αρχίσω ευχαριστώντας το ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα, για την πρωτοβουλία του αυτή, που μας επιτρέπει να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας σήμερα.

Θα ήθελα να σας μιλήσω για τον αγώνα των Αλγερινών εργατών, για να πω και κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς και κατά του Ισλαμικού φασισμού.

Εδώ και οκτώ χρόνια ο αλγερινός λαός έρχεται αντιμέτωπος με μια εγκληματική επιχείρηση από τις αντιδραστικές δυνάμεις της κοινωνίας. Τα αποτελέσματα είναι δεκάδες χιλιάδες νεκροί, δολοφονίες 400 συνδικαλιστών και επίσης διανοούμενων, προοδευτικών. Καθώς και καταστροφές δημοσίων επιχειρήσεων, σχολείων, νοσοκομείων - των οποίων το κόστος υπολογίζεται στα 20 δισ. δολάρια - που ήταν καρποί δεκαετιών ολόκληρων εργασίας για την οικονομική συγκρότηση.

Κατά των αντιδραστικών αυτών δυνάμεων, έχουμε άλλες δυνάμεις, που προσδοκούν σε μια πιο σύγχρονη και δημοκρατική ζωή. Μεταξύ αυτών και οι δυνάμεις που περιορίζουν τον αγώνα τους κατά ενός καπιταλισμού, τον οποίο αποκαλούν σύγχρονο, δηλαδή το δυτικό καπιταλισμό.

Αλλά υπάρχει και το κομμουνιστικό κίνημα που θεωρεί ότι οι δημοκρατικοί αγώνες δεν είναι παρά ένα απαραίτητο στάδιο, σε ένα μακρύ δρόμο, δύσκολο, προς το σοσιαλισμό. Για τους κομμουνιστές αυτοί οι αγώνες είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους αγώνες για την κοινωνική πρόοδο, για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας, τόσο της οικονομικής όσο και της πολιτικής.

Είναι μια πραγματική φασιστική επιχείρηση μπροστά στην οποία βρίσκονται η Αλγερία και ο λαός της εδώ και χρόνια. Είναι ένας φασισμός κρυμμένος πίσω από το φασιστικό ισλαμικό σχήμα. Και είναι προϊόν των δολοπλοκιών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες τον ενθάρρυναν αυτό το φασισμό με οικονομικό και πολιτικό τρόπο.

Δεύτερο, είναι προϊόν της πολιτικοϊδεολογικής δουλιάς διαφορετικών αστικών τάξεων και των εμπορικών τάξεων της Αλγερίας, οι οποίες απέκτησαν τεράστιες περιουσίες τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Επίσης, υπάρχουν μεγάλοι γαιοκτήμονες, που έχασαν τις γαίες που είχαν στις αρχές της δεκαετίας του '70. Επίσης στηρίζεται αυτός ο θρησκευτικός φανατισμός και φασισμός από διάφορες καπιταλιστικές ομάδες, που χρησιμοποιούν τεχνολογίες για να μπορέσουν να στηρίξουν μια δικτατορία, η οποία κρύβεται πίσω από το πέπλο της θρησκείας.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια ολόκληρη διαδικασία, η οποία αναπτύχθηκε από ένα μοναδικό κόμμα που διολίσθαινε όλο και προς τα δεξιά. Και έχει τεράστια ευθύνη για την αύξηση αυτού του φασισμού. Η ιδεολογία είναι τώρα τελείως αντιδραστική.

Δεν είναι απλώς αντικομμουνιστική, είναι στην ουσία της εχθρική προς τα κοινωνικά κεκτημένα που είχε ο λαός μετά από μεγάλους αγώνες. Οι ιδεολόγοι αυτού του ισλαμισμού θεωρούν ότι το μοντέλο που προέρχεται από τη Δύση είναι κατά της ισλαμικής αλληλεγγύης.

Η ιδεολογία αυτού του φουνταμελισμού οδηγεί προς έναν άγριο καπιταλισμό, που έχει στη βάση του το εμπόριο. Και υπάρχει εκεί η ιδέα μιας οικονομικής εξάρτησης. Αυτή η ιδεολογία έχει σκοπό να δικαιολογήσει τη δικτατορία, την ανοιχτή δικτατορία των πιο αντιδραστικών τμημάτων της μπουρζουαζίας. Και γι' αυτό ακριβώς το κίνημα το ισλαμικό υποστηρίχτηκε από τον ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα από τον αμερικανικό. Και αυτή ακριβώς η αύξηση οδήγησε στην ιδέα να καταπολεμηθεί ο κομμουνισμός και επίσης όλα τα προοδευτικά κινήματα τα οποία βρίσκονται σε ορισμένες χώρες αραβοϊσλαμικές.

Είναι λοιπόν αυτός ο ισλαμισμός ένα όργανο για να μπορέσουν να επιτεθούν κατά οποιουδήποτε κεκτημένου. Είναι δε το αποτέλεσμα πολιτικής και ιδεολογικής δουλιάς από το 1962 και δώθε στην Αλγερία που έγινε από όλες τις κοινωνικές τάξεις, οι οποίες εκμεταλλεύονταν τις άλλες για να μπορέσουν να κατακτήσουν την εξουσία.

Αυτή είναι τώρα η σημερινή κατάσταση, που είναι πάρα πολύ δύσκολη και επικίνδυνη. Ο φασιστικός κίνδυνος δεν έχει ακόμα καταπολεμηθεί, ακόμα και εάν οι ομάδες οι φασιστικές, οι οπλισμένες ομάδες, έχουν υποστεί πολλές απώλειες.

Είναι πολυσύνθετη αυτή η κατάσταση για διαφορετικούς λόγους. Πρώτο, η τωρινή κατάσταση διέπεται από πάρα πολλές αντιφάσεις. Υπήρχαν στο κέντρο της πάρα πολλές διαφορετικές τάσεις, υπάρχει από τη μία η ισλαμική ιδεολογία και από την άλλη ένας σύγχρονος πόλος που δε θέλει να συμβιβαστεί με την ισλαμική ιδεολογία.

Υπάρχουν, λοιπόν, αυτές οι δύο αντίθετες τάσεις, οι οποίες όμως δέχτηκαν να συνυπάρξουν τον τελευταίο καιρό μέσα στην κυβέρνηση. Μεταξύ αυτών των δύο υπάρχουν και οι κεντρώοι.

Τεχνικά είναι επικεφαλής ενός κυβερνητικού συνασπισμού. Αυτός ο συνασπισμός πραγματικά βάζει την πολιτική ζωή, τον πολιτικό βίο, μέσα σε ένα ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μετά την έντονη παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις οικονομικές κατευθύνσεις της Αλγερίας, υπάρχει βεβαίως και η υποταγή μας στο ΝΑΤΟ, η οποία προετοιμάζεται.

Τώρα, λοιπόν, ο Μπ. Κλίντον έστειλε το δικό του αντιπρόσωπο τον Ρίτσαρτσον, για να δώσει τις εντολές στους ηγέτες μας να αυξηθεί η παραγωγή του πετρελαίου και να μειωθούν οι τιμές, αλλιώς θα υπάρξουν μέτρα και κυρώσεις.

Υπάρχει λοιπόν αυτή η κατάσταση και εκεί εκδηλώνεται σε όλες του τις διαστάσεις ο ιμπεριαλισμός. Και χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός αυτός όλες τις απώλειες τις κοινωνικές και του σοσιαλιστικού συστήματος στη χώρα μας έτσι ώστε να μπορέσει να επιβληθεί και να χρησιμοποιήσει τους φυσικούς μας πόρους.

Τα σύγχρονα ρεύματα της μπουρζουαζίας που βρίσκονται μέσα στο κράτος, αλλά και εκτός των μηχανισμών του, θέλουν και αυτά να δηλώσουν την παρουσία τους μέσα και κοντά στις λαϊκές μάζες.

Τα ρεύματα αυτά, τα σύγχρονα όπως λέγονται, βρίσκονται στην απαρχή της διάσπασης του δημοσίου τομέα και της καταστροφής των κοινωνικών κεκτημένων. Βεβαίως πώς αυτά θα έχουν την υποστήριξη του λαού, τη στιγμή που μας λένε - κάνουν πως ανησυχούν και αυτοί - για την κακή κατάσταση που δημιουργήθηκε και για την οποία είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι. Και μας λένε ότι οι ελπίδες τους βρίσκονται στην υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Γερμανία.

Υπάρχουν από την άλλη οι διαφορετικές ισλαμικές τάσεις, οι οποίες ακόμα έχουν μια σημαντική επιρροή στο κράτος μας, στη χώρα μας.

Υπάρχει ο νόμος για την «ομόνοια», ο οποίος είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ διαφορετικών τάσεων της μπουρζουαζίας, για να μπορέσουν μαζί μετά οι τάσεις αυτές να κυριαρχήσουν μέσα στη χώρα.

Και βεβαίως είναι τάσεις οι οποίες εδραιώνουν τις ελπίδες τους για κυριαρχία πάνω στην ελπίδα του λαού για ειρήνη επιτέλους μετά από χρόνια τρομοκρατίας. Και για τους προοδευτικούς πρόκειται για μια προσπάθεια να στρέψουν υπέρ τους αυτό το συμβιβασμό με το να εκμεταλλεύονται τα πολιτικά δεδομένα έτσι όπως δημιουργήθηκαν.

Η μπουρζουαζία θέλει μια συμφιλίωση με τους φασίστες ηγέτες. Οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί λειτουργούν για τους δικούς τους σκοπούς, για τους σκοπούς δηλαδή των εργατών και για τα συμφέροντά τους και γι' αυτούς επίσης οι οποίοι είχαν παραπλανηθεί από τους ισλαμιστές.

Ολα αυτά γίνονται τα τελευταία χρόνια και πάντοτε στο προσκήνιο βρίσκεται η θρησκεία, η οποία χρησιμοποιείται πλέον ως όπλο για την κυριαρχία. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι δυνάμεις του άγριου και του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού έχουν ενωθεί για να μπορέσουν ακριβώς να πάρουν την κυριαρχία της χώρας στα χέρια τους.

Και βεβαίως όλα αυτά περνάνε μέσα από το μεγάλο χρέος της Αλγερίας, το οποίο βάζει την Αλγερία μέσα σε μια παγίδα, την παγίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Και βεβαίως στο πολιτικό επίπεδο αυτές οι δυνάμεις ασκούν πίεση για διάλογο, ο οποίος αποβλέπει στο να συμμετέχουν στην εξουσία όλα τα ισλαμικά κινήματα. Αυτό είναι ακόμα μια παγίδα.

Αυτή η κατάσταση υπάρχει. Απέναντί της όμως, απέναντι σε αυτή την κατάσταση, υπάρχουν οι εργαζόμενοι. Υπάρχουν οι εργάτες, υπάρχουν οι φτωχοί, αγρότες, υπάρχουν οι νέοι άνεργοι, οι γυναίκες, υπάρχουν όλοι αυτοί, οι οποίοι δεν έχουν παρά μόνο μία εναλλακτική λύση, να υπολογίσουν στις δικές τους δυνάμεις, στους δικούς τους αγώνες, να δημιουργήσουν οι ίδιοι τους καθημερινούς τους αγώνες, για να μπορέσουν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους.

Και σύμφωνα με μια δημοσκόπηση μιας εφημερίδας τελευταία για την οικονομία της αγοράς, 65% των Αλγερινών περιμένουν ότι πρόκειται να επέλθει μια πραγματική κοινωνική έκρηξη. Από εδώ και πέρα όλο το μέτωπο αυτό θα συσπειρωθεί, συσπειρώνεται κατά των μισθών πείνας, κατά των αντεργατικών μέτρων. Και βεβαίως έχουν το συνδικάτο τους, τη συνδικαλιστική τους ένωση, την IZTEA, για να μπορέσουν να περάσουν σε πολιτικές οι οποίες πραγματικά θα βελτιώσουν τις συνθήκες του λαού.

Ετσι, οι κομμουνιστές οργανωμένοι πραγματικά αγωνίζονται με αποφασιστικότητα, έτσι ώστε η εργατική τάξη και οι αγρότες, καθώς και τα λαϊκά στρώματα να ενωθούν σε ένα δυνατό δημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο, για να μπορέσουν να προοδεύσουν.

Γίνεται, λοιπόν, μια ολόκληρη συσπείρωση γύρω από αυτή την ανάγκη να καταπολεμηθεί ο φασιστικός κίνδυνος. Ετσι, για να μπορέσουν επιτέλους να πάψουν όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλες οι άλλες οργανώσεις.