Την κυβερνητική πολιτική που οξύνει το πρόβλημα της ανεργίας - με όσες κοινωνικές επιπτώσεις έχει αυτό - στις γυναίκες της πόλης και της υπαίθρου κατήγγειλαν χτες με τις παρεμβάσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ, Τάκης Τσιόγκας και Σταύρος Σκοπελίτης.

Στο θέμα της γυναικείας ανεργίας και των εργασιακών δικαιωμάτων αναφέρθηκε εκτενώς ο βουλευτής του ΚΚΕ, Τάκης Τσιόγκας. Οπως είπε, «το βασικό ζήτημα για τις γυναίκες σήμερα είναι να έχουν σταθερή δουλιά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτό, όμως, όχι μόνο δεν μπορεί να το διασφαλίσει το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που ζούμε, αλλά αντίθετα φροντίζει σε κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια να υπάρχει τουλάχιστον ένας άνεργος. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων οδηγούν στη μερική απασχόληση, στο μισό μεροκάματο, στη μισή σύνταξη, βέβαια, αν θα πάρουν σύνταξη, ιδιαίτερα οι νέες γενιές».

Αναφερόμενος σε συγκεκριμένα στοιχεία, ο βουλευτής του ΚΚΕ είπε ότι «το ποσοστό της ανεργίας των γυναικών είναι πάνω από 14% με τα επίσημα στοιχεία έναντι 6% των αντρών, ενώ το ποσοστό των νέων ανέργων από 15 έως 24 χρόνων είναι πάνω από 26%. Και πάνω από το 55% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή πάνω από έναν χρόνο στην ανεργία. Από αυτούς λιγότερο από το 1/3 των ανέργων παίρνει αυτό το εξευτελιστικό επίδομα ανεργίας των 367 ευρώ το μήνα, ενώ την ίδια στιγμή στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας δίνονται τεράστια ποσά στους βιομήχανους». Παράλληλα, ανέφερε συγκεκριμένο παράδειγμα, λέγοντας ότι «για να δείτε πόσο άθλια είναι η πολιτική που εφαρμόζετε, πρόσφατα, τον Απρίλη, ψηφίσατε έναν νόμο τον 3552 όπου μειώνετε το ταμείο ανεργίας γι' αυτούς που εργάζονται με μερική απασχόληση και τους δίνετε 183 ευρώ τον μήνα ως ταμείο ανεργίας. Οσο άθλιο, δηλαδή, είναι αυτό το επίδομα ανεργίας, 183 ευρώ τον μήνα σε μερικά απασχολούμενο, τόσο αντεργατική είναι και η πολιτική σας».

Στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η Ελληνίδα αγρότισσα αναφέρθηκε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ, Σταύρος Σκοπελίτης. Τόνισε ότι η πάλη για τα δικαιώματα της γυναίκας ταυτίζεται με τους αγώνες για την ανατροπή των πολιτικών που οδηγούν στο ξεκλήρισμα των αγροτών και τη συνεχή υποβάθμιση της υπαίθρου.

Αναφερόμενος στην αγρότισσα, τόνισε ότι «αυτή πληρώνει τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, αφού είναι η πρώτη που βγαίνει από την παραγωγική διαδικασία, πράγμα που πέρα από τα άλλα, από τις επιπτώσεις που αυτό έχει στο οικογενειακό της εισόδημα, επιδρά αρνητικά και στη χειραφέτησή της και οξύνει παραπέρα τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και ιδιαίτερα της γυναίκας αγρότισσας. Επίσης, αυτή πληρώνει - και μάλιστα πρώτη - τη δραματική επιδείνωση του επιπέδου ζωής στην ύπαιθρο και τα τεράστια προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τις ελλείψεις σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, στις εγκαταστάσεις στήριξης της παιδικής, αλλά και της τρίτης ηλικίας, τις μεγάλες ελλείψεις στους τομείς της Υγείας και εκείνους της Παιδείας».

Αναφερόμενος στις αυταπάτες που καλλιεργούνται για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα μέσω των γυναικείων συνεταιρισμών σημείωσε ότι αυτοί «αποδίδουν ψίχουλα στην ενίσχυση του οικογενειακού εισοδήματος», μιλώντας για «ψευδαισθήσεις που καλλιεργήθηκαν στις γυναίκες», προκειμένου «να αποπροσανατολίσουν από τον αγώνα που πρέπει να δώσουν για την ενίσχυση της παραγωγής και την ποιότητα ζωής στο χωριό τους».