Τη δεκαετία του '50, η Φρειδερίκη διένεμε τα βιβλιάρια απόρων κορασίδων, η απορία των οποίων οφειλόταν στον ληστρικό, εκμεταλλευτικό, αντιδραστικό χαρακτήρα της τάξης που κυριαρχούσε. Εξι δεκαετίες πέρασαν, αλλά δοκιμασμένες μεθόδους χειραγώγησης του λαού η αστική τάξη δεν τις θέτει σε αχρηστία. Προσφεύγει πάντα σ' αυτές, ιδιαίτερα όταν ζυγώνει η ώρα της κάλπης, ώστε να αποφευχθεί κάθε κίνδυνος να εκφραστεί μέσω αυτής η λαϊκή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια.

Εξαγγέλλουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ επιδόματα και ξανά επιδόματα, μικροπαροχές, κατώτατο εγγυημένο εισόδημα και κατώτατη εθνική σύνταξη, εξαγγελίες που συναντούν την ένθερμη υποστήριξη και του ΣΥΝ. Ποτέ για όλους, ποτέ γενικευμένες, ποτέ τέτοιες που να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Επιλεκτικά για ορισμένες, διαφορετικές κάθε φορά, κατηγορίες του πληθυσμού και σε κάθε περίπτωση εξευτελιστικές. Είναι ακριβώς σαν να λένε «να σε κάψω, να σ' αλείψω λάδι». Εχοντας με την πολιτική τους σπρώξει στα όρια της ανέχειας το λαό, έχοντας δεδομένο ότι αυτήν την πολιτική θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν, έρχονται να εκμεταλλευτούν τα προβλήματα που προκαλούν, μοιράζοντας «ασπιρίνες» για να απαλυνθεί κάπως ο καθημερινός πονοκέφαλος του ανθρώπου του μόχθου για το πώς θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα και αυτό το μήνα. Και να ζητήσουν σε αντάλλαγμα και τις «ευχαριστίες» του με τη μορφή της ψήφου αν είναι δυνατόν.

Θέλουν με το «σμπάρο» της επιδοματολογίας και παροχολογίας να πιάσουν πολλά «τρυγόνια». Να καλλιεργήσουν ψεύτικες προσδοκίες για κάτι καλύτερο, να εκβιάσουν συνειδήσεις, να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να υφαρπάσουν τη λαϊκή ψήφο και να κρατήσουν το λαό καθηλωμένο, στο «περίμενε», μακριά από τον μόνο ασφαλή για τα συμφέροντά του δρόμο, αυτόν του αγώνα, της ταξικής πάλης. Ομως, ακριβώς αυτές οι αποσπασματικές, εξευτελιστικές, επιλεκτικές παροχές είναι το όχημα για γενικευμένες ανατροπές συλλογικών κεκτημένων δικαιωμάτων. Δίνουν λίγα με το ένα χέρι σε λίγους για να πάρουν με το άλλο πολλά και από τους ίδιους, από το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Και είναι αποφασισμένοι να πάρουν: αντιασφαλιστικά μέτρα με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με αύξηση των εισφορών, με παραπέρα ανατροπές που θα χτυπήσουν ό,τι έχει απομείνει από τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας και της Υγείας, με επέκταση της ελαστικής απασχόλησης, με κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και άλλα.

Αυτά τα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα είναι η γενναιόδωρη παροχή τους προς το κεφάλαιο, την απαιτεί για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά του και όλοι ξέρουμε πως ό,τι απαίτησε ως σήμερα του το έδωσαν και με το παραπάνω. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να μην τσιμπήσουν το δόλωμα. Να απαιτήσουν και να κατακτήσουν με την πάλη τους γενικευμένο δίκτυο δικαιωμάτων για όλους, μέτρα για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους. Να τους επιστρέψουν τις ελεημοσύνες. Να τους ζητήσουν επιτέλους το λογαριασμό για το έλλειμμα που εμφανίζει το ταμείο των δικαιωμάτων τους. Η κάλπη χρυσή ευκαιρία, η απόφαση μία: Μαύρο στο δικομματισμό! Ψήφος αντίστασης, αντεπίθεσης, φιλολαϊκής προοπτικής στο ΚΚΕ!