Η τελευταία απόφαση της κυβέρνησης για τον Πολιτισμό πριν τη χτεσινή, επίσημη αναγγελία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών στις 16/9, ήταν η κατάλυση, ουσιαστικά, του δικαιώματος στη σύνταξη για τους ανασφάλιστους κλάδους των δημιουργών - καλλιτεχνών, παρά τις για το αντίθετο προεκλογικές τυμπανοκρουσίες της.

Αν και αμέσως μετά τις εκλογές του Μάρτη του 2004, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε τον Πολιτισμό ως «πρώτη προτεραιότητα», χτες δεν ανέφερε καν τη λέξη «πολιτισμός», αντίθετα μίλησε για «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», «αύξηση επενδύσεων και εξαγωγών», «αύξηση του τουριστικού ρεύματος».

Η πολιτική εμπορευματοποίησης του Πολιτισμού, όντας στρατηγικός στόχος της ΕΕ, τον οποίο επιχειρούν να επιτύχουν με αξιοσημείωτη προθυμία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, «οριοθετείται» συμβολικά για την τελευταία με το «τσουνάμι» παραχωρήσεων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων στο κεφάλαιο καθ' όλη τη διάρκεια του 2004, για να καταλήξει στο πρόσφατο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, που προβλέπει ότι ο αριθμός των συντάξεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 20 ετησίως... για πάνω από 30 καλλιτεχνικούς κλάδους, κάτι που πρακτικά σημαίνει «ότι οι συντάξεις ουσιαστικά καταργούνται» όπως σημείωνε και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Επιπλέον, μειώνει τη σύνταξη στο 50% του μηνιαίου βασικού μισθού των δημόσιων υπαλλήλων και προσθέτει σειρά διατάξεων που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τη διεκδίκηση του δικαιώματος της σύνταξης από τους δημιουργούς.

Την ίδια ώρα, στο υπουργείο Πολιτισμού ασχολούνται με εγκαίνια αρχαιολογικών εκθέσεων όπως αυτά που θα γίνουν τη Δευτέρα από τον γγ του ΥΠΠΟ στην Κέρκυρα, με τίτλο... «Τάματα και Θάματα» (σ.σ. άκρως επίκαιρη και πολιτικά...). Επίσης, ενώ παίρνει πίσω τα 200.000 ευρώ επιχορήγησης στο Εικαστικό Επιμελητήριο, επιλέγει να δώσει 135.000 δολάρια στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ των ΗΠΑ «στο πλαίσιο του προγράμματος για τη στήριξη νεοελληνικών σπουδών σε ξένα πανεπιστήμια».

Τα παραπάνω γεγονότα των τελευταίων δύο μηνών είναι ενδεικτικά της αντιμετώπισης του Πολιτισμού από την κυβέρνηση, γεγονός που οφείλουν - καταρχήν έναντι του εαυτού τους - να τα λάβουν σοβαρά υπόψη οι δημιουργοί, αλλά και ο λαός στον οποίο (πρέπει να) απευθύνονται. Οπως πρέπει να ληφθεί υπόψη πως το σύνολο της «αντιπολιτευτικής» τακτικής του ΠΑΣΟΚ και στον τομέα του πολιτισμού χαρακτηρίζεται από διαχειριστική «κριτική».