Για τους φίλους της στήλης, αλλά και για κάθε σκακιστή που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τα σκακιστικά φινάλε, (όπως είναι γνωστό, το φινάλε είναι η βάση του σκακιού και χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις, δύσκολα φθάνει κανείς στη νίκη, όσο καλά και αν γνωρίζει τη θεωρία των ανοιγμάτων ή το μέσον του παιχνιδιού), τους συμβουλεύουμε να μελετήσουν δύο από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία της σκακιστικής βιβλιογραφίας που, κατά τη γνώμη μας, είναι τα βιβλία του Αμερικανού Ρ. Φάιν (1942) και το «Σκακιστικό φινάλε στην πράξη» του Πολ Κέρες (εκδόσεις «Κλειδάριθμος»).

Το πρώτο, αν και έχουν περάσει 55 χρόνια από την έκδοσή του, (γράφτηκε κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου), παραμένει... επίκαιρο και αποτελεί αναπόσπαστο εφόδιο και απαραίτητο εργαλείο για κάθε σοβαρά αγωνιζόμενο σκακιστή.

Μια από τις πολλές συμβουλές που δίνει, είναι: « Αν έχετε, ένα ή δύο λιγότερα πιόνια, τότε να αποφεύγετε τις αλλαγές των κομματιών και να προσπαθείτε να αλλάξετε τα πιόνια». Ενα από τα πιο αξιόλογα φινάλε που υπάρχουν στο βιβλίο του Φάιν, είναι και αυτό του διαγράμματος όπου τα λευκά έχουν την κίνηση αλλά τα μαύρα διαθέτουν έναν καλό αμυντικό συνδυασμό. Πώς θα παίζατε εσείς τόσο σαν λευκός, όσο και σαν μαύρος; Πάντως, είναι γεγονός ότι αν τα κομμάτια ήταν όλα αριστερότερα, τα λευκά θα κέρδιζαν!