«Η Ελληνίδα υψίφωνος Μαρία Κάλλας, από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες όλων των εποχών και η μεγαλύτερη του 20ού αιώνα, πέθανε χθες από καρδιακή ανεπάρκεια, στο διαμέρισμά της, στο Παρίσι. "Ηταν ωραία και στο θάνατο, όσο και όταν έπαιζε την Τραβιάτα", είπε ο πρώην ιμπρεσάριός της Μισέλ Γκολτζ και πρόσθεσε "Πήγαινε στο λουτρό, ύστερα από ανάπαυση στο κρεβάτι, όταν αισθάνθηκε οξύ πόνο στο στήθος. Επεσε στο δάπεδο..."». Η είδηση συγκλονίζει τον κόσμο, που με θλίψη ακούει και τη συνέχεια: «Η διάσημη ντίβα είχε ουσιαστικά αποχωρήσει από τη σκηνή κατά τα μέσα της δεκαετίας του '60 και ζούσε σχεδόν σε απομόνωση, αποφεύγοντας ακόμη και τους πιο στενούς της φίλους. Λέγεται ότι ο θάνατος του Αριστοτέλη Ωνάση (του μεγάλου της έρωτα), όπως είχε πει κάποτε και η ίδια σ' ένα δημοσιογράφο) συντέλεσε πολύ στην πρόσφατη οριστική απομάκρυνσή της από την καλλιτεχνική της δραστηριότητα...».

Σεπτέμβρης και φυσικό είναι να θυμόμαστε κάτι που, ποτέ άλλωστε, δεν ξεχάσαμε, την Μαρία Κάλλας, τη γυναίκα με τη βελούδινη, γεμάτο πάθος, φωνή, μια ελληνική φωνή που ακούγεται και θα ακούγεται για πάντα. Η τεχνολογία, ευτυχώς, βοήθησε στο να κρατάμε τη μνήμη μας σε καλή κατάσταση και συνεχώς να ανανεώνουμε τα ακούσματά μας με άλλες όπερες, αλλά με την ίδια πάντα ερμηνεύτρια, εκείνη που έδωσε το «φιλί της ζωής» στο ετοιμοθάνατο Λυρικό Τραγούδι, η τραγουδίστρια που στα αλήθεια ανέστησε το «bel canto». Να γιατί δεν μπορούμε σήμερα να πούμε: Αλίμονο, πέρασαν 23 χρόνια χωρίς την Κάλλας. Αντίθετα, σκεφτόμαστε πως ευτυχώς πέρασαν τα 23 αυτά χρόνια ΜΕ την Κάλλας. Με την ωραιότερη και τραγικότερη Βιολέτα, με την παθιασμένη Μήδεια, με τη γλυκιά, την ουράνια Νόρμα, με τη γυναίκα που «έζησε για τον έρωτα και την Τέχνη» (όπως λέει και η άρια από την ομώνυμη όπερα του Πουτσίνι) με την Τόσκα. Η Κάλλας είναι όλες οι γυναίκες μαζί και ταυτόχρονα μοναδική. Τα γαλάζια νερά του Αιγαίου, που δέχτηκαν με λαχτάρα την τέφρα της η όποια έδωσε μια μουσικότητα στα κύματα. Η Μαρία Κάλλας τραγούδησε και αγάπησε την Τέχνη και τον Ερωτα. Η Τέχνη τη λάτρεψε, αλλά ο έρωτας την πλήγωσε φαίνεται θανάσιμα. Υπάρχουν άνθρωποι ξεχωριστοί, ανάμεσα σε αυτούς και εκείνη.