Παρακολουθώντας «Το Διάφανο Δέρμα» τη μια έπεφτα, ας πούμε σε έκσταση, καθώς οι άρτια καλαίσθητες εικόνες και η θαυμάσια μουσική δημιουργούσαν μια έξοχη ατμόσφαιρα που με τραβούσε στο εσωτερικό της, και αμέσως την άλλη στιγμή θύμωνα και οργιζόμουνα, καθώς ένα μικρό παιδί, μόλις δέκα χρόνων, φαντασιώνονταν πράγματα, που δεν μπορεί να φαντασιωθεί ούτε ένα άρρωστο και ρυπαρό άτομο. Αυτά τα συναισθήματα διήρκεσαν, όσο διήρκεσε και η ταινία!

Σήμερα που γράφω, κάποιες μέρες αργότερα από την προβολή, δεν μπορώ να σας αποτρέψω ή να μην σας αποτρέψω να δείτε την ταινία. Η δοκιμασία που πέρασα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Δε μεταφέρεται με το γραπτό! Αν δεν τη δείτε θα χάσετε, ανάμεσα στα άλλα, και τη θαυμάσια μουσική του Νικ Μπίσατ, παιγμένη από την ορχήστρα δωματίου του Λονδίνου. Θα χάσετε τη χρήση της μουσικής στον κινηματογράφο. Καθώς οι δημιουργοί της ταινίας παραδίδουν μαθήματα χρήσης της μουσικής. Γεμίζουν τις εικόνες τους με νότες, κάνοντας τα πράγματα και τα δρώμενα στην οθόνη να τινάζονται στον ουρανό. Να δημιουργούν μια άλλη διάσταση...

Αυτή η ομορφιά, βέβαια, ανατρέπεται την ίδια στιγμή. Ο νεαρός συνεχίζει τη διεστραμμένη φαντασίωσή του. Μια φαντασίωση που σε μεταφέρει στην κόλαση. Γιατί το παιδί, επηρεασμένο από τα «λαϊκά» περιοδικά που διαβάζει ο πατέρας του, βλέπει τον κόσμο μέσα από αυτές τις σελίδες. Βλέπει, για παράδειγμα, μια γειτόνισσά του σαν βαμπίρ. Βλέπει τους φίλους του να χάνονται, ο ένας μετά τον άλλον, και να ανακαλύπτονται βιασμένοι και σκοτωμένοι. Βλέπει τον πατέρα του να αυτοπυρπολείται, αφού όλοι τον κατηγορούν σαν τον βιαστή και τον δολοφόνο των φίλων του. Ο μικρός διάβολος βλέπει και σχολιάζει με τον απαίσιο τρόπο του τη μικρή κοινωνία της αμερικάνικης επαρχίας του '50. Τη μικρή κοινωνία που είναι βουτηγμένη στην υποκρισία, στη θρησκοληψία και στην ερωτική στέρηση...

Δε θέλω να συνεχίσω! Ολη αυτή η αμαρτωλή και, εν πολλοίς, χυδαία εικόνα είναι ένας θαυμάσιος κινηματογράφος! Τέτοια αντίφαση! Τι, να σας πω; Εγώ σηκώνω τα χέρια. Αναλάβετε τις ευθύνες σας!

Παίζουν: Βίγκο Μόρτενσεν, Λίντσεϊ Ντάνκαν, Τζέρεμι Κούπερ, Ντέιβιν τα Λόνγκγουορθ.