Οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου καταρρίπτουν το ένα μετά το άλλο τα «ιστορικά ρεκόρ» του προηγούμενου χρονικού διαστήματος και δημιουργούν ιδανικές συνθήκες «αναβρασμού» των αγορών, συμπαρασύροντας σε αυξήσεις τις τιμές πολλών ακόμη εμπορευμάτων και βασικών αγαθών. Η τιμή του αμερικανικού αργού στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ξεπέρασε χτες τα 88 δολάρια το βαρέλι έναντι των 86,16 δολαρίων με την οποία ξεκίνησε στην αρχή της συνεδρίασης. Το μπρεντ στο πετρελαϊκό χρηματιστήριο του Λονδίνου εκτοξεύτηκε στα 83,90 δολάρια για να καταλήξει στα 82,70 δολάρια το βαρέλι, μια επίσης πολύ υψηλή τιμή.

Ο κερδοσκοπικός χρηματιστηριακός τζόγος δημιουργεί αλυσιδωτές αντιδράσεις και «πυρετό» στις αντλίες των πρατηρίων, εκτινάσσει τις τιμές των προϊόντων στις λαϊκές, «νομιμοποιεί» ένα νέο, γενικό κύμα ακρίβειας σε βάρος των λαϊκών οικογενειών. Δεν είναι, μάλιστα, λίγοι εκείνοι, που, με πρόσχημα τις αυξημένες διεθνείς τιμές, αξιώνουν ανατιμήσεις, ενώ το κύκλωμα διύλισης και διακίνησης πετρελαιοειδών έχει ήδη επιβάλει τιμές - φωτιά για το πετρέλαιο θέρμανσης (61-63 λεπτά ανά λίτρο), πουλώντας το ακριβότερα τουλάχιστον 15% σε σχέση με πέρσι. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση αρνείται σθεναρά τη χορήγηση επιδόματος θέρμανσης, όπως πρότεινε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, για τα λαϊκά νοικοκυριά, ως ένα από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ανακουφιστούν λίγο οι οικογένειες των εργαζομένων.

Ενα από τα βασικά επιχειρήματα, πρόσχημα στην ουσία, των κερδοσκόπων για το παιχνίδι των αυξήσεων των τιμών του πετρελαίου αυτή τη φορά είναι η πιθανότητα εισβολής της Τουρκίας στο Ιράκ, που ενδέχεται να δημιουργήσει ανωμαλίες στη ροή του ιρακινού πετρελαίου. Παραμύθια. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τους προηγούμενους μήνες είχαν αυξήσει τις τιμές, λόγω της έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ - Ιράν, λίγο νωρίτερα λόγω της κρίσης με τη ΛΔ Κορέας, πέρσι λόγω της κατάστασης στη Σομαλία, και κάθε τόσο εξαιτίας, λέει, των μειωμένων αποθεμάτων που υπάρχουν στις ΗΠΑ. Με δυο λόγια, δε μιλάμε για παράγοντες και συγκεκριμένα γεγονότα που οδηγούν σε αύξηση των τιμών, αλλά για εικασίες για την πιθανή εκδήλωση προβλημάτων.

Στην πραγματικότητα, μονοπώλια και πολυεθνικές καθορίζουν τις διεθνείς τιμές όχι με βάση τα πραγματικά δεδομένα που μπορεί να διαμορφώνονται στις αγορές (έντονες αυξομειώσεις στην παραγωγή ή στη ζήτηση), αλλά σύμφωνα με τα επιχειρηματικά τους σχέδια και την επιδίωξη της ακόμα υψηλότερης κερδοφορίας τους. Ετσι, οι εταιρείες των πετρελαιοειδών που καρπώνονται τις υψηλότερες τιμές και το κράτος που εισπράττει μεγαλύτερους φόρους είναι οι μόνοι κερδισμένοι από τα παιχνίδια με τις τιμές του πετρελαίου, ενώ οι μόνοι που πληρώνουν τη νύφη, είναι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα.