Α νέκαθεν, απόδειξη της φτώχειας ήταν η πείνα. Αλλά και σήμερα, παρά την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που εκτόξευσαν στα ύψη την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων, δημιουργώντας κι ένα «σύνδρομο άκρατου καταναλωτισμού», κριτήριο της φτώχειας παραμένει η έλλειψη τροφής. Κι αυτό το κριτήριο δεν ισχύει μόνο για τον λεγόμενο «τρίτο κόσμο», όπου η φτώχεια είναι συνώνυμο της πείνας. Ισχύει για όλο τον κόσμο και για τη χώρα μας. Οπως δείχνουν τα στοιχεία έρευνας που πραγματοποιήθηκε, μ' αφορμή τη χτεσινή «Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής και Ψωμιού», πάνω από δυο εκατομμύρια Ελληνες δυσκολεύονται ν' αγοράσουν τρόφιμα. Τι αποδεικνύει αυτό; Οτι στο καπιταλιστικό σύστημα, που λειτουργεί στη χώρα μας, δεν είναι εξασφαλισμένο το δικαίωμα της βασικής διατροφής για όλους.

Κ αι η διατροφή στον καπιταλισμό, έχει ταξικά χαρακτηριστικά. Η φτωχή οικογένεια δυσκολεύεται να εξασφαλίσει το καθημερινό φαγητό, λόγω της συνεχούς μείωσης της αγοραστικής της δύναμης. Τα μεροκάματα, οι μισθοί, οι συντάξεις των εργαζομένων, γενικότερα τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων είναι μικρά και, σε συνδυασμό με τη μεγάλη ακρίβεια που διαμορφώνει η «ελεύθερη» καπιταλιστική αγορά, καθιστούν πολλά από τα είδη διατροφής απλησίαστα για τα φτωχά βαλάντια. Η αδυναμία των φτωχών να εξασφαλίσουν τρόφιμα για τη σωστή διατροφή, τούς αναγκάζει να καταφύγουν σε φτηνά προϊόντα, αμφίβολης ποιότητας και επικίνδυνα για την υγεία. Οι πολυεθνικές, παίρνοντας υπόψη αυτή την αλλαγή διαιτητικής συμπεριφοράς, παράγουν τρόφιμα «δυο ταχυτήτων»: Φτηνά, αλλά χαμηλής ποιότητας για τους φτωχούς, ακριβά κι ασφαλή για τους πλούσιους.

Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει πολλά, υγιεινά και φτηνά προϊόντα διατροφής. Τη βοηθούν οι κατάλληλες εδαφικές και κλιματικές συνθήκες, αλλά και η εργατικότητα και η εμπειρία των αγροτών μας. Ομως, τούτη η «ευλογημένη χώρα», που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε «Γη της Επαγγελίας», προσφέροντας άφθονη και ποιοτική τροφή στο λαό μας, δεν παράγει ό,τι και όσα μπορεί. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζοντας πιστά την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις αποφάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, υποβαθμίζουν, διαρκώς, την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, εντείνοντας τη διατροφική εξάρτηση του λαού μας από τις πολυεθνικές των τροφίμων.

Ε ίναι, λοιπόν, φανερό ότι για τη φτώχεια και την πείνα στην πατρίδα μας και σ' όλο τον κόσμο, ευθύνεται ο καπιταλισμός. Αυτό το σύστημα, που στηρίζεται και στηρίζει την ταξική εκμετάλλευση, δημιουργεί, αναπαράγει και βαθαίνει τις κοινωνικές ανισότητες. Κι όσο υπάρχει ο καπιταλισμός, η κοινωνία θα είναι χωρισμένη σε τάξεις, σε πλούσιους που βαρυστομαχιάζουν και σε φτωχούς που πεινούν. Επομένως, είναι αδήριτη ανάγκη αυτό το αναχρονιστικό σύστημα να ανατραπεί και στη θέση του να έλθει ένα άλλο, που θα καταργήσει την ταξική εκμετάλλευση, εξαλείφοντας κι όλες τις κοινωνικές επιπτώσεις της. Κι αυτή η ανατροπή, όπως και το κτίσιμο της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, είναι υπόθεση, χρέος και καθήκον της εργατικής τάξης και των συμμάχων της...