Μόλις στο 30,5% του συνόλου ανέρχεται η συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση των κοινωνικών δαπανών (συντάξεις, περίθαλψη, υγεία και διάφορα επιδόματα), σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ, για το έτος 2004, που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Το υπόλοιπο 69,5% αφορά χρηματοδοτήσεις των εργαζομένων, των εργοδοτών, ή άλλων φορέων...

Τα στοιχεία αυτά καταρρίπτουν το μύθο της αύξησης των κοινωνικών δαπανών στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια, που καλλιεργούσαν αρχικά οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, για να... αποδείξουν έτσι το υποτιθέμενο ενδιαφέρον τους στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής... Μόνο που τόσο οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ απέφευγαν να διευκρινίσουν, ότι στον προσδιορισμό των κοινωνικών δαπανών, συνυπολογίζονται ασφαλιστικές και άλλες κρατήσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών...

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ, το σύνολο των κοινωνικών δαπανών στην Ελλάδα το 2004, ανερχόταν στο 26% του ΑΕΠ, όταν στην Ευρώπη των «25» ήταν 27,3% και στην παλιά Ευρώπη των «15» 27,6% του ΑΕΠ. Δηλαδή, η συμμετοχή του Δημοσίου στο σύνολο των κοινωνικών δαπανών, ανέρχεται μόλις στο 7,8%, αφού - όπως προαναφέρθηκε - η εισφορά του κράτους στο σύνολο των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα ανέρχεται μόλις στο 30,5%.

Σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία, από το σύνολο (100%) των κοινωνικών δαπανών, στην Ελλάδα:

• Το 50,9% προορίζεται για συντάξεις (12,8% του ΑΕΠ).
• Το 26,5% για περίθαλψη και υπηρεσίες Υγείας (6,7% του ΑΕΠ).
• Το 6,9% για οικογενειακά επιδόματα (1,7% του ΑΕΠ).
• Το 5,9% για επιδόματα ανεργίας (1,5% του ΑΕΠ).
• Το 5% για επιδόματα αναπηρίας (το 1,3% του ΑΕΠ).
• Το 4,7% για επιδόματα αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού και κατοικίας (1,2% του ΑΕΠ).

Στη συνέχεια, η ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ αποκαλύπτει όσα απέκρυπταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οπως επισημαίνει, η χρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας στη χώρα μας, προέρχεται κατά 30,5% από τη δημόσια συνεισφορά (έναντι 37,3% στην Ευρώπη των «25»), κατά 37,3% από τη συνεισφορά των εργοδοτών (38,6% στους «25») κατά 23,5% από τη συνεισφορά των εργαζομένων (20,9% στους «25») και κατά 8,7% από άλλες συνεισφορές (3,2% στους «25»).

Από την παράθεση των στοιχείων αυτών, ας μη σπεύσουν ορισμένοι να μιλήσουν για τις μεγάλες επιβαρύνσεις των εργοδοτών στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, δεδομένου ότι: Οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές δεν είναι παρά μέρος της υπεραξίας που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι και με τη μορφή των εργοδοτικών εισφορών καταλήγει στη συνέχεια στα ταμεία του κράτους. Η δε συμμετοχή του Δημοσίου προέρχεται από την είσπραξη φόρων. Φόροι, οι οποίοι όταν αφαιρούνται από τους εργαζόμενους μειώνουν τους μισθούς τους, όταν αφαιρούνται από τους εργοδότες, δεν είναι παρά υπεραξία που απέσπασαν οι τελευταίοι πρωτογενώς από τους εργαζόμενους.