Μια πραγματικά μεστή σε συμπεράσματα εμπειρία έρχεται από τις αρχαιρεσίες στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, που έγιναν προχτές. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι ταξικές δυνάμεις «πάτησαν πόδι» στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, εκλέγοντας ένα μέλος στη διοίκηση μετά από αρκετά χρόνια. Ούτε οι «μαγεριές» στις οποίες κατέφυγε η ΠΑΣΚΕ, προκειμένου να αλλοιώσει τους συσχετισμούς, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή στις εκλογές επιπλέον αντιπροσώπου σε σχέση με τους νομιμοποιημένους, χωρίς τον οποίο η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) θα εξέλεγε και αντιπρόσωπο στη ΓΣΕΕ. Για να μη μιλήσει κανείς για την ενορχηστρωμένη επίθεση εργοδοτών - ΜΜΕ - ΠΑΣΚΕ σε αντιπροσώπους του συνεδρίου, με στόχο εκβιαστικά να συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΚΕ. Ούτε για τη συμπόρευση των συνεταίρων τους (ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση) στον αντικομμουνισμό και την επίθεση στο ΠΑΜΕ.

Αυτό που πραγματικά αποτυπώνει τη μάχη που δόθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, είναι το γεγονός ότι στο κάστρο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, στο κάστρο της σοσιαλδημοκρατίας οι ταξικές δυνάμεις κερδίζουν καθημερινά έδαφος, όπως επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι η ΔΑΣ κέρδισε 4 επιπλέον αντιπροσώπους στο συνέδριο σε σχέση με την προηγούμενη δύναμή της. Κι αυτό, με φόντο τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, αποκτά ιδιαίτερη αξία: Υπάρχουν δυνατότητες για μαζικό απεγκλωβισμό των εργαζομένων. Και οι κομμουνιστές από την Κρήτη έως τον Εβρο θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για το ανέβασμα των αγωνιστικών διεργασιών, το κέρδισμα νέων συνειδήσεων.