Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μικρές χώρες της Λατινικής Αμερικής από τις πολυεθνικές εταιρείες και τα κράτη της Βόρειας Αμερικής, δίνει η «εισβολή» των καναδικών μεταλλευτικών εταιρειών στην Κολομβία.

Σε μια αποκαλυπτική έρευνα της «Inter-press Service», μιας διεθνούς μη κερδοσκοπικής δημοσιογραφικής ένωσης, παρουσιάζονται στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ξένες εταιρείες είναι (στην κυριολεξία) «κράτος εν κράτει» στην Κολομβία.

Μια από αυτές τις εταιρείες, η «Solana Resources», με έδρα το Κάλγκαρι του Καναδά, πέτυχε τον τριπλασιασμό της παραγωγής της, φθάνοντας τα 1.450 βαρέλια πετρελαίου τη μέρα, στο διάστημα Γενάρη - Σεπτέμβρη 2007.

Ομως, δεν είναι μόνο τα μεγάλα ανεκμετάλλευτα πετρελαϊκά κοιτάσματα που προσελκύουν το ενδιαφέρον των καναδικών εταιρειών στην Κολομβία. «Είναι η ιδιαίτερα ελκυστική φορολογική πολιτική που ισχύει για τις ξένες εταιρείες», ομολογεί ο Σκοτ Πράις, εκπρόσωπος της «Solana Resources».

Οπως καταγγέλλει ο Φρανσίσκο Ραμίρεζ, πρόεδρος του συνδικάτου εργαζομένων στα μεταλλεία, οι καναδικές εταιρείες που εγκαταστάθηκαν στην Κολομβία επεξεργάστηκαν και επέβαλαν στην κολομβιανή κυβέρνηση τη νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία των ξένων μεταλλευτικών εταιρειών.

Συγκεκριμένα, τη σχετική νομοθεσία επεξεργάστηκαν από κοινού η CIDA, δηλαδή η υπηρεσία διεθνούς οικονομικής βοήθειας της καναδικής κυβέρνησης και το κολομβιανό δικηγορικό γραφείο Μαρτίνεθ Κόρντομπα, το οποίο εκπροσωπεί πολλές πολυεθνικές αμερικάνικες, καναδικές και άλλες εταιρείες. Το 2001, το νομοσχέδιο που επεξεργάστηκαν οι παραπάνω έγινε νόμος του κράτους με απόφαση του υπουργείου Μεταλλείων και Ενέργειας της Κολομβίας!

Ενώ σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο οι ξένες μεταλλευτικές εταιρείες πλήρωναν ως φόρο το 10% της αξίας των εξαγωγών τους, με το νέο νόμο ο φόρος έπεσε στο 0,4%!

Μάλιστα, ενώ με τον προηγούμενο νόμο υπήρχε ένα πλαφόν για τον όγκο των εξαγωγών, με το νέο νόμο οι εταιρείες απέκτησαν δικαίωμα να εξάγουν όσες ποσότητες ήθελαν. Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχτούν στα ύψη η παραγωγή και τα κέρδη τους.

Παράλληλα, με το νέο νόμο επιβλήθηκε ένα νέο εργασιακό καθεστώς εξοντωτικό για τους αφρο-κολομβιανούς εργαζόμενους. Για να αντιμετωπίσουν, μάλιστα, τις εργατικές αντιδράσεις, οι πολυεθνικές εταιρείες, σε συνεργασία με τις δεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις, έστησαν ένα όργιο δολοφονιών συνδικαλιστών. Υπολογίζεται ότι 2.245 συνδικαλιστές δολοφονήθηκαν και πάνω από 3.400 έγιναν στόχοι δολοφονικών επιθέσεων από τις οργανώσεις αυτές...

Μια άλλη πτυχή της ληστρικής πολιτικής των ξένων μεταλλευτικών εταιρειών στην Κολομβία αφορά στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Μεταξύ των άλλων, ο νόμος του 2001 προβλέπει ότι οι εταιρείες αυτές, αν πρέπει να κόψουν δέντρα στις περιοχές των μεταλλείων, έχουν δικαίωμα να εξάγουν την ξυλεία επί μία 30ετία, απαλλασσόμενες οποιουδήποτε φόρου!