Εξαιρετικά ευαίσθητος εμφανίστηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν του επισημάνθηκε από το συντάκτη του «Ρ» ότι τα όσα έλεγε νωρίτερα για τις καταλήψεις στα σχολεία θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως ενθάρρυνση σε «κοινωνικό αυτοματισμό». Ως προσπάθεια δηλαδή, να στρέψει ορισμένες κοινωνικές ομάδες (διάβαζε αγανακτισμένους γονείς, διευθυντές σχολείων κ.ά.), κατά των μαθητών που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. «Καθένας έχει την προσωπική του ιστορία και καθένας έχει και την πολιτική του ιστορία», απάντησε ενοχλημένος ο Θ. Ρουσόπουλος, επιχειρώντας να μεταφέρει σε προσωπικό επίπεδο ένα κατ' εξοχήν πολιτικό ζήτημα. Πέρα από τα όσα ανυπόστατα και συκοφαντικά είπε και χτες ο εκπρόσωπος για τους μαθητές που αγωνίζονται, περί «μειοψηφιών που βάζουν λουκέτο στις σχολικές αίθουσες», ο Θ. Ρουσόπουλος επικαλέστηκε «καταγγελίες πολιτών, γονέων, μαθητών που θέλουν να μπουν να κάνουν μάθημα και κάποιοι (;) δεν τους το επιτρέπουν». Και αμέσως μετά συμπλήρωσε: «Εν πάση περιπτώσει, η άποψη της κυβέρνησης είναι ότι οι πολίτες (;) που θέλουν να κάνουν μάθημα μπορούν να κάνουν μάθημα και κανείς δε δικαιούται να τους σταματήσει». Ολα αυτά, που επί μέρες η κυβέρνηση μηρυκάζει, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ερμηνευτούν, αν όχι ως «υποκίνηση» της κυβέρνησης για άσκηση βίας σε βάρος των «καταληψιών»; Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση θα έχει την ευθύνη για ό,τι συμβεί σε βάρος των μαθητών που αγωνίζονται.