Σήμερα διαδηλώνουμε με το ΠΑΜΕ. Δίνουμε μάχη κρίσιμη και σημαντική. Η αναμέτρηση για την Κοινωνική Ασφάλιση, για το πού θα γείρει η πλάστιγγα μπροστά στην προσπάθεια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να πετσοκόψουν τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα, δεν αφορά μόνο το σημερινό εργαζόμενο, αυτοαπασχολούμενο και φτωχό αγρότη. Αφορά πρώτα και κύρια τα παιδιά τους.

Αφορά το μέλλον εκατομμυρίων μισθωτών, που διαγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα. Με συντάξεις - επιδόματα, στο όριο της φτώχειας και συμπληρώματα από την ιδιωτική ασφάλιση, για τα οποία θα πληρώνουν διά βίου από τον πενιχρό μισθό τους. Με Υγεία και Πρόνοια εμπορεύματα, στα πλαίσια ενός ιδιωτικοποιημένου συστήματος, που θα στερεί ακόμα και τα αυτονόητα από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Από τη στάση τους απέναντι σ' αυτόν τον αγώνα και την αναγκαία κλιμάκωσή του κρίνονται όλοι. Το ΠΑΣΟΚ που συμμετέχει ενεργά στην αντιασφαλιστική επίθεση. Το δικό του νόμο εφαρμόζει η ΝΔ, αυτόν διαπραγματεύεται και στο «διάλογο» που συμμετέχει. Ο ΛΑ.Ο.Σ που σιγοντάρει την κυβερνητική επίθεση από θέση αρχής υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αλλά και ο ΣΥΝ, που σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο επιχειρεί να βγάλει λάδι το ΠΑΣΟΚ και τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, δίνοντας έδαφος στις δυνάμεις του δικομματισμού να οξύνουν την αντιδραστική προπαγάνδα τους σε βάρος των εργαζόμενων, να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην αναγκαία οργάνωση της πάλης.

Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες είναι πέρα για πέρα συνένοχες. Στηρίζουν το νόμο Ρέππα, αναγνωρίζουν την «αναγκαιότητα» νέων μέτρων. Δεν αμφισβητούν την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου, επιτίθενται στις ταξικές δυνάμεις που πρωτοστατούν στην οργάνωση των αγώνων. Ολοι τους αντιμετωπίζουν την ασφάλιση σαν «κόστος» για το κεφάλαιο. Ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί πασχίζει για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοτραπεζιτών, για την ικανοποίηση του πυρήνα όσων αξιώνουν. Εκεί βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε όλους αυτούς και το ΠΑΜΕ.

Γιατί οι ταξικές δυνάμεις λένε πως η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι «κόστος», αλλά η ελάχιστη υποχρέωση της εργοδοσίας και του κράτους απέναντι σ' αυτούς που παράγουν όλο τον πλούτο. Λένε πως στο σημερινό επίπεδο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης δεν μπορεί η συζήτηση να γίνεται για το πώς τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα θα συρρικνωθούν, αλλά για το πώς θα αντιστοιχηθούν με τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Παλεύουν όχι μόνο για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, αλλά για να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά φόρτωσαν στις πλάτες των εργαζόμενων. Να πληρώσουν αυτοί που χρωστάνε: το κράτος και η εργοδοσία.

Γι' αυτό σήμερα η θέση κάθε εργάτη και υπάλληλου, νέας και νέου, αυτοαπασχολούμενου και φτωχού αγρότη, η θέση κάθε μετανάστη και μετανάστριας είναι στις 69 πλατείες σε όλη τη χώρα όπου το ΠΑΜΕ διοργανώνει συλλαλητήρια, με κεντρικό αυτό της Αθήνας, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης. Και από αύριο και κάθε μέρα, όλοι στους δρόμους, στις γειτονιές, στους τόπους δουλιάς, παντού. Για την κλιμάκωση του αγώνα. Για να δοθεί πλατιά με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ η μάχη του επόμενου σταθμού, της πανελλαδικής απεργίας στις 12 Δεκέμβρη.