Επειδή «πολλά ακούγονται και λέγονται στα ΜΜΕ για τον αγώνα που κάνουμε και τις κινητοποιήσεις μας», και «είναι μακριά μας, μακριά από τον τρόπο που σκεφτόμαστε, μακριά από αυτά που μας θυμώνουν και από αυτά που θέλουμε», η Ελένη Τζιαμπίρη, μαθήτρια της Β΄ Λυκείου, αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα - που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων (www.mathites.gr). Ενα γράμμα «για να ακουστεί η αλήθεια»...

Παραθέτουμε αποσπάσματα μπας και καταλάβουν τίποτα όσοι τολμάνε να μιλάνε για παιδιά που δεν ξέρουν γιατί αγωνίζονται:

«Ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Γιατί το σχολείο που έχουμε δε μας αρέσει. Και πώς να μας αρέσει το σχολείο, όταν γυρνάμε σπίτι μας στις 10 και στις 11 το βράδυ μετά από 6 ώρες σχολείο, 3-4 ώρες φροντιστήριο και κάμποσες ώρες διάβασμα; Οταν ξέρουμε ότι και η επόμενη μέρα πάλι θα είναι ίδια και περιμένουμε το Σαββατοκύριακο μήπως τυχόν περισσέψει καμιά ώρα για κανένα φίλο ή για να πάμε κανένα σινεμά; Οταν ακούμε τους γονείς μας να λένε "πώς θα βγει ο μήνας που χρωστάμε και 400 ευρώ στο φροντιστήριο του παιδιού";(...)

Ο αγώνας μας είναι δίκαιος.Κι αυτοί φέρνουν απέναντί μας έναν άδικο νόμο. Την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που έστειλε και τα προηγούμενα χρόνια συμμαθητές μας στα δικαστήρια, που έφερε τους εισαγγελείς στα κατειλημμένα σχολεία! Αυτοί που μας μιλούν για δημοκρατία, δε σέβονται αυτά που δημοκρατικά αποφασίζουμε μέσα στις μαθητικές μας κοινότητες, στις γενικές μας συνελεύσεις. Μας λένε: "Εδώ είναι σχολείο. Δεν ταιριάζουν οι αποχές από το μάθημα, οι πορείες, τα λουκέτα. Εδώ είναι σχολείο! Δεν μπορείτε να φτιάχνετε πανό στα διαλείμματα!". Κι από πότε όλα αυτά "δεν ταιριάζουν" στο σχολείο και ταιριάζουν οι εισαγγελείς, τα δικαστήρια και η αστυνομία; Οι απειλές, οι αποβολές και η τρομοκρατία; (...)

Θέλουν να στρέψουν την κοινωνία εναντίον μας. Γιατί όμως να είναι εναντίον μας οι γονείς μας; Θέλει κανείς να βλέπει τα παιδιά του κατάκοπα από τα 16; Θέλει καμιά οικογένεια να μην προλαβαίνει να βλέπει ο ένας τον άλλο ούτε στο φαΐ; Να μη συναντιόμαστε γιατί τρέχουμε οι μαθητές στο φροντιστήριο και το σχολείο και οι γονείς στη δουλιά; Εχει ονειρευτεί κανένας γονιός την ανεργία για τα παιδιά του; Θέλει κανείς να φεύγουν τα μισά λεφτά για τα φροντιστήρια; Για αυτά παλεύουμε.

Και εσείς, οι γονείς μας,έχετε έναν παραπάνω λόγο να είστε στο πλευρό μας (...). Αν ανησυχείτε αν είμαστε ασφαλείς στο κατειλημμένο σχολείο, αν θα γίνουν καταστροφές, σας λέμε: Ξέρουμε τι κάνουμε. Παίρνουμε μέτρα. Ελάτε κι εσείς μαζί μας. Σταθείτε έξω από τα σχολεία μας συμπαραστάτες και όχι αντίπαλοι. Ετσι θα είμαστε πιο δυνατοί. Παλέψτε, μαζί μας για το σχολείο που χρειαζόμαστε. Θέλουν να μας φοβίσουν. Δε θα τα καταφέρουν. Ο αγώνας μας έχει αντοχή και αυτό τους ενοχλεί. Δεν αρχίζει και τελειώνει με την κατάληψη. Δεν τελειώνει σε ένα μήνα. Δε θα σταματήσουμε, όσο τα προβλήματα συνεχίζουν (...).

Και αν "τολμήσουν"να φέρουν τα νέα μέτρα; Τους προειδοποιούμε. Η οργή μας θα είναι μεγάλη. Και αν νομίζετε πως έτσι σκέφτομαι μόνο εγώ, συζητήστε με τα παιδιά σας, με τους γνωστούς σας».