Η μεταβολή στην επίσημη εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης για την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) δείχνει να επηρεάζει την πολιτική κατάσταση στην περιοχή και να δημιουργεί νέους προβληματισμούς για το ρόλο των ΗΠΑ κι ευρύτερα του ευρωατλαντισμού.

Αντίθετα, μια απευθείας πολιτική επικοινωνία κατ' ιδίαν με τα Σκόπια από το 1992 που παρουσιάστηκε το πρόβλημα, θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρουσες εποικοδομητικές επιπτώσεις όχι μόνο στη σχέση Ελλάδας - FYROM, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Είναι γεγονός ότι οι άκαμπτες παλινωδίες του ελληνικού παράγοντα εξ αντικειμένου έσπρωξαν τα Σκόπια εντελώς στην αγκαλιά των ΗΠΑ και του ευρύτερου ευρωατλαντισμού. Οσο κι αν φαίνεται ότι η αδιαλλαξία της ονοματολογίας μετατοπίζεται στα Σκόπια, εντείνονται κίνδυνοι που δύναται να συνοψιστούν σε δύο: 1) Τα Σκόπια να οδηγηθούν σε απομόνωση και πιθανό διαμελισμό, πράγμα που ίσως οδηγήσει σε διακρατικούς ανταγωνισμούς. 2) Τα Σκόπια να χωθούν σε βαθύτερη εξάρτηση από τις ΗΠΑ για λόγους αποκλειστικής προστασίας. Αυτό θα τα μετέτρεπε σε ένα τέτοιο προτεκτοράτο, που το Κοσσυφοπέδιο θα φαντάζει μπροστά του αθώο. Αυτό πάλι όπως και στην προηγούμενη εκδοχή πιθανόν να οδηγήσει και οξύνει διακρατικούς ανταγωνισμούς με δυο φιτίλια για προσάναμμα: α) Κοσσυφοπέδιο, β) FYROM. Αυτές οι δυσοίωνες πιθανές προβλέψεις έχουν ως υπόβαθρο την παρουσία των ευρωατλαντικών δυνάμεων, ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, και την άσκηση της πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε». Αυτή η διχαστική πολιτική αποκτά στις μέρες μας ιδιαίτερη δυναμική εξαιτίας αλληλοσυμπλεκόμενων συμφερόντων κι ανταγωνισμών ισχυρών δυνάμεων για τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου, τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής, το ευρασιατικό εμπόριο και το «κλειδί» της Μεσογείου. Επιπλέον εμπλέκεται στους αντιφατικούς ανταγωνισμούς και προσεγγίσεις του τριγώνου ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας που πιθανότατα οδηγούν σε διαμελισμούς κι αλληλοπροσαρτήσεις από την Κασπία μέχρι τη Μεσόγειο. Σ' αυτό τον αστερισμό ίσως οδηγηθεί κι η Ελλάδα στην αντιφατική σχέση της με όλες τις όμορες χώρες, από Αλβανία έως Τουρκία.

Μεγαλεπήβολο σχέδιο πολιτικής δύναμης που έταξε τον εαυτό της και την Ελλάδα αποκλειστικά «εις τη Δύσην» και που απαιτεί ανάλογο ρόλο εντεταλμένου επιτηρητή. Η ελληνική αστική τάξη μπορεί να κοιμάται ήσυχη τουλάχιστον απ' αυτή την πλευρά. Μόνο που είναι αδύνατο να προβλεφτούν πιθανές εξελίξεις σε οξύτατες αντιφάσεις κι ανταγωνισμούς των ισχυρών, εκεί που τα πάντα - φιλίες, συμμαχίες, εταιρισμοί μεταξύ μικρών και μεγάλων - ανατρέπονται κι αναδιαμορφώνονται μέχρις εσχάτων.