Πίσω από την περιβόητη αρχή της «αειφόρου ανάπτυξης», την οποία τόσο προβάλλει η ΕΕ, κρύβεται η μαγική λέξη «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή το ξεζούμισμα και των εργαζομένων και του περιβάλλοντος.

Να τι λέει το προαναφερόμενο άρθρο: «Η ΕΕ επιδιώκει την εφαρμογή της αρχής της αειφόρου αναπτύξεως στο πλαίσιο της ελεύθερης λειτουργίας των μηχανισμών της αγοράς. Επιδιώκει την εγκαθίδρυση μιας δυναμικής οικονομίας και μάλιστα πιο ανταγωνιστικής οικονομίας στον κόσμο, η οποία να λειτουργεί σε συνθήκες πλήρους απασχολήσεως, συνδυάζοντας τις επιδιώξεις της Στρατηγικής της Λισαβόνας με την προστασία του περιβάλλοντος και των καταναλωτών, της υγείας των πολιτών και της εξασφαλίσεως της κοινωνικής συνοχής».

Υπεράνω όλων, λοιπόν, η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη. Μόνο η Δημόσια Υγεία των πολιτών και η κοινωνική συνοχή δεν εξασφαλίζονται.

Να μερικά παραδείγματα:

Παράδειγμα 1ο: Αντί να εφαρμοστούν μέτρα και πολιτικές ευθείας μείωσης των αερίων «θερμοκηπίου» εξαιτίας των οποίων ο πλανήτης κινδυνεύει από τις κλιματικές αλλαγές (αντιρρυπαντική τεχνολογία, χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, προστασία και αύξηση του δασικού πλούτου κ.ά.), με πρωταγωνιστή τη δήθεν «φιλοπεριβαλλοντική» ΕΕ, επιλέχτηκαν οι «ευέλικτοι μηχανισμοί», δηλαδή το άθλιο και αναποτελεσματικό μέτρο της «εμπορίας ρύπων».

Κι αυτό με ρητά διακηρυγμένους στόχους: Πώς θα ξοδευτούν λιγότερα χρήματα από τις επιχειρήσεις. Πώς θα επωφεληθεί το μεγάλο κεφάλαιο για να κερδοσκοπήσει από το χρηματιστήριο της ρύπανσης που δημιουργήθηκε. Πώς θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και πώς θα διευκολυνθούν οι επενδύσεις των μονοπωλίων (της ΕΕ κ.λπ.). Το μέτρο, όπως ομολογείται από όλους, έχει αποτύχει. Ωστόσο, και πάλι ως «λύση» για τις κλιματικές αλλαγές συζητείται (στη Διάσκεψη που θα γίνει στο Μπαλί) η επέκτασή του και σε άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία κ.λπ.

Παράδειγμα 2ο: Υπακούοντας στη βούληση των μονοπωλίων του κλάδου ειδών διατροφής και φαρμάκου, πρώτα οι ΗΠΑ άνοιξαν το δρόμο για τη διακίνηση των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (μεταλλαγμένα), αν και πολλοί επιστήμονες προειδοποιούν για τους κινδύνους μη αναστρέψιμης βλάβης στα τοπικά οικοσυστήματα, έντασης του φαινομένου διάβρωσης, ενίσχυσης ανθεκτικότητας μικροβίων, σοβαρών επιπτώσεων στην υγεία του ανθρώπου. Επιπτώσεις που έχουν σχέση με το ότι η τεχνολογία για τη μετάλλαξη χρησιμοποιείται με γνώμονα αποκλειστικά το κέρδος και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Και άρα δε λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις στη δημόσια Υγεία (καρκινογενέσεις, διάφορες λοιμώξεις κ.ά.).

Στην αρχή, η ΕΕ απέρριπτε την είσοδό τους στην παραγωγή, μόλις, όμως, αντιλήφθηκε ότι αποτελούν νέο πεδίο κερδοφορίας και ανέπτυξε και αυτήν την τεχνολογία, ανέκρουσε πρύμναν και πλέον σιγά - σιγά επιτρέπει την παραγωγή, καλλιέργεια και διακίνησή τους. Ας όψεται η ανταγωνιστικότητα...

Παράδειγμα 3ο: Ο πόλεμος μεταξύ των μονοπωλίων των ΗΠΑ και της ΕΕ για τον έλεγχο της παραγωγής και εκμετάλλευσης των βιοκαυσίμων (σ.σ. παραγωγή αιθανόλης ως υποκατάστατου της βενζίνης) με πρώτη ύλη το καλαμπόκι, το στάρι, τη σόγια και άλλους φυτικούς καρπούς, έχει ως συνέπεια την αύξηση των τιμών τους.

Παράδειγμα 4ο: Με βάση κοινοτικές οδηγίες, η διαχείριση του νερού ιδιωτικοποιείται και περνά όλο και πιο πολύ στον έλεγχο των μονοπωλίων, με αποτέλεσμα αυτό το πολύτιμο φυσικό αγαθό να ισοδυναμεί πλέον με «χρυσάφι», τόσο για το λαό, όσο και για τη μικρομεσαία αγροτιά, πέρα από τους κινδύνους που υπάρχουν για τη Δημόσια Υγεία από τη διαχείριση του νερού με κριτήριο το κέρδος.

Παράδειγμα 5ο: Με αφορμή τη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις, αυξάνεται ο ανταγωνισμός, εμποδίζεται η αξιοποίηση εγχώριων πρώτων υλών (π.χ. ο λιγνίτης για τη χώρα μας, αν και υπάρχει τεχνολογία που εξασφαλίζει λιγότερη ρύπανση), με αποτέλεσμα και το ηλεκτρικό ρεύμα να αποτελεί είδος πολυτελείας.

Παράδειγμα 6ο: Οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων προκαλούν συνεχώς πολέμους για τον έλεγχο φυσικών πόρων ή άλλων στρατηγικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, με αποτέλεσμα και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Οπως για παράδειγμα ο πόλεμος στη Γουγκοσλαβία που προκάλεσαν οι εσχάτως «οικολόγοι» Κλίντον και Γκορ, σε συνεργασία και με την ΕΕ, και είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της φύσης και των μνημείων, αλλά και να ποτιστούν τα Βαλκάνια με τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου.