Για παράδειγμα, είναι τουλάχιστον γελοίο να πληροφορείσαι έκπληκτος τηλεθεατής, ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου σήκωσε κεφάλι στην Ουάσιγκτον και παντιέρα «ανεξάρτητης πολιτικής» απέναντι στη μητερούλα Ολμπράιτ, επειδή πήγε να συναντήσει τον Μιλόσεβιτς και να του δώσει μαθήματα δημοκρατίας λίγο πριν από τις εκλογές. Κι ύστερα να βγαίνει η κυρία χασάπης, μούσα των γενναίων βομβαρδισμών αμάχων και να δηλώνει «έκπληκτη» ότι δεν μπορεί μια τέτοια προσωπικότητα, σαν τον υπουργό μας των Εξωτερικών, να συναντιέται με έναν υπόδικο των δικαστηρίων της για εγκλήματα πολέμου.

Στα πλαίσια δε της πλύσης εγκεφάλου του λαού, που επιδιώκεται κάθε που στο άντρο των εξωτερικών υποθέσεων, ενίοτε και υπουργείο, γίνεται σφαγή άλλου τύπου, επικράτησης προσώπων και ...«σχολών σκέψης» κάθε που αλλάζει κάτι στη διεθνή σκηνή οι Ελληνες πρέπει να οργιστούμε που ο κ. Γιώργος ταλαιπωρήθηκε γιατί δεν αρκέστηκαν οι Γιουγκοσλάβοι στην άδεια πτήσης που ζήτησε το αεροπλάνο του για να πάει στην Πρίστινα από το ΝΑΤΟ και τις Βρυξέλλες, αλλά επέμειναν ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι ακόμα τμήμα της Νέας Γιουγκοσλαβίας και ήθελαν ενημέρωση.

Μια θεαματική άνοδος στο Χρηματιστήριο για να πάψει η γκρίνια που φέρνει η φτώχεια των νεόπλουτων. Υστερα, τραβάμε και μια εκπαιδευτική αλλαγή, ρύθμιση, μεταρρύθμιση, αντιμεταρρύθμιση, βελτίωση κλπ., δηλαδή ένα πείραμα στο κεφάλι των παιδιών, ώστε να τραβάνε οι φαμίλιες τα μαλλιά τους και να μη μένει τόπος κι αντοχή, χρόνος και ψυχή για να παλέψουν οι γονείς τα εργασιακά τους.

Σ' αυτό το σκηνικό προώθησης της πολιτικής που ιδιωτικοποιεί τάχιστα το κράτος, τρομοκρατεί παππούδες κι εγγονούς με εκσυγχρονισμούς που δεν είναι παρά στέρηση, φαλκίδευση ή και κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων για δουλιά, παιδεία, υγεία, προκοπή, ξεφυτρώνουν κι οι αρχιερείς πότε της κάθαρσης πότε της διαπλοκής και δένει η σάλτσα. Ετσι, θα ασχολείται ο λαός με τα θηρία που τρώγονται στην αρένα των συμφερόντων. Θα ξεφυτρώνουν «ευαισθησίες» με δέκα χρόνια καθυστέρηση και ηγέτες που διαλέγουν έναν ισχυρό και ποντάρουν πάνω του την πολιτική τους επιβίωση. Θ' ανοίγει η συζήτηση για καθαρό ποδόσφαιρο πριν από τη σέντρα και αγωνία για τις εξετάσεις λίγο πριν τα παιδιά καθίσουν στα θρανία. Παλιό παιχνίδι. Δοκιμασμένο. Παραλυτικό των πολιτών που παλεύουν να επιζήσουν.

Σ' αυτόν τον αρπακτικό Σεπτέμβρη, είναι παράξενο να χάνεται ο Ραφαηλίδης που έγραψε για τη ΝΕΜΕCΙ ότι «η επανάσταση στον 21ο αιώνα θα λέγεται τρομοκρατία», την ώρα που στην Αμερικανία ο Χρυσοχοΐδης υπογράφει τη συμφωνία της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας. `Η μήπως της αντεπαναστατικής που θα 'λεγε γελώντας ο... αιρετικός, βαφτισμένος έτσι απ' αυτούς που δεν καταδέχτηκε να συναναστραφεί ως κοσμικός διανοούμενος και γλείφτης της κενοδοξίας τους, Β. Ρ., αντιστεκόμενος κι αισθητικώς ακόμη...