Πολλές φορές αναρωτιέμαι μην τυχόν και είμαι άδικος! Επειδή δε μ' αρέσουν εμένα οι ταινίες βίας, ακόμα και αυτές που «κρύβονται», τάχα μου, πίσω από την «περιπέτεια» ή την «κωμωδία» ή και, πολύ περισσότερο, τον «χαβαλέ», γίνομαι υποκειμενικός και κρίνω άδικα! Μήπως είμαι υπερβολικός, όταν λέω «μακριά», όπως έγραψα στην εισαγωγή μου για την «Εξόντωση».

Ομως, στο «θεό» σας! Γιατί να ξοδέψει κάποιος έστω και πενήντα πολύτιμα λεπτά ή να σπαταλήσει έστω και μισή πολύτιμη ώρα, για να μπει στον κινηματογράφο και να παρακολουθήσει ένα ανόητο κορίτσι, την Αλίς, να πυροβολεί με τεράστια πιστόλια, προς όλες τις κατευθύνσεις, να γεμίζει η οθόνη πτώματα; Εχει αυτό κάποια αξία; Είναι αυτό κινηματογράφος; Δε μιλώ για τέχνη! Λέω, απλώς, κινηματογράφος! Εστω εμπορικός κινηματογράφος. Διασκευαστικός κινηματογράφος!

Αυτά, λοιπόν! Η «Εξόντωση» είναι η τρίτη ταινία με το αυτό περιεχόμενο. Ενα ξανθό, νομίζω, κορίτσι, μετά την καταστροφή του Raccoon City, της πόλης που βρίσκεται ανάμεσα στην έρημο της Νεβάδα και στα συντρίμμια του Λας Βέγκας, ανακαλύπτει, τελικά, πως δεν είναι η μόνη που επέζησε της καταστροφής! Συγκεντρώνει τους διασωθέντες, η πασιονάρια, και μαζί τους ρίχνεται πάνω στα ζόμπι. Είναι τόση και τέτοια η τόλμη της, που ακόμα και τα ζόμπι την ικετεύουν να τα λυπηθεί!

Καλή διασκέδαση και χαιρετίσματα! Εγώ, πάντως, σας προειδοποίησα!

Παίζουν: Μίλα Γιόβοβιτς, Οντίντ Φερ, Ασαντί!