Ακόμα και η διστακτική, η ανολοκλήρωτη και χαμηλών τόνων «Οντέτ» είναι πιο κινηματογράφος από τον ψηφιακό Μπέουγουλφ. Εδώ παρακολουθείς μια ανθρώπινη ιστορία με ανθρώπους! Μπορεί να μην εκφράζουν απόλυτα και πειστικά τα συναισθήματά τους, τις επιθυμίες τους, τις αγωνίες τους, όμως, έστω και μετ' εμποδίων, παράγουν συγκίνηση.

Η Οντέτ είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας! Μια σαραντάχρονη καθημερινή γυναίκα. Τίποτα γύρω της, στο σπίτι της, στη ζωή της, στο εσωτερικό της, δεν είναι τέτοιο που να τη σηκώνει στα σύννεφα. Είναι χήρα και ζει με τα δυο της παιδιά (ένα αγόρι και ένα κορίτσι). Για να επιβιώσει και για να συντηρήσει, ως ένα σημείο, την οικογένειά της, εργάζεται σε ένα πολυκατάστημα!

Το ντεκόρ είναι έτοιμο. Λίγο να απελπιστεί η Οντέτ και βούλιαξε! Αμ, δε! Η Οντέτ δεν παραδόθηκε, δεν έχει διάθεση να παραδοθεί. Βρίσκει διέξοδο στο διάβασμα. Οχι, βέβαια, σε σοβαρή ανάγνωση. Φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική, καλή έστω λογοτεχνία. Οχι! Η Οντέτ διαβάζει «ελαφρά» πράγματα, πράγματα ψεύτικα, πράγματα που δημιουργούνε συγγραφείς, που έχουν βαλθεί να απομακρύνουν τον κόσμο από την πραγματικότητα. Τα πράγματα αυτά δείχνουν να ανακουφίζουν. Καθώς σε πιάνουν με το απατηλό χέρι τους και σε παραμυθιάζουν. Σε απομακρύνουν, προς στιγμή, από το πρόβλημα.

Η Οντέτ έχει ερωτευτεί, χωρίς ποτέ να τον έχει συναντήσει, έναν τέτοιο συγγραφέα. Είναι ο συγγραφέας που με τα μελό αφηγήματά του, την αποσπά από τη στερημένη ζωή που βιώνει. Τον έχει ερωτευτεί και για τη χαρά που της δίνει, αλλά και γιατί πιστεύει πως αυτός ο άνθρωπος, το πρότυπό της, έχει βρει τον τρόπο να είναι ευτυχισμένος. Οταν βέβαια από σύμπτωση θα τον συναντήσει και θα τον γνωρίσει, θα διαπιστώσει πόσο κενός είναι και αυτός και τα αφηγήματά του. Αυτή, τελικά, είναι, στην πραγματικότητα, πολύ πιο δυνατή. Και το αποδεικνύει! Παρότι τον έχει ερωτευτεί, τον στέλνει πίσω στη γυναίκα του, εκεί που ανήκει!

Εγώ σας τα περιγράφω σωστότερα! Η ταινία έχει αδυναμίες! Είναι «λαογραφική», εξωτερική. Πλησιάζει τα πράγματα τόσο όσο να μην τη βλάψουν και να μην τα βλάψει. Δε θέλει να μπήξει κανένα μαχαίρι σε καμία πληγή. Λέει εδώ είμαι, αλλά δε λέει τι θα κάνει. Ολα, μα στ' αλήθεια όλα, τα περνάει χωρίς να βραχεί! Ακόμα και το ομοφυλόφιλο παιδί της, την ομοφυλοφιλία γενικά, τα αντιμετωπίζει σαν να μην έχουν κάποια αξία. Και αυτό, βέβαια, την αποδυναμώνει!

Λυπήθηκα βλέποντας την ταινία, γιατί ενώ διαπίστωσα ότι το θέμα ήταν εκεί, απουσίαζε, σχεδόν παντελώς, η κριτική ματιά. Ελειπε η καλλιτεχνική ευθύνη! Γι' αυτό, τελικά, η κινηματογραφική Οντέτ, μοιάζει να κάνει ένα μικρό ταξίδι και να ξαναγυρίζει στη φωλιά της. Στην οθόνη θα μείνει μόνο μια τρύπα!

Παίζουν: Κατρίν Φρο, Αλμπέρτ, Ντιποντέλ, Ζακ Βεμπέρ, Φαμπρίς Μουργκιά, Ζουλιέν Φριζό, Λοράνς Αμελιό.