Του Ηλία Μακρή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ορεξη να 'χεις. Και συνήθως δεν έχεις. Εχεις ένα κεφάλι γεμάτο σκοτούρες, τρέχεις να προλάβεις να βρεις τρόπο για την επιβίωση. Κι έτσι αυτοί οργώνουν πάνω στη δική σου πλάτη.

Κι όμως, πρέπει να βρούμε όρεξη να ασχοληθούμε με κάθε τους λέξη, με την παραμικρή πράξη τους. Από το «είναι επικίνδυνοι» που ξεστόμισε ο εισαγγελέας τους για φοιτητές που τόλμησαν να αγωνιστούν, μέχρι το νομιμοποιημένο ξεβράκωμα ανθρώπων στη μέση του δρόμου, την ώρα που δήθεν ψάχνουν να βρουν την εγκληματικότητα.

Συνείδηση διαμορφώνουν. Συνείδηση ραγιά. Χτίζουν έναν εφιαλτικό ιστό γύρω μας γιατί έχουν πρόβλημα ως σύστημα.

Οταν ακόμα κι αυτοί που οι καπιταλιστές αποκαλούν «μεσαία τάξη» (εργάτες είναι που έχουνε δουλιά, σ' αντίθεση μ' όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και τους αποκαλούν κατώτερη τάξη) φτάνουν στη μητρόπολη του καπιταλισμού στα όρια της επιβίωσης, τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Επείγει αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με νέα «άφθαρτα» πρόσωπα που να πείσουν την εκλογική πελατεία ότι το σύστημα λειτουργεί και μπορούν να ζήσουν σ' αυτό, δε χρειάζεται ανατροπή. Καλού - κακού, βέβαια, κρατάνε και μια γάτα. Ενισχύουν με κάθε τρόπο και αφορμή τη Σιδερένια Φτέρνα.

Εχουν πρόβλημα και μεις δεν έχουμε κανένα λόγο να τους βοηθήσουμε να το λύσουν. Αντίθετα, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να οξυνθεί αυτό το πρόβλημα. Με την έννοια ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να αποκτήσουν συνείδηση των αδιεξόδων του συστήματος, αλλά και της πραγματικής για τα δικά τους συμφέροντα διεξόδου που υπάρχει. Και η οποία, όσο κι αν το ψάξεις αλλιώς, σε ένα καταλήγει: Ολη η εξουσία σ' αυτούς που παράγουν τα πάντα. Εξω και κάτω κάθε παράσιτο. Και προπαντός να αποκτήσουν συνείδηση της ανεξάντλητης δικής τους δύναμης να το καταφέρουν.

Ασχετο: Γλώττα λανθάνουσα: Ο τίτλος της ημέρας στο ΒΗΜΑ, που δεν εκφράζει μόνο ευσεβείς πόθους αλλά και καρφώνει μια πραγματικότητα, ότι ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος.