Πέρασαν 46 χρόνια από εκείνο το ξημέρωμα της 14ης Αυγούστου του 1954 που ο Νίκος Πλουμπίδης στάθηκε όρθιος και περήφανος μπροστά στη ριπή των εκτελεστών του, αποδεικνύοντας έμπρακτα την απόλυτη συνέπειά του ανάμεσα στην πίστη του και στις πράξεις του. Σε ένδειξη τιμής, μνήμης αλλά και χρέους συνέχισης των αγώνων του η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ) πραγματοποίησε την περασμένη Κυριακή το πρωί τιμητική εκδήλωση στο χώρο της εκτέλεσής του, στο Χαϊδάρι, όπου ανεγέρθηκε και το μνημείο του.

Και στον ιερό αυτό χώρο όπου πριν 46 χρόνια οι εχθροί του λαού διέπραξαν ένα ακόμα απαίσιο έγκλημα, ήταν πολλοί εκείνοι που για μια ακόμα φορά, με ένα λουλούδι, με ένα στεφάνι στο μνημείο του, επανέλαβαν την υπόσχεσή τους να παλέψουν για τις αξίες που δίδαξε ο μεγάλος δάσκαλος, αγωνιστής και ηγετική μορφή του ΚΚΕ.

Γιατί, όπως επισήμανε στην ομιλία του και ο Παναγιώτης Σοφός, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, «με τη δολοφονία αυτή ήθελαν να δολοφονήσουν τη μεγαλοσύνη του. Τον εκδικήθηκαν για την πίστη στα ιδανικά του. Εκδικήθηκαν το ΚΚΕ γιατί όρθωσε το ανάστημά του ενάντια στον ξένο δυνάστη, ενώ οι άλλοι τον υπηρέτησαν». Ομως, αν και τον δολοφόνησαν δεν τον υπέταξαν και αυτή την παρακαταθήκη, την πιο πολύτιμη για την εργατική τάξη, μας άφησαν οι ήρωες που είναι πολλοί. Ιδιαίτερα σήμερα, τόνισε αναφερόμενος στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης που τα υπηρετεί, «το ΚΚΕ χτυπιέται γιατί το κάλεσμά του βρίσκει απήχηση στο λαό. Οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν πως η μεγαλύτερη τιμή για τον Νίκο Πλουμπίδη είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ» και κάλεσε τους παραβρισκόμενους, ενόψει του 16ου Συνεδρίου, «να πάμε την ιδέα πιο πέρα. Κάθε γειτονιά να γίνει μετερίζι αγώνα. Να συστρατευτεί κάθε πατριώτης στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και στην υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού του».

Από την πλευρά της η Λιλίκα Βασιλάκη, συναγωνίστρια και συμπατριώτισσα του Νίκου Πλουμπίδη, από τα Λαγκάδια Γορτυνίας, αναφέρθηκε στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης στη δράση του ξεχωριστού αυτού στελέχους του ΚΚΕ από τα πρώτα του χρόνια στην Αρκαδία μέχρι το στρατοδικείο όπου καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο και την εκτέλεσή του. Η οικογένειά του μάλιστα έδωσε και άλλο αίμα σε αυτό τον αγώνα. Η αδελφή του Λέλα και ο άνδρας της εκτελέστηκαν στη Θεσσαλονίκη. Η σύντροφος της ζωής του Ιουλία και τα αδέλφια του ήταν στη φυλακή, η γυναίκα του αδελφού του, μητέρα πέντε παιδιών, χάθηκε μυστηριωδώς. Πέθανε όμως ήσυχος, τόνισε, επαναλαμβάνοντας τα δικά του λόγια, «γιατί έσπειρα το σπόρο και χιλιάδες νέοι θα πάρουν τη θέση μου».

Δεν παρέλειψε επίσης να αναφέρει πως έφυγε πικραμένος, πως το τραγικό λάθος αναγνωρίστηκε όταν ήταν ήδη νεκρός και η μνήμη του αποκαταστάθηκε για πρώτη φορά ενάμιση χρόνο μετά, στην πλατιά Ολομέλεια. Επισήμανε επίσης πως «τελευταία τα πρώην αυτά στελέχη αλληλοκατηγορούνται έχοντας περάσει στην αντίπερα όχθη και δε λένε τίποτα για τις ευθύνες τους».

Ομως, τον Νίκο Πλουμπίδη οι δυνάστες δεν τον «ξέχασαν» ούτε νεκρό. Και έβαλε η χούντα τους μπράβους της, χρόνια αργότερα, να σπάσουν το μνημείο που είχε στηθεί σε αυτό το χώρο της εκτέλεσής του. Για να μη θυμούνται οι νέοι τους αγώνες για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Η χούντα όμως έπεσε και το μνημείο αποκαταστάθηκε, όπως και η μνήμη του, έστω κι αν ο ίδιος έφυγε πικραμένος. Γιατί οι πραγματικοί ήρωες βαδίζουν αταλάντευτα και υπερασπίζονται τις ιδέες τους με όσο πόνο κι αν δέχονται.

Στην εκδήλωση, μεταξύ άλλων, παραβρέθηκαν ο γιος του Δημήτρης Πλουμπίδης, ο δήμαρχος Χαϊδαρίου Κ. Τηνιακός, ο επίτιμος και ο σημερινός δήμαρχος Καισαριανής Παναγιώτης Μακρής και Γιώργος Κατημερτζής, ο βουλευτής του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης, ο Γραμματέας Αχτίδας Χαϊδαρίου, Αιγάλεω και Αγίας Βαρβάρας του ΚΚΕ Π. Παναρίτης, αντιπροσωπείες των αντιστασιακών οργανώσεων, της ΚΝΕ , εκπρόσωποι δημοτικών παρατάξεων κ.ά.