Μερικοί, όταν δηλώνουν πως υπάρχει διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα, κάνουν σαν να ανακάλυψαν την Αμερική, όταν παλαιόθεν - και, πάντως, από τότε που ενεφανίσθη ο καπιταλισμός επί Γης - είναι γνωστό πως η οικονομική και η πολιτική εξουσία διαπλέκονται τόσο, που, πολλές φορές, «μπερδεύουν τα μπούτια» τους. Παλιότερα, οι «διαπλεκόμενοι» προσπαθούσαν να κρύψουν τον «έρωτά» τους - βεβαίως και τότε πολλοί γνώριζαν ποιος «τα έχει» με ποιον - αλλά τα τελευταία χρόνια οι «εραστές» δεν μπορούν πια να συγκρατηθούν. Τους βλέπεις να «συνευρίσκονται» δημοσίως, οπότε δε χρειάζεται να είσαι ντετέκτιβ για να καταλάβεις τι γίνεται.

Πιο ξεδιάντροποι, οι της οικονομικής εξουσίας δε διστάζουν να επισημοποιούν τη «σχέση» τους με τους πολιτικούς, φροντίζοντας, μάλιστα, να δείχνουν και ποιος έχει το «πάνω χέρι». Κι ενώ παλιότερα κυβερνούσαν κρυβόμενοι πίσω από τους πολιτικούς, τώρα βγαίνουν στην ...μπερλίνα, διεκδικώντας μερίδιο της δόξας από την πολιτική εξουσία. Η αλλαγή συμπεριφοράς αποτελεί «σύμπτωμα» των τελευταίων χρόνων και, εν πολλοίς, σχετίζεται με την αλματώδη ανάπτυξη του «φαινομένου» της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Φαίνεται ότι οι πλουτοκράτες νιώθουν τόσο δυνατοί και ανεξέλεγκτοι - εκμεταλλευόμενοι και την υποχώρηση του εργατικού κινήματος - ώστε να προκαλούν τους πάντες, απαιτώντας την επίσημη αναγνώρισή τους σαν τα μεγάλα και μοναδικά αφεντικά, όχι μόνο στο χώρο της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας και της πολιτικής.

Το πώς γίνεται η διαπλοκή είναι γνωστό. Οι επιχειρηματίες φροντίζουν να βοηθήσουν - οικονομικά, αλλά και με άλλους τρόπους, όπως, π.χ., με την προβολή από τα ΜΜΕ που διαθέτουν - τα κόμματα, που, εκ της ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητάς τους, εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αλλά και πολιτικούς που προορίζουν για θέσεις - κλειδιά στην κυβέρνηση και γενικώς στον κρατικό μηχανισμό. Ταυτόχρονα, πλησιάζουν άλλους πολιτικούς, που δεν αναδείχτηκαν με την άμεση αρωγή τους, αλλά δεν έχουν και πρόβλημα να «διαπλακούν» μαζί τους εκ των υστέρων.

Την ώρα του πρακτέου της διαπλοκής - π.χ. σε θέματα που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, εργολαβίες δημοσίων έργων, κρατικές προμήθειες, ανάληψη επιχειρηματικού ρόλου σε βασικούς τομείς της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού κ.ά. - χρησιμοποιούν τα κόμματά τους και τους πολιτικούς τους για να γίνει η «δουλιά» γρήγορα και παστρικά. Ποιοι οι «διαπλεκόμενοι»; Είναι γνωστά τα ονόματα των μεγαλοεπιχειρηματιών, που έχουν «πάρε - δώσε» με το κράτος και διαθέτουν ΜΜΕ, κι είναι γνωστά τα κόμματα που κυβερνούν την Ελλάδα δεκαετίες τώρα και ποια στελέχη τους αναλαμβάνουν βασικές θέσεις στον κυβερνητικό και κρατικό οργανισμό.

Εσχάτως ακούμε πολιτικούς συγκεκριμένων κομμάτων να αναθεματίζουν τη διαπλοκή και να ζητούν την πάταξη επιχειρηματιών που συμμετέχουν σ' αυτήν. Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό μας είναι ότι τούτοι δω οι λεβέντες προσπαθούν να μας ξεγελάσουν. Διότι δεν μπορεί να είναι κατά της διαπλοκής και, ταυτόχρονα, υπέρ της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς, που την τρέφει και τη γιγαντώνει. Επομένως, κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τις καταγγελίες τους. Είτε λειτουργούν σαν «ντίλερ» κάποιων «αδικημένων» επιχειρηματιών, ή επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν το λαό από την ουσία της διαπλοκής, για να μείνουν, τελικά, αλώβητοι οι οικονομικοί και πολιτικοί συνδιαχειριστές της. Πάντως, μόνο ιδεολόγοι με «αγνή ψυχή» και «καθαρά χέρια» δεν μπορεί να είναι όλοι αυτοί οι «ανησυχούντες και καταγγέλλοντες»...