Βοήθεια! Ενδεκα ταινίες, και μάλιστα παραμονές Χριστουγέννων, ούτε η αγορά της Κίνας να ήμασταν, με το 1,5 δισεκατομμύριο των κατοίκων! (Την τελευταία στιγμή μια αποσύρθηκε)! Και μη φανταστείτε ότι η ποσότητα κουβαλάει μαζί της και την ποιότητα. Οχι! Αν εξαιρέσεις τις δυο θαυμάσιες παιδικές ταινίες «Το Κόκκινο Μπαλόνι» και το «Ασπρο Αλογο» του Γάλλου Αλμπέρτ Λαμορίς και την εκπαιδευτική ταινία του Κινέζου Ντου Μιν «Οι Μικροί Τραγουδιστές της Οπερας του Πεκίνου», οι άλλες, κακές ή καλές, δεν ξεφεύγουν από τα τετριμμένα! Καμία δεν είναι αληθινό χριστουγεννιάτικο δώρο! Υπάρχουν, φυσικά, αρκετά θετικά επιμέρους...

Αξιόλογο, χωρίς όμως να σπάει κόκαλα, αφού δεν κατονομάζει την πηγή των κακών, δε λέει όλη την αλήθεια, είναι το δικαστικό «πολιτικό» θρίλερ του Τόνι Γκίλροϊ «Μάικλ Κλέιτον». Ενδιαφέρον, μόνο για την «αγνότητά» του, είναι το σεμνό «μιούζικαλ» του Τζον Κάρνεϊ «Μια Φορά». Λίγο πιο «ανήσυχη» είναι η ψυχογραφική ερωτική ταινία του Κινέζου (γεννήθηκε στη Σαγκάη, μετακόμισε στο Χονγκ Κονγκ και τώρα εργάζεται κυρίως στην Αμερική) Γιουόνκ Καρ Γουάι «Οι Νύχτες μου Μακριά σου»!

«Το Αστέρι του Βορά», του Κρις Νάιτζ, που θέλει να μοιάσει στον «Κώδικα Ντα Βίντσι», νοικιάζοντας μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών, προσπαθεί να πάρει τα (εμπορικά) σκήπτρα του Χάρι Πότερ! Το ισπανικό θρίλερ «Το Ορφανοτροφείο», του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα, προσπαθεί (με επιτυχία) να μιμηθεί τους εξπέρ του είδους Αμερικάνους! Για «Τα Μπαλάκια της Οργής», του Ρόμπερτ Μπεν Γκάραντ, καλύτερα να μην πούμε τίποτα! Δεν αξίζει ούτε καν τον κόπο!

Η βδομάδα έχει και δυο ντοκιμαντέρ! Το «Μπλουζ με Σφιγμένα Δόντια», του Ροβήρου Μανθούλη (γυρίστηκε το 1972), είναι μια μικρή «σπουδή» πάνω στο μπλουζ. Το «Animals In Love», του γνωστού Γάλλου ντοκιμαντερίστα Λοράν Σαρμπονιέ, ασχολείται με τον ερωτισμό των ζώων!