Παράλληλα με τα εκπαιδευτικά θέματα που παρουσιάζουμε, καλό είναι να ενημερώνουμε τους αθλητές, αλλά και κάθε φίλο του σκακιού και για ορισμένα θέματα διαιτησίας. Διαλέγουμε τους «Κανόνες Ελβετικού Συστήματος» από την ειδική έκδοση και μετάφραση του διεθνή διαιτητή Οδυσσέα Βαζελάκη. Α: Εισαγωγικές παρατηρήσεις και διευκρινίσεις - Βαθμοί αξιολόγησης. Συνιστάται να ελεγχθούν όλοι οι βαθμοί αξιολόγησης που δίδονται από τους παίκτες. Αν δεν υπάρχει αξιόπιστος βαθμός αξιολόγησης για έναν παίκτη, οι διαιτητές θα πρέπει να τον εκτιμήσουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, πριν την έναρξη του τουρνουά. (Για τη μετατροπή του γερμανικού Ingo ή του αγγλικού BCF χρησιμοποιείται βαθμός αξιολόγησης = 2.840 - 8 Χ Ingo = 600 + 8 X BCF). Σειρά. Για το ζευγάρωμα μόνο οι παίκτες κατατάσσονται κατά σειρά αντιστοίχως με τα εξής κριτήρια: α) βαθμολογία, β) βαθμός αξιολόγησης, γ) τίτλος FIDE (IGM - IM - WIM - FM - WFM - μη τιτλούχοι), δ) αλφαβητική σειρά (εκτός αν έχει καθοριστεί από πριν ότι το κριτήριο αυτό έχει αντικατασταθεί με άλλο). Η σειρά που διαμορφώθηκε πριν το γύρο χρησιμοποιείται για τον καθορισμό των αριθμών ζευγαρώματος. Ο υψηλότερος παίρνει α/α 1 κλπ.

Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου παρουσιάζουμε το στοιχείο «Σταθεροποίηση» (ή Παρεμπόδιση κατά τον Ααρών Νίμζοβιτς) από το βιβλίο του GM Στράτου Γρίβα «Σκακιστική Προπόνηση», όπου η έννοιά της δεν είναι απλώς μία εξαιρετικά σημαντική τεχνική στο σύγχρονο σκάκι, αλλά και ένα βασικό στρατηγικό χαρακτηριστικό στοιχείο που κατευθύνει τα σχέδιά μας. Οι μέθοδοι που μπορούμε να ακολουθήσουμε στη «σχέση» μας με τα αντίπαλα κομμάτια είναι: 1. Πάρσιμο, 2. Αλλαγή, 3. Επίθεση, 4. Σταθεροποίηση. Η βασική ιδέα της σταθεροποίησης είναι να αφαιρεθεί από το αντίπαλο κομμάτι η ενεργητικότητά του και στη συνέχεια να οργανωθούν οι επιθετικές δυνατότητες εναντίον του. Ο μαύρος θα ισορροπούσε το παιχνίδι με 1... η4! έπαιξε όμως 1... Ιδ4. Ποια είναι η γνώμη σας;