Ο αρχαιολόγος δε θα επιτρέψει ποτέ ο προπάππος του να γραφτεί στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας! Σηκώνει τα μανίκια και... κάνει απίθανα πράγματα! Μέχρι και τον πρόεδρο των ΗΠΑ (όχι δυστυχώς τον Μπους) απάγει και τον χρησιμοποιεί σαν κλειδί να μπει στα αρχεία του κράτους και να ανασύρει την αλήθεια!

Οταν τελειώσει την αποστολή του, αντί να βρεθεί φυλακή, αντί να αποσταλεί πάραυτα στο Γκουαντάναμο, παρασημοφορείται! Η πολιτεία αναγνώρισε ότι είχε «καλές προθέσεις» και, κυρίως, αναγνώρισε την τόλμη του, την επιμονή του και το θάρρος του, αρετές που διαθέτουν όλοι οι καλοί και γενναίοι Αμερικάνοι, αρετές με τις οποίες κατάφερε και αποκατέστησε την ιστορική αλήθεια! Ο προπάππος του, από τις καλύτερες οικογένειες, δεν ήταν ούτε συνωμότης ούτε δολοφόνος! Και αυτό είναι πολύ σημαντικό!

Ναι, πράγματι, πρόκειται για ένα ανόητο παραμύθι! Το οποίο για να τραβήξει το ενδιαφέρον ντύνεται και στολίζεται με όλες τις μεταφυσικές, εξωγήινες και ψευτοϊστορικές υπερβολές που ακούγονται στις εκπομπές του Χαρδαβέλα! Η πιο ακραία υπερβολή που ακούγεται είναι για το «γνωστό» βιβλίο, το οποίο, σύμφωνα με το... μύθο, αλλάζει χέρια ανάμεσα στους προέδρους της Βόρειας Αμερικής (από τον πρώτο μέχρι το σημερινό). Στο βιβλίο αυτό είναι «γραμμένα» όλα τα «μυστικά» των ΗΠΑ και τα οποία μυστικά μόνο οι πρόεδροι γνωρίζουν!

Η ταινία λειτουργεί σαν κατασταλτικό χάπι για να αρπάξει το θεατή και να τον οδηγήσει αιχμάλωτο σε ένα «μυστηριώδη κόσμο». Εναν κόσμο που κινείται ανάμεσα στη «φαντασία και την αλήθεια»! Δεν είναι λίγες οι φορές που, αν είσαι απληροφόρητος για τις παγίδες που κρύβουν τα νόθα καλλιτεχνικά έργα, παρασύρεσαι και πιστεύεις ότι αυτά που δείχνονται και ακούγονται στην οθόνη είναι ιστορία! Αληθινές πληροφορίες! Βέβαια, δε φταίνε μόνον οι δημιουργοί, φταίει και ο κόσμος που πηγαίνει σε αυτές τις ταινίες και, πολύ περισσότερο, που τις πιστεύει σαν αληθινές! Δεν παραβλέπουμε, φυσικά, τη δύναμη του κινηματογράφου να παρουσιάζει το μαύρο άσπρο, αλλά και ο θεατής δεν τρώει, δεν πρέπει να τρώει κουτόχορτο! Πρέπει να σκέφτεται!

Η συγκεκριμένη ταινία, πάντως, είναι πιο επικίνδυνη από την πρώτη! Γιατί μάζεψε όλα τα λάθη της πρώτης και τα διόρθωσε. Κατ' αρχάς οι υπερβολές της είναι, παρότι και πάλι εξωφρενικές, πιο προσεγμένες! Καταφέρνει και «δικαιολογεί» την όποια τρέλα της! Εχει αρκετό χιούμορ και «έξυπνους»διαλόγους! Επιπλέον, και εδώ είναι «όλα τα λεφτά της», καταφέρνει και κρατάει μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην «πλάκα» και στο «σοβαρό». Μόλις πας να την κατηγορήσεις για το ένα, εκείνη το γυρίζει στο άλλο!

Οποιος, τελικά, θέλει σώνει και καλά να δει την ταινία, θα τον παρακαλέσω να μπει στον κόπο να πάει να την ξαναδεί δεύτερη φορά (αφήνοντας να περάσουν δυο τρεις μέρες). Στη δεύτερη φορά θα ανακαλύψει πόσο άδεια είναι! Σε τέτοιου είδους ταινίες ο «εύκολος» θεατής δεν έχει αντιστάσεις να νικήσει την περιπέτεια. Εντυπωσιάζεται από τις «πλούσιες» εικόνες που τρέχουν με ρυθμούς πολυβόλου μπροστά του. Η δεύτερη φορά, όμως, ξεκαθαρίζει το εντυπωσιακό από το ουσιαστικό.

Παίζουν: Νίκολας Κέιτζ, Γιον Βόιτ, Χάρβεϊ Κάιτελ, Εντ Χάρις, Ντάιαν Κρούγκερ, Ελεν Μίρερ.