Κομβικό σημείο στα σχέδια για τη δημιουργία της «Νέας Ευρείας Μέσης Ανατολής», των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αποτελεί το Ιράκ, λόγω τόσο των τεράστιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων του, όσο και της γεωστρατηγικής του θέσης, στον ενεργειακό χάρτη. Από την εισβολή και κατά τη διάρκεια της αμερικανικής κατοχής, το Ιράκ, με μία εγκάθετη κυβέρνηση, πειθήνιο όργανο των ιμπεριαλιστών, ζει τη δήθεν διαδικασία του «εκδημοκρατισμού και της απελευθέρωσής» του, εν μέσω καθημερινών συγκρούσεων, με τους νεκρούς να αυξάνονται συνεχώς και το λαό να αντιτάσσεται και να ανθίσταται σθεναρά στο δυτικού τύπου «εκπολιτισμό» που προσπαθούν να του επιβάλουν οι κατοχικές δυνάμεις, προκειμένου να το μετατρέψουν σε μία σύγχρονη αποικία, που θα σκύβει το κεφάλι και θα πληρώνει αγόγγυστα το φόρο υποτέλειας... Το ίδιο συμβαίνει και στο Αφγανιστάν.

Ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Ιράκ, Ράιαν Κρόκερ, αποτιμώντας τη δράση των κατοχικών δυνάμεων και της προσπάθειάς τους να πατάξουν «την τρομοκρατία», είπε χαρακτηριστικά «το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα ακούσετε από εμένα πως η Αλ Κάιντα νικήθηκε και ότι έχουμε τη νίκη στο χέρι».

Οι ΗΠΑ αρέσκονταν τον περασμένο χρόνο να χρησιμοποιούν ως επιχείρημα στοιχειοθέτησης της «ύπαρξης προόδου» στην υπόθεση Ιράκ, προκειμένου να κατευνάσουν και τις εσωτερικές αντιδράσεις, καθώς η κοινή γνώμη αντιτίθεται πλέον εμφανώς, τη σχετική και ιδιαίτερα εύθραυστη ηρεμία της τελευταίας περιόδου, που επιτεύχθηκε διά της ενίσχυσης της κατοχής. Ωστόσο, επειδή οι ισορροπίες είναι πολύ εύκολα αναστρέψιμες και η ηρεμία φενάκη, αναζητήθηκαν νέες «λύσεις», για να αποδειχθεί η κατοχή «απαραίτητο συστατικό της... ηρεμίας».

Χαρακτηριστική ήταν και η έκθεση Μπέικερ - Χάμιλτον, το Γενάρη του 2007, που έκρινε «αποτυχημένη» την τακτική Μπους στο Ιράκ, που προέβλεπε την απόλυτη επιβολή, χωρίς τη χρήση διπλωματικών παιχνιδιών, σημειώνοντας ότι τα αμερικανικά συμφέροντα δεν εξυπηρετούνται ως προς την υλοποίηση των σχεδίου για την Ευρεία Μέση Ανατολή όσο κυριαρχεί αποκλειστικά η λογική της ισχύος και δεν ανοίγονται παράθυρα διαλόγων και πολιτικών ελιγμών εντός και εκτός Ιράκ, ακόμα και με τους άλλους «ενδιαφερόμενους», τη Συρία και το Ιράν.

Ξεκινώντας από την αναζωπύρωση του Κουρδικού και τις εκτεταμένες τουρκικές επιθέσεις στο βόρειο Ιράκ, με την εμφανή και δεδηλωμένη στήριξη της Ουάσιγκτον, εναντίον των Κούρδων του ΡΚΚ, οι ΗΠΑ υπενθύμισαν στο Ιράκ, ότι η παρουσία τους στην περιοχή είναι «απαραίτητη», για να προστατευτούν από κινδύνους όπως μία «γενικευμένη» τουρκική εισβολή στη χώρα. Ακόμα, οι «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ εντάσσονται στο γενικότερο αμερικανικό σχέδιο για την περιοχή (πλούσια σε μαύρο χρυσό), που μεταξύ άλλων θα δώσει τη συμφερότερη, για τις ΗΠΑ, λύση στο Κουρδικό. Αλλωστε, η Ουάσιγκτον φαίνεται ότι προσπαθεί να ενώσει τους Κούρδους με τους Σουνίτες του Ιράκ, εναντίον των Σιιτών και μέσω αυτού να βρει διέξοδο και προς το Ιράν.

Σε αυτή την κατεύθυνση, της δημιουργίας εμφύλιας διαμάχης στο Ιράκ, που θα βοηθήσει ενδεχόμενη εισβολή στο Ιράν, είναι και στρατολόγηση από τις ΗΠΑ Σουνιτών μισθοφόρων. Ετσι παράλληλα με τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την εδραίωση των μηχανισμών για μακροχρόνια κατοχή στο Ιράκ, προετοιμάζεται και ένας ενδεχόμενος πόλεμος με το Ιράν.

Σύμφωνα με στοιχεία, 192 σουνιτικές φατρίες έχουν στρατολογηθεί, από τις κατοχικές δυνάμεις, με τους Σουνίτες να βλέπουν τη συνεργασία με τους κατακτητές, ως τη μόνη διέξοδο ανάκτησης της χαμένης τους εξουσίας. Αποτέλεσμα είναι να έχουν ήδη δημιουργηθεί σουνιτικές παραστρατιωτικές ομάδες που δρουν εκτός της κυβέρνησης του Ιράκ, υπό αμερικανικές εντολές, που δηλώνουν χαρακτηριστικά «μισούμε τους Αμερικανούς ως κατακτητές, αλλά μισούμε περισσότερο την Αλ Κάιντα και ακόμα περισσότερο τους Πέρσες».

Η Ουάσιγκτον προετοιμάζεται για έναν πόλεμο στο Ιράν, εστιάζοντας στο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και απαιτώντας σημαντικές κυρώσεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που σκοντάφτουν στη ρωσική και κινεζική άρνηση. Ωστόσο, ήδη οι Κούρδοι πραγματοποιούν συγκρούσεις στα σύνορα του Ιράν με το Ιράκ και την Τουρκία, προσπαθώντας να κάνουν το δρόμο της επέμβασης ακόμα πιο εύκολο...