Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Πάντως, παρά τα τηλεοπτικά φαινόμενα που βεβαιώνουν πως οι αστοί ξημεροβραδιάζονται με τα σκάνδαλα, η έντυπη έκφρασή τους πείθει πως άλλο τους καίει. Τρεις από τις ναυαρχίδες του συστήματος βγήκαν χτες με κύριο άρθρο για την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να γίνει η εναλλακτική λύση. Η μία μάλιστα ονομάζει και τη λύση. Κάτι που κάνει τους δακτυλοδεικτούμενους να απαντούν πάραυτα «όχι δεν είμαστε εμείς». Καλά ρε παιδιά, δε σας είπανε και καμπούρηδες. Την άποψή τους λένε οι αρθρογράφοι. Οτι κάποια στιγμή ως «υπεύθυνη πολιτική δύναμη» αυτού του πολιτικού συστήματος και αυτού του κοινωνικο-οικονομικού καθεστώτος, πρέπει να αναλάβετε τις ευθύνες σας, αντί να ψαρεύετε σε θολά νερά. Για το καλό σας το λένε. Κι αν δεν καταλάβατε, σε κάθε περίπτωση η αστική τάξη θα το βρει το άφθαρτο πρόσωπο που ψάχνει. Προξενιό γίνεται.

Αλήθεια, τι σημαίνει «άφθαρτο πρόσωπο»; Από το «Clean» θα βγει; Γι' αυτό αποφεύγουν διάφοροι να μιλάνε στο «διά ταύτα»;

Πάμε γι' άλλα: Δηλαδή, τώρα που η FED μείωσε κατά 0,75% τα επιτόκια, θα πληρώνουμε λιγότερα; Γιατί κάθε που τα αύξανε πληρώναμε περισσότερα. Είναι σαν το πετρέλαιο, αργεί να μετακυλιστεί η διαφορά στην κατανάλωση. Πάει σύννεφο το δούλεμα. Πάνω που πήγαμε να πιστέψουμε ότι αυτοκτονούν οσονούπω οι χρηματιστές με τόσα που χάσανε στο κραχ, να που αναστήθηκαν. Πόσα δισ. αλλάξανε χέρια σ' αυτό το κόλπο; Τι χάσανε τα ταμεία που παίζουν σε ομόλογα; Αυτό έχει ενδιαφέρον. Οταν το μάθουμε, θα έχουμε ξεχάσει πώς έγινε το κόλπο.

Και μεις που νομίζαμε πως μόνο οι δικοί μας βιομήχανοι έχουν λόγο για την εκπαίδευση. Οι Γάλλοι εμφανίζονται πιο προχωρημένοι. Ασε τους Αμερικανούς. Αυτοί από το 1910 βλέπουν κόκκινο και βγάζουν μπιμπίκια. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι αυτοί. Είναι κάτι άλλα στοιχεία που αναφέρουν πως την ίδια ώρα που οι Γερμανοί καταγγέλλουν, λέει, τον καπιταλισμό, αναπολούν, επίσης, το σοσιαλισμό. Οχι τη Λαϊκή Δημοκρατία που υπήρξε, αλλά το σοσιαλισμό τύπου Σρέντερ.

Οταν οι σοσιαλδημοκράτες έχουν καταφέρει να πείσουν ότι ο καπιταλισμός «με ανθρώπινο πρόσωπο» είναι σοσιαλισμός, ποιος άλλος μπορεί να προσφέρει στον καπιταλισμό κάτι καλύτερο; Να έχουν πειστεί οι εργάτες πως η ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η Γερμανία, είχε σοσιαλισμό, επειδή ο ίδιος ο καπιταλισμός έλυνε προβλήματά του με αυτό που ονόμασαν «κοινωνικό κράτος». Εκανε, δηλαδή, το ελάχιστο που χρειαζόταν για να έχει μια εργατική τάξη σε κατάσταση το ελάχιστο ικανή να δουλεύει καλύτερα κι από μηχανή. Αλλο πράγμα παιδί μου είναι ο σοσιαλισμός. Αλλά ποιος να στο πει; Ο Λαφοντέν;

Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι χαρακτηρίζουν θεωρία συνωμοσίας τα περί επιλογής των αστών στους «άφθαρτους» του ΣΥΝ. Ετσι που έχει ξεφωνηθεί το ΠΑΣΟΚ, πού θα βρούνε καλύτερο υπερασπιστή του καπιταλισμού να πείθει «ηγεμονικά» μάζες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να είναι και σοσιαλιστικός;