«Το έργο που επιλέξαμε» -επισημαίνει ο πρόεδρος της «Πολιτιστικής παρέμβασης» Σταύρος Παπαθανασίου- «να ανεβάσουμε είναι από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του αναμορφωτή της Commedia dell arte, Κάρλο Γκολντόνι, που αποτελεί πλέον ένα από τα κλασικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Η διασκευή του σέβεται απόλυτα το πρωτότυπο έργο, απευθύνεται σε παιδιά από το νηπιαγωγείο έως το γυμνάσιο και έχει σα στόχο να το κάνει κατανοητό στις μικρές ηλικίες και πιο ευχάριστο για τους ενήλικες. Επειδή η παράστασή μας απευθύνεται, κατά κύριο λόγο, σε παιδιά θελήσαμε να τονώσουμε το στοιχείο της αξίας της γνώσης σαν στοιχείο ελευθερίας του ανθρώπου, του σεβασμού και του αυτοσεβασμού, καθώς και την αξία της προσπάθειας και του αγώνα στη ζωή για να μη γίνουμε ποτέ "υπηρέτες δύο αφεντάδων" ή έστω και ενός! Θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο είδος θεάτρου, είναι πραγματικά ένας μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας με την τρυφερή παιδική ηλικία και την προεφηβική, γιατί μέσα από την κωμικότητα και τους διαχρονικούς τύπους της κομέντια ντελ άρτε, το παιδί διδάσκεται με ευχάριστο τρόπο για το σήμερα, μαθαίνει για μια εποχή που του είναι άγνωστη και βέβαια μυείται στο θέατρο που συμβάλλει ουσιαστικά στη μόρφωση και διαμόρφωση ανθρώπων με υψηλή αισθητική και ήθος, όταν βέβαια γίνεται σωστά και υπεύθυνα. Η παράστασή μας παρακολουθείται άνετα και ευχάριστα από "παιδιά" ηλικίας... 3 έως 93 χρόνων. Επειδή δεν επιδιώκουμε να προσθέσουμε άλλη μία "παιδική" παράσταση στις τόσες, αλλά να προσφέρουμε στους θεατές μας ανεξαρτήτως ηλικίας, μια καλή θεατρική εμπειρία, απευθυνθήκαμε σε έναν άνθρωπο που γνωρίζει και αγαπάει το θέατρο και το κοινό όσο λίγοι, ζητώντας του να μας δώσει τη βασική σκηνοθετική γραμμή γι' αυτό το απαιτητικό είδος θεάτρου. Ο Κώστας Καζάκος, λοιπόν ενέκρινε τη διασκευή και δέχτηκε να αναλάβει την επίβλεψη της σκηνοθεσίας και της παραγωγής. Επίσης με τη βοήθεια θεατρολόγων, ειδικευμένων σ' αυτό το είδος θεάτρου, με συντελεστές καταξιωμένους στο χώρο τους και με ένα θίασο επαγγελματιών ηθοποιών, με εμπειρία στο παιδικό θέατρο αλλά και σημαντική κατάθεση στο κλασικό ρεπερτόριο - οι περισσότεροι έχουν παίξει σε πολλές παραστάσεις αρχαίου δράματος, καθώς και σε έργα μεγάλων σύγχρονων συγγραφέων - φιλοδοξούμε η παράστασή μας να είναι κάτι παραπάνω από μια καλή παράσταση. Να είναι η απόδειξη ότι το θέατρο είναι πηγή γνώσης και ψυχαγωγίας».

Ο Κώστας Καζάκος προτιμάει την έκφραση «Θέατρο για παιδιά» αντί του «παιδικού θεάτρου». Κι αυτό γιατί πιστεύει ότι πρέπει «να είναι θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά από τους μεγάλους με συγκεκριμένο στόχο. Δεν είναι ο στόχος μόνο να δημιουργηθούν καλοί αυριανοί θεατές, αλλά να βοηθηθούν τα παιδιά από τους μεγάλους -όπως έχουν υποχρέωση οι μεγάλοι- και μέσα από το θέατρο, να ολοκληρώσουν την προσωπικότητά τους. Να αναπτυχθεί η φαντασία τους, να αναπτυχθεί ο μηχανισμός της σκέψης τους για να μπορέσουν να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Να τους δημιουργηθούν κριτήρια, ασφαλή, καθαρά, και να μπορέσουν αύριο, ξεκινώντας και το σχολείο -γιατί και μέσα από την παιδεία πρέπει να υπάρχει αυτός ο στόχος- ώστε τελειώνοντας τη μέση παιδεία να είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Το θέατρο επειδή είναι ένας βασικός παιδαγωγικός μοχλός, είναι μια διαδικασία που πέρα από την ψυχαγωγία, την ακριβή, τη φτηνή, με όποιο τρόπο μπορεί κανείς να την παρέχει, έχει και βασικό παιδαγωγικό χαρακτήρα. Είναι το είδος της τέχνης τέτοιο, επειδή έχει αμεσότητα, είναι ζωντανή τέχνη, έχει άμεσο παιδαγωγικό χαρακτήρα. Μπορεί να δώσει κατευθύνσεις, να καλλιεργήσει αξίες, να δώσει, στα νέα παιδιά ειδικά, πολύ περισσότερο από ό,τι σε έναν δημιουργημένο χαρακτήρα, στηρίγματα, αξίες, ιδανικά, στην ανθρωπιστική κατεύθυνση με πλούσιο ψυχισμό, με πλούσιο συναισθηματικό υλικό, για να μπορέσει να αποκτήσει το παιδί εικόνες, παραστάσεις και να ελέγχει την πραγματικότητα που ζει. Βλέποντας την πραγματικότητα που ζει, που είναι η αλήθεια του, η καθημερινότητά του, να μπορεί αυτή να την ανάγει σε άλλα επίπεδα, περιεκτικότερα, που να χωράνε περισσότερο άνθρωπο, για να του δημιουργείται το κίνητρο να παλέψει για να τα φτάσει αυτά και να αλλάξει την πραγματικότητα προς μια κατεύθυνση που θα είναι περισσότερο ανθρώπινη. Αυτή η αγωνιστική διάθεση είναι ο βασικός στόχος που πρέπει να πετυχαίνει κάθε τι που έρχεται σε επαφή με τα παιδιά».

Η απόφαση του Κώστα Καζάκου να επιμεληθεί την παράσταση, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. «Η έγνοια μας για το παιδί πάντα υπάρχει» -εξηγεί. «Το ότι κάνουμε παραστάσεις για μεγάλους δεν αποκλείει την προσέλευση των παιδιών. Κι αυτό που λέει η πείρα είναι ότι όποιες καλές παραστάσεις έχουν παρακολουθήσει παιδιά τούς έχουν σφραγίσει την προσωπικότητα. Είναι πολύ συγκινητικό να έρχεται ένας ενήλικας και να σου λέει όταν ήμουν μικρός είχα δει εκείνη την παράσταση και τη θυμάμαι ακόμη. Τώρα το καλοκαίρι που παίζαμε τον Αριστοφάνη στους ανοιχτούς χώρους έβλεπες και τα παιδιά να χαλάνε τον κόσμο και φοβόμασταν ότι δε θα μπορέσουμε να παίξουμε από τις φωνές. Από κει, όμως, κρίνουμε και την επιτυχία της δουλιάς μας. Εβλεπες τα παιδιά να κάθονται και να παρακολουθούν μαγεμένα. Τι παιδικό και τι για μεγάλους. Φτάνει να γίνεται από ηθοποιούς με ενθουσιασμό και γνώση της αποστολής τους. Δε θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα παιδικό θέατρο, αλλά ένα θέατρο καλό, με ευφορία, με ενθουσιασμό και μεγάλη χαρά να το παρακολουθήσουν μικροί και μεγάλοι».

Αλλωστε, η πρόθεση των συντελεστών της παράστασης για μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους, επιβεβαιώνεται από το ότι δεν επέλεξαν ένα έργο παιδικό αλλά ένα έργο για «μεγάλους».

«Τα μεγάλα έργα» -λέει ο Κώστας Καζάκος- «έχουν για κάθε θεατή αυτό που του χρειάζεται. Αν είναι μια ώριμη συνείδηση έτοιμη να εκραγεί, μπορεί με το θέατρο να βρει τη σπίθα που θα την ανάψει. Αν είναι κοιμισμένη θα την ξυπνήσει. Αυτό το έργο του υπέροχου Ιταλού δραματουργού, ο οποίος είναι ένας μεγάλος μάστορας της λαϊκής κωμωδίας και έχει την καταγωγή του από την κομέντια ντελ άρτε, ένα εντελώς λαϊκό είδος, είναι κωδικοποιημένο σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί ο καθένας να παίρνει το ουσιώδες. Είναι ειδικός κώδικας, ικανός να ενεργοποιήσει την παιδική φαντασία. Είναι μια κλασική λαϊκή φάρσα. Εχει γίνει μια διασκευή χωρίς να θιγεί η δομή, το περιεχόμενο και οι στόχοι του. Είναι μια ευφυής διασκευή που δίνει την ευκαιρία να γίνει μια καλή παράσταση, ένα καλό θέατρο με ηθοποιούς προσεκτικά επιλεγμένους που θα το υπηρετήσουν με γνώση, με συνείδηση και με ενθουσιασμό και νομίζω ότι θα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να τύχει αυτή τη στιγμή στα παιδιά της σχολικής ηλικίας. Να μπορέσει να τους μεταδώσει το νόημα της χαράς της ζωής».

«Στον Γκολντόνι όπως και σε όλους τους μεγάλους κωμικούς -άλλωστε η καταγωγή έλκεται από την Αττική κωμωδία, από τον Αριστοφάνη, τον Μένανδρο- ο πυρήνας των έργων τους, η κινητήρια δύναμη είναι πάντα ένα λαϊκό στοιχείο, το καθαρό λαϊκό στοιχείο είτε άνδρας είτε γυναίκα. Και βγαίνει μέσα από αυτό η δύναμη της επιβίωσης. Η ανάγκη και η δύναμη που έχει ο λαός να επιβιώνει, είτε είναι μικροαστικό το περιβάλλον, είτε είναι μεγαλοαστικό. Είτε είναι αφεντάδες, είτε βασιλείς υπάρχει πάντα ο δούλος ο οποίος πρέπει να ζήσει, να διεκδικήσει και πρέπει να έχει δικαιώματα, να έχει ισότιμη μεταχείριση. Και πάνε, όλοι οι κώδικες συμπεριφοράς που προέρχονται από τις ταξικές διαφορές, περίπατο. Και ο Αριστοφάνης βάζει το αφεντικό και το δούλο του και οι σχέσεις είναι όχι μόνο ισότιμες, αλλά πολλές φορές ο δούλος είναι κινητήριος μοχλός. Είναι η δύναμη, το πνεύμα και η φαντασία».

Η Ισμήνη Καλέση εκφράζοντας τη χαρά της για την παράσταση σημειώνει «είναι ένας θίασος με πολύ κέφι και όρεξη για να υπηρετήσει ίσως το δυσκολότερο κοινό, τα παιδιά, τα οποία δεν υποκρίνονται όπως εμείς οι μεγάλοι και αυτό είναι ένα σημείο αναφοράς για να μπορούμε να εκφραζόμαστε καλύτερα. Είναι η τρίτη φορά που παίζω σε παιδικό και είμαι πιστή στο μήνυμα, ότι θέλουμε απαιτητικούς θεατές για το θέατρο. Οπως η παιδεία δε γεννιέται, αλλά καλλιεργείται, όπως η συνείδηση υπάρχει μετά την ύπαρξή μας και έχει να κάνει με το πόσο εμείς ασχολούμαστε μαζί της, έτσι και ένα καλό θέατρο, σαν αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε, θα φτιάξει μελλοντικούς θεατρόφιλους κι όχι θεατριζόμενους απλά».

Ο Νίκος Νικολαΐδης ένας ηθοποιός που έχει παίξει αρκετές φορές σε παραστάσεις για παιδιά ενισχύει την πίστη όλων πως το καλό θέατρο για παιδιά ετοιμάζει καινούριους απαιτητικούς θεατές, ενώ τονίζει την ανάγκη να καθιερωθεί το θέατρο ως μάθημα στα σχολεία. Από την άλλη πιστεύει ότι το θέατρο είναι η «άλλη πρόταση στην ψυχαγωγία του παιδιού, σε αντίθεση με το εύκολο που σερβίρουν στο παιδί από την τηλεόραση».

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επισημαίνει το ρόλο τόσο των γονιών όσο και των δασκάλων στο να πηγαίνουν τα παιδιά στο θέατρο. «Ιδιαίτερα ο δάσκαλος οφείλει να γνωρίζει πως μέσα από το θέατρο αναπτύσσεται η κρίση και η προσωπικότητα του παιδιού. Αντίθετα με την τηλεόραση, η οποία δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι όλα μπορεί να είναι εύκολα, ότι όλα κατακτιούνται χωρίς τη λειτουργία της διαλεκτικής τους σκέψης. Η τηλεόραση είναι επικίνδυνη για τα παιδιά».

Η Εβίτα Παπασπύρου που δουλεύει στο χώρο της παιδικής διασκέδασης, μεταγλωττίσεις καρτούν κλπ. επισημαίνει ένα σοβαρό πρόβλημα. «Ερχονται -λέει- από το εξωτερικό κάποια καρτούν που διαπλάθουν την αντίληψη του παιδιού για την κοινωνική πραγματικότητα με έναν τρόπο που δεν το έχουν πάρει είδηση ούτε οι δάσκαλοι ούτε οι γονείς. Ερχονται από την Αγγλία καρτούν που έχουν το αρσενικό, το θηλυκό και το ομοφυλόφιλο. Και δεν ξέρουμε πώς να το μεταγλωττίσουμε. Και ρωτάνε τα αγοράκια σ' αρέσουν τα κοριτσάκια ή μήπως τα αγοράκια»;

Ενθουσιασμένη από αυτή τη δημιουργική περιπέτεια είναι και η χορογράφος Καίη Χόλντεν η οποία με τη σειρά της θεωρεί ότι θα είναι μια παράσταση και για μεγάλους επισημαίνοντας επίσης ότι τα παιδιά σήμερα είναι πολύ ανεπτυγμένα στη σκέψη και τη νοοτροπία και ως εκ τούτου πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα και ευθύνη».

Για οργανωμένες παραστάσεις οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 3825.773 και 3825.286.