Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της εμπορευματοποίησης και του κέρδους είναι το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), που ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, έθεσε στα μέσα της βδομάδας σε «ανοιχτή διαβούλευση» μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του υπουργείου Υγείας. Το νομοσχέδιο προβλέπει άγριες περικοπές των παροχών για τα λαϊκά στρώματα, που θα συνοδεύονται με ακόμα αγριότερα χαράτσια καθώς εξισώνονται ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας, με τη δημιουργία ενός κοινού δημόσιου και ιδιωτικού Δικτύου ΠΦΥ.

Αποκαλυπτικό για την άγρια λιτότητα είναι το γεγονός ότι όλη η χρηματοδότηση φορτώνεται στα ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που συμπληρώνει τη συνολική αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Μάλιστα, μετατρέπει τα ασφαλιστικά ταμεία - εκτός από πελάτες των επιχειρηματιών - και σε υποζύγια των τραπεζών, καθώς τα προτρέπει να «συνάψουν συμβάσεις με τις εμπορικές τράπεζες, προκειμένου οι τελευταίες να προεξοφλούν τις αμοιβές για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες και τα χορηγηθέντα φάρμακα».

Το νομοσχέδιο αποτελείται από 13 άρθρα και προβλέπει πενταετή ορίζοντα εφαρμογής του.

Προβλέπει τη δημιουργία ενός Δημόσιου και ενός Ιδιωτικού Δικτύου φορέων ΠΦΥ που εντάσσονται σε ενιαίο Εθνικό Δίκτυο. Για την ένταξη των ιδιωτικών μονάδων απαιτείται η λεγόμενη πιστοποίηση, που σημαίνει ότι θα μπορέσουν να την αποκτήσουν μόνο οι μεγάλες μονάδες και δη οι όμιλοι οι οποίοι μπορούν πλέον να παρέχουν και υπηρεσίες ΠΦΥ.

Ως οικογενειακός γιατρός ορίζεται ο γιατρός «που επιλέγει ο εκάστοτε ασφαλισμένος». Απλώς η κυβέρνηση νομοθετεί την προσαρμογή της λειτουργίας της αγοράς με μια παραλλαγή του προσωπικού γιατρού που προέβλεπε παλιότερο σχέδιο για την ΠΦΥ των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Προβλέπεται το σύστημα Ηλεκτρονικής Κάρτας Πληρωμών. Η κάρτα θα περιέχει ένα πιστωτικό όριο, που θα ανανεώνεται κάθε χρόνο, και θα ορίζεται απ' τον ασφαλιστικό οργανισμό, με βάση τις γενικές ατομικές παραμέτρους του ασφαλισμένου, όπως ηλικία και φύλο, την πολιτική που εφαρμόζει κάθε ασφαλιστικός οργανισμός αναφορικά με τη συμμετοχή των ασφαλισμένων και την ιστορική μέση δαπάνη για τις αντίστοιχες υπηρεσίες Υγείας του ασφαλιστικού Οργανισμού.

Με άλλα λόγια, το δικαίωμα στην Υγεία βγαίνει με ακόμα μεγαλύτερο θράσος στη διατίμηση, αφού κάθε ασφαλισμένος θα δικαιούται να νοσήσει τόσες μόνο φορές και με τέτοια μόνο σοβαρότητα, όση θα του επιτρέπει το πιστωτικό όριο στην Κάρτα Πληρωμών!

Τέλος, δημιουργείται ο «Οργανισμός "Εθελοντών Κοινωνία"» για την ανάπτυξη του εθελοντισμού, «του θεσμού της άτυπης φροντίδας Υγείας», όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Οι εθελοντικές οργανώσεις θα αναλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών και θα χρηματοδοτούνται από το κράτος, τις επιχειρήσεις - με τη λεγόμενη Εταιρική Ευθύνη - και την Ευρωπαϊκή Ενωση.