Κυριακή 27 Γενάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 27
ΔΙΕΘΝΗ
ΙΤΑΛΙΑ
Νέα κυβερνητική κρίση

Πίσω από αυτήν κρύβεται η χρεοκοπία της «κεντροαριστερής» διαχείρισης

Από τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις, ενάντια στην επέκταση της ΝΑΤΟικής βάσης στη Βιτσέντζα

Associated Press

Από τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις, ενάντια στην επέκταση της ΝΑΤΟικής βάσης στη Βιτσέντζα
Είκοσι μήνες διήρκεσε η κυβέρνηση του λεγόμενου «κεντροαριστερού» συνασπισμού στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια της οποίας ζητήθηκε η παροχή εμπιστοσύνης σ' αυτήν 32 φορές.

Την Πέμπτη, η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στη Γερουσία με 161 ψήφους κατά και 155 υπέρ, ενώ μια μέρα νωρίτερα την είχε εξασφαλίσει από τη Βουλή των Αντιπροσώπων με 326 ψήφους υπέρ και 275 κατά. Στη συνέχεια, ο Ιταλός πρωθυπουργός υπέβαλε την παραίτησή του στον Πρόεδρο της χώρας, Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, ο οποίος με τη σειρά του διόρισε τον Πρόντι υπηρεσιακό πρωθυπουργό.

Ο Πρόεδρος θα πρέπει να αποφασίσει, αν θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές ή θα ζητήσει από άλλους πολιτικούς το σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, με σκοπό, μεταξύ άλλων, την αναθεώρηση του εκλογικού νόμου. Ο ίδιος, πάντως, έχει εκφράσει την απροθυμία του να προκηρύξει εκλογές, αν δεν ψηφιστεί νέος εκλογικός νόμος, φοβούμενος ότι μια νέα εκλογική διαδικασία θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση ασταθή, όσο και αυτή του Πρόντι.

Αμεση ήταν η αντίδραση του ηγέτη του λεγόμενου «κεντροδεξιού» συνασπισμού του πρώην πρωθυπουργού, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος κάλεσε τον Ιταλό Πρόεδρο να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να ορίσει ημερομηνία διεξαγωγής εκλογών, παίρνοντας υπόψη του τα υψηλά ποσοστά που συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις.

Ωστόσο, ο δήμαρχος της Ρώμης και επικεφαλής του πρόσφατα συσταθέντος «Δημοκρατικού Κόμματος», Βάλτερ Βελτρόνι, έσπευσε να δηλώσει πως τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών, αφού «θα σπρώξουν τη χώρα σε μια δραματική κρίση». Το συγκεκριμένο κόμμα προήλθε από τη συγχώνευση του «Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς» και του κόμματος «Μαργαρίτα» και αποτελεί ένα νέο «μόρφωμα», με σκοπό να αποτελέσει τη νέα ρεζέρβα του πολιτικού συστήματος.

Η αφορμή της κυβερνητικής κρίσης

Αφορμή αυτών των εξελίξεων ήταν η πρόσφατη αποχώρηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό του μικρού κόμματος «Udeur» (με 3 γερουσιαστές και 14 βουλευτές) του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Κλεμέντε Μαστέλα. Ο Μαστέλα αποφάσισε να αποχωρήσει από τον συνασπισμό, σημειώνοντας τις διαφωνίες του σε ό,τι αφορά σειρά ζητημάτων όπως την εκλογική μεταρρύθμιση, το προτεινόμενο δημοψήφισμα για το παρόντα εκλογικό νόμο, τις σχέσεις με το νέο «Δημοκρατικό Κόμμα». Ο ίδιος ισχυρίζεται επίσης ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν του εξασφάλισε τη στήριξή του τόσο στον ίδιο όσο και στη σύζυγό του, που βρίσκονται υπό διερεύνηση για σκάνδαλο διαφθοράς.

Πολύμορφες αντιδράσεις στην «κεντροαριστερή» διαχείριση

Η 20μηνη διακυβέρνηση του «κεντροαριστερού» συνασπισμού είχε πολλές «αναστατώσεις» τόσο μέσα στη Γερουσία όσο και έξω απ' αυτή με μια σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, διαδηλώσεων ενάντια στην παραμονή των ιταλικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, όσο και σημαντικές και μαζικές διαμαρτυρίες για την επέκταση της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στην πόλη Βιτσέντζα. Υπενθυμίζεται ότι πριν από περίπου ένα χρόνο, το Φλεβάρη του 2007, κατά τη διάρκεια συζήτησης της εξωτερικής πολιτικής της ιταλικής κυβέρνησης στη Γερουσία, η έκθεση της κυβέρνησης καταψηφίστηκε, με αποτέλεσμα ο Ρομάνο Πρόντι να παραιτηθεί και να αρχίσουν μια σειρά διαβουλεύσεις και συζητήσεις, ώστε να βρεθεί λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Μετά από μια έκτακτη συνεδρίαση των κομμάτων που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, αποφασίστηκε απ' όλους, συμπεριλαμβανομένων και της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» και του «Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών», να στηρίξουν τα 12 σημεία «απόλυτης προτεραιότητας» που προώθησε ο Ρομάνο Πρόντι. Το κείμενο αυτό, στην ουσία, δέσμευσε τα κόμματα σε όλα εκείνα τα σημεία που προκάλεσαν τις εσωτερικές τριβές, αφού αναφερόταν στο «σεβασμό των διεθνών δεσμεύσεων, ενώπιον της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και των ειρηνευτικών υποχρεώσεων της χώρας προς τον ΟΗΕ».

Η στάση της λεγόμενης αριστεράς της Ιταλίας τόσο στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής όσο και στα ζητήματα της οικονομίας, και πιο πρόσφατα με το απαράδεκτο δημοψήφισμα με τη συναίνεση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών για το τι πρέπει να κοπεί από τα εργατικά δικαιώματα στην Κοινωνική Ασφάλιση ή τις συντάξεις, έχει οδηγήσει σε σημαντικές αντιδράσεις και διεργασίες μέσα στους αγωνιστές που αντιτίθενται στη διαχείριση του καπιταλισμού και θέλουν ριζοσπαστικές λύσεις.


Κ. Χ.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ