Καταδικασμένη «από χέρι» ήταν η επίσκεψη του Κ. Καραμανλή στην Τουρκία, όσον αφορά στην επίλυση των μεγάλων ζητημάτων και εκκρεμοτήτων μεταξύ των δύο χωρών. Απλούστατα, δεν ήταν αυτός ο στόχος της επίσκεψης, της πρώτης επίσημης επίσκεψης Ελληνα πρωθυπουργού μετά από περίπου μισόν αιώνα στη γειτονική χώρα.

Βασικός στόχος ήταν να διατηρηθεί η εικόνα εδραίωσης ενός «καλού κλίματος», εικόνα που καλλιεργήθηκε μέσα και από συμβολικές κινήσεις και τις φιλοφρονήσεις των δύο πρωθυπουργών. Η διατήρηση του κλίματος αυτού είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχιστούν οι μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων και στις δύο χώρες αλλά και η κοινή δράση τους στο πλαίσιο των στρατιωτικών επιχειρήσεων και επεμβάσεων του ΝΑΤΟ, όπως αποφασίστηκε πριν από μερικές βδομάδες και μάλιστα μέσω των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών.

Για τη διασφάλιση αυτού του καλού κλίματος κατά τη διάρκεια της επίσκεψης εργάστηκαν σκληρά πριν από αυτή όχι μόνο οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες, και ο αμερικανικός παράγοντας, που έσπευσε να χαιρετίσει την επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού με δήλωση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από την πρώτη μέρα. Από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση δε δίστασε να απαγορεύσει στα ελληνικά αλιευτικά σκάφη να προσεγγίζουν την περιοχή των Ιμίων μέχρι να ολοκληρωθεί η επίσκεψη, προσχωρώντας έτσι στην πράξη στη λογική των «γκρίζων ζωνών». Επίσης, καθήλωσε στο έδαφος τα ελληνικά αεροσκάφη για να μην υπάρξουν αερομαχίες στο Αιγαίο τις μέρες που βρισκόταν ο πρωθυπουργός στην Τουρκία.

Επί της ουσίας των διμερών σχέσεων ο Κ. Καραμανλής απέφυγε να θέσει το ζήτημα της αμφισβήτησης του καθεστώτος στο Αιγαίο και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα «νομιμοποίησε» να τεθούν στο τραπέζι των συνομιλιών οι διεκδικήσεις της Τουρκίας. Αν και συχνά καυχιέται ότι στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής μιλάει με «καθαρή φωνή» προς τους «συμμάχους», ωστόσο δεν το έπραξε ούτε αυτή τη φορά. Δεν αξίωσε, για παράδειγμα, την άρση του «κάζους μπέλι» (casus belli = αιτία πολέμου) που έχει ψηφίσει η τουρκική Εθνοσυνέλευση στην περίπτωση που η χώρα μας κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματός της για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, δεν αποδοκίμασε δημόσια τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, ενώ δεν απάντησε στο ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη που δε δίστασε να θέσει και κατά τη διάρκεια των δηλώσεών τους ο Τούρκος πρωθυπουργός. Και αυτό ενώ ήταν ολοφάνερη όλο το προηγούμενο διάστημα η προσπάθεια της τουρκικής κυβέρνησης να θέσει στην ατζέντα της επίσκεψης αυτά ακριβώς τα θέματα. Την τακτική αυτή υπηρέτησε η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Α. Μπαμπατζάν, στην Αθήνα και η «ιδιωτική» επίσκεψή του στη Θράκη, όπου καλλιέργησε την εικόνα ότι εκεί υπάρχει μια καταπιεσμένη και χωρίς δικαιώματα «τουρκική» μειονότητα. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούσε η ανακίνηση μειονοτικών δικαιωμάτων στα Δωδεκάνησα, αλλά και οι καθημερινές αμφισβητήσεις του εύρους του ελληνικού εναέριου χώρου.

Ο Κ. Καραμανλής περιορίστηκε να προτείνει το δρόμο του διεθνούς δικαίου για την επίλυση των «διαφορών», εντάσσοντας όλα αυτά στο «ευρωπαϊκό πλαίσιο» που πρέπει να υιοθετήσει η Τουρκία... Πρόκειται για το «πλαίσιο» που μέχρι τώρα, μεταξύ άλλων, έχει επιτρέψει το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, την παραμονή των στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο, το «κάζους μπέλι» της Τουρκίας, κ.ο.κ. Κι όμως, ο Ελληνας πρωθυπουργός επανέλαβε με πάθος την υποστήριξή του στην ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής χώρας. Φυσικά, πρόκειται για «στρατηγική επιλογή» της εγχώριας πλουτοκρατίας, που δεν έχει υιοθετηθεί με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας και την ειρήνη στην περιοχή, αλλά, πρώτα και κύρια, τα ευρύτερα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή και των Βρυξελλών.

Η επιλογή αυτή κάθε άλλο παρά έχει βοηθήσει - το αντίθετο - στην επίλυση των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για το Κυπριακό, όπου ο Ρ. Τ. Ερντογάν δε δίστασε να νεκραναστήσει το «σχέδιο Ανάν», λέγοντας ότι «παρότι αποσύρθηκε το πνεύμα και η ουσία του πρέπει να διατηρηθούν», καλώντας μάλιστα τον Κ. Καραμανλή να βάλει πλάτες σε αυτή την κατεύθυνση.

Το «ψητό» της επίσκεψης βρισκόταν στην τρίτη μέρα της επίσκεψης και δεν είναι άλλο από τις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων και των πολυεθνικών. Στο ελληνοτουρκικό επιχειρηματικό φόρουμ στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 80 επιχειρηματίες, παραβρέθηκαν και οι δύο πρωθυπουργοί, υπογραμμίζοντας τη σημασία που δίνουν στην περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας, εννοείται προς όφελος μιας χούφτας επιχειρήσεων. Στην ομιλία του ο Κ. Καραμανλής επανέφερε το σαθρό και ανιστόρητο δόγμα ότι τάχα η ειρήνη μεταξύ των λαών περνά μέσα από την ενίσχυση της αρπακτικής δράσης των μονοπωλιακών ομίλων! «Θεωρώ ότι οι οικονομικές μας συνεργασίες ανοίγουν το δρόμο για μεγαλύτερη προσέγγιση μεταξύ μας και καταδεικνύουν, με τον πιο εύγλωττο τρόπο, το διαφυγόν κέρδος που μας στοιχίζουν οι εντάσεις και οι τριβές. Υπ' αυτήν την έννοια, προετοιμάζουν το έδαφος για τη συνεχή εμβάθυνση των διμερών μας σχέσεων», είπε χαρακτηριστικά στην ομιλία του.

Την πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που, όπως είπε ο πρωθυπουργός, είναι ο βασικός στόχος της κυβέρνησης, τη θέλουν πρώτ' απ' όλους οι λαοί των δύο χωρών, που ματώνουν χρόνια τώρα πληρώνοντας το δυσβάσταχτο κόστος των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ομως, η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, συνέχεια αυτής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δεν υπηρετεί την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, ακριβώς γιατί χαράσσεται με γνώμονα τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή και στη μοιρασιά της λείας των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των ενεργειακών πηγών. Ακριβώς γι' αυτό πρέπει να ανατραπεί.